بیوگرافی
میشل ژرارد جوزف کلاچی (۲۸ اکتبر ۱۹۴۴ – ۱۹ ژوئن ۱۹۸۶)، که بیشتر با نام هنری کولوش شناخته می‌شود، یک کمدین صحنه و بازیگر سینما در فرانسه بود. او در سن ۲۶ سالگی نام کولوش را به عنوان نام هنری خود انتخاب کرد، زمانی که کار خود را در زمینه...
میشل ژرارد جوزف کلاچی (۲۸ اکتبر ۱۹۴۴ – ۱۹ ژوئن ۱۹۸۶)، که بیشتر با نام هنری کولوش شناخته می‌شود، یک کمدین صحنه و بازیگر سینما در فرانسه بود. او در سن ۲۶ سالگی نام کولوش را به عنوان نام هنری خود انتخاب کرد، زمانی که کار خود را در زمینه سرگرمی آغاز کرد. او به خاطر نگرش بی‌پروا نسبت به سیاست و نظام حاکم شناخته شد و این را در بسیاری از آثار خود گنجاند. او یکی از نخستین کمدین‌های بزرگ بود که به طور مرتب از الفاظ رکیک به عنوان منبعی برای شوخی در تلویزیون فرانسه استفاده کرد. او همچنین خیریه‌ای به نام "رستوران‌های قلب" را تأسیس کرد که هنوز هم به افراد نیازمند وعده‌های غذایی و محصولات دیگر ارائه می‌دهد.
کلاچی در ۲۸ اکتبر ۱۹۴۴، فقط چند هفته پس از آزادی پاریس، در یک بیمارستان در منطقه ۱۴ شهر به دنیا آمد. مادرش، سیمون بویه (که "مونت" نامیده می‌شد)، در بلوار دو مونپارناس به عنوان گل‌فروش کار می‌کرد. پدرش، هونوریک کلاچی، اهل کازالویری در لاتزیو، ایتالیا، نقاش و تزئین‌کننده بود. پدرش در سال ۱۹۴۷ در ۳۱ سالگی بر اثر فلج اطفال درگذشت؛ همسرش پس از آن برای بزرگ کردن میشل جوان و خواهرش (دانیل، ۱۸ ماه بزرگ‌تر از میشل) با حقوق کم تلاش کرد.
کولوش در مدرسه نشان‌دهنده‌ی پتانسیل کمی بود و پس از اتمام تحصیلات ابتدایی (ژوئن ۱۹۵۸) ترک تحصیل کرد. او در مشاغل موقتی مختلفی تلاش کرد و چندین بار با مقامات درگیر شد. در این زمان، مادرش یک گیتار برای او خرید که خودش یاد گرفت چطور بنوازد. در سال ۱۹۶۴ به هنگ ۶۰ پیاده‌نظام لونس-له-سونی پیوست، اما به خاطر نافرمانی زندانی شد. پس از بازگشت به زندگی غیرنظامی، در فروشگاه گل مادرش که توانسته بود در خیابان دالیگر افتتاح کند، کار کرد و بعداً در فروشگاه بزرگ‌تری که او نزدیک ایستگاه راه‌آهن لیون افتتاح کرده بود، مشغول شد. او این کار را خسته‌کننده یافت و ناگهان از آن کنار رفت که باعث ایجاد شکاف طولانی‌مدت با مادرش شد.
در پایان دهه ۱۹۶۰، او تلاش خود را به عنوان خواننده در کافه‌ها امتحان کرد و سپس به کمدی روی آورد.
در سال ۱۹۶۹، با رومن بوتیل، او در آغاز کافه دو لاگار حاضر بود، مکانی برای گروهی از بازیگران کمدی جوان که تقریباً همه آنها به شهرت رسیدند: پاتریک دواره، آنری گیبه، میو-میو، مارتین لاموت و غیره. از جمله مشتریان کافه دو لاگار، ژرژ موستاکی، ریموند دوو، ژان فرات، ژاک برل، لنی اکسودرو، پیر پره و ژان یان بودند. بعداً آنها به جمعی از گرارد لانوان، رنو، روفوس، دیان کوریس، کولین سررو، آنمونه، گرارد دپاردیو، تی‌ری لرمیت و ژوزیان بالاسکو و گرارد ژوگنو پیوستند.
نخستین نمایش کمدی کولوش "این داستان یک مرد است" درباره‌ی دشواری‌های روایت یک داستان خنده‌دار بود. او به سرعت موفق شد، اما مشکلات الکلی باعث شد از گروه خارج شود.
او سپس گروه دیگری به نام "شیک واقعی پاریسی" تأسیس کرد و در آن زمان با همسر آینده‌اش، ورونیک کانتور، آشنا شد. آنها در سال ۱۹۷۵ ازدواج کردند و دو پسر به نام‌های ماریوس و رومان کلاچی داشتند. رفتار و اعتیادهای او او را مجبور به ترک گروه جدید و راه‌اندازی حرفه انفرادی‌اش کرد.
در این مرحله، او شروع به پوشیدن لباس معروفش شامل کفش‌های تنیس سفید، سرهمی راه‌راه آبی، تی‌شرت زرد روشن و عینک گرد کرد. او با پارودی یک بازی تلویزیونی (ل شمیلبلیک) مشهور شد. او به خاطر الفاظ رکیک از ایستگاه‌های رادیویی اروپا ۱ و رادیو مونت کارلو اخراج شد.
نمایش بیشتر
