بیوگرافی
یوسو ندو (که به یوسو مادجیگن ندور نیز معروف است؛ زاده ۱ اکتبر ۱۹۵۹) یک خواننده، ترانه‌سرا، موسیقی‌دان، آهنگساز، بازیگر گاه‌به‌گاه، تاجر و سیاستمدار سنگالی است. در سال ۲۰۰۴، مجله رولینگ استون او را به عنوان "شاید معروف‌ترین خواننده زنده" در سنگال و بخش بزرگی از آفریقا توصیف کرد و...
یوسو ندو (که به یوسو مادجیگن ندور نیز معروف است؛ زاده ۱ اکتبر ۱۹۵۹) یک خواننده، ترانه‌سرا، موسیقی‌دان، آهنگساز، بازیگر گاه‌به‌گاه، تاجر و سیاستمدار سنگالی است. در سال ۲۰۰۴، مجله رولینگ استون او را به عنوان "شاید معروف‌ترین خواننده زنده" در سنگال و بخش بزرگی از آفریقا توصیف کرد و در سال ۲۰۲۳، همان نشریه او را در فهرست ۲۰۰ خواننده بزرگ تمام زمان‌ها در رتبه ۶۹ قرار داد. از آوریل ۲۰۱۲ تا سپتامبر ۲۰۱۳، او وزیر گردشگری سنگال بود.
ندور به توسعه سبک موسیقی محبوب سنگالی معروف به mbalax کمک کرد، سبکی که توسط تمام سنگالی‌ها (از جمله وولوف‌ها) شناخته می‌شود و ریشه‌های مقدس در سنت موسیقی سرر و مراسم‌های آغازین ndut دارد. او موضوع فیلم‌های برنده جایزه "بازگشت به گوریه" (۲۰۰۷) به کارگردانی پی‌یر-ایو بورژود و "یوسو ندو: آنچه را که دوست دارم می‌آورم" (۲۰۰۸) به کارگردانی الیزابت چای واسارهلای بود که در سرتاسر جهان اکران شدند.
در سال ۲۰۰۶، ندو در فیلم "نعمت شگفت‌انگیز" به عنوان اولوداه اکیانو نقش آفرینی کرد.
از نظر قومی، ندو سرر است و از یک پدر سرر و یک مادر توکولور به دنیا آمده است. با این حال، از نظر فرهنگی، ندو وولوف است. او در داکار به دنیا آمد. او از سن ۱۲ سالگی به اجرا پرداخت و بعداً به طور منظم با گروه استار بند، محبوب‌ترین گروه داکار در دهه ۱۹۷۰، اجرا کرد.
با وجود ارتباط مادری ندو با قشر سنتی گریت، او در آن سنت بزرگ نشد و به جای آن از خواهرش آموخت. اگرچه از نظر پدری از خانواده ندو نجیب‌زاده است، دیدگاه والدینش به او نگرش مدرنی را القا کرد که او را به دو فرهنگ باز گذاشت و به این ترتیب الهام‌بخش هویت ندو به عنوان یک گریت مدرن شد. به عنوان یک پیرو موریته، طالب در وولوف، یک مسلمان از برادرخوانده موریته، یکی از چهار فرقه بزرگ صوفی در سنگال، او اغلب جنبه‌هایی از موسیقی و سرودهای اسلامی را در کار خود گنجانده است.
در سن ۱۵ سالگی، یوسو ندو به سوپر دیامونو پیوست و در سال ۱۹۷۵ با این گروه در غرب آفریقا به تور رفت.
در سال ۱۹۷۶، وقتی ندو ۱۶ ساله بود، قراردادی برای خواندن با استار بند ایبرا کاسه در کلوپ میامی کاسه در داکار امضا کرد که در آنجا به یک حس شهرت تبدیل شد.
در سال ۱۹۷۸، ندو پیرو چندین عضو استار بند شد که برای تشکیل گروه ایتوال د داکار رفتند، گروهی که به سبک موسیقی در حال تکامل سنگال به نام mbalax که موسیقی سنتی سنگالی را با سبک‌های لاتین که بر موسیقی محبوب سنگال تسلط داشتند ترکیب می‌کرد، کمک‌های مهمی کرد. اگرچه آن‌ها به سرعت یکی از محبوب‌ترین گروه‌های شهر شدند، این گروه به خاطر مشکلات داخلی کوتاه‌مدت بود. ایتوال د داکار به دو گروه تقسیم شد: ایتوال ۲۰۰۰ و سوپر ایتوال د داکار. گروه اخیر شامل ندو، گیتاریست جیمی امبای، بیسیست حبیب فایه و نوازنده تمبا (درام سخنگو) اسانه تیام بود. سوپر ایتوال د داکار در عرض چند ماه چهار آلبوم بر روی کاسه تولید کرد و در نهایت به گروه پشتیبان ندو تبدیل شد.
تا سال ۱۹۹۱، او استودیو ضبط خود را افتتاح کرده بود و تا سال ۱۹۹۵، لیبل ضبط خود را به نام جولولی تأسیس کرد.
نمایش بیشتر
