بیوگرافی
ابراهیم حجاج (31 ژانویه 1934 - 8 مارس 1996) یک بازیگر الجزایری بود. حرفه او با فیلم "نبرد الجزایر" (1966) به کارگردانی گیللو پونتکوروو آغاز شد. این بازیگر 32 ساله نقش اصلی، یعنی قهرمان انقلابی الجزایری علی عمار (1930-1957) را بازی می‌کند که به نام مستعار "علی لا پوآنت" شناخته...
ابراهیم حجاج (31 ژانویه 1934 - 8 مارس 1996) یک بازیگر الجزایری بود. حرفه او با فیلم "نبرد الجزایر" (1966) به کارگردانی گیللو پونتکوروو آغاز شد. این بازیگر 32 ساله نقش اصلی، یعنی قهرمان انقلابی الجزایری علی عمار (1930-1957) را بازی می‌کند که به نام مستعار "علی لا پوآنت" شناخته می‌شود. این فیلم جوایز و نامزدی‌های متعددی از جمله شیر طلایی جشنواره فیلم ونیز در سال 1966 را دریافت کرد و پونتکوروو در سال 1979 جایزه اسکار بهترین کارگردان را برد.
موفقیت "نبرد الجزایر" جهانی است و ابراهیم حجاج به چهره درخشان الجزایر و بازیگر شماره یک کشور تبدیل می‌شود. در ذهن همه الجزایری‌ها او به "علی لا پوآنت" تبدیل می‌شود، در فیلمی که به جهان سوءاستفاده‌های ارتش استعماری فرانسه را زیر پوشش "کمپین‌های صلح" که پیشتر توسط رسانه‌های فرانسوی سانسور شده بود، افشا می‌کند. ابراهیم حجاج در اواسط دهه شصت، قهرمان شورشی، نماد جذاب یک نسل جوان می‌شود که باور دارد جهانی برابرتر ممکن است. در مورد انتساب نقش علی لا پوآنت به ابراهیم حجاج، یک افسانه کامل وجود دارد، برخی می‌گویند که کارگردان گیللو پونتکوروو در حال نشستن در تراس کافه تانتونویل در الجزیره، به طور تصادفی حجاج را دید و به او پیشنهاد نقش را داد. چه انتخاب وحشیانه‌ای باشد و چه نباشد، گیللو پونتکوروو طبیعی بودن، خودجوشی و Grace را که در ابراهیم جستجو می‌کرد برای فیلم سینمایی واقع‌گرایانه‌اش که می‌خواست تا حد امکان به یک مستند نزدیک باشد، پیدا کرد.
ابراهیم حجاج پس از "نبرد الجزایر" از سایه به نور می‌رود، بدون هیچ آموزش دراماتیک و با سطح تحصیلات ابتدایی، نه آماده و نه تحت نظارت، خود را تحت فشار مطبوعات و بمباران سوالات می‌بیند که به گفته او، فراتر از سطح فرهنگی‌اش بود. این بازیگر، که تحت تأثیر وضعیت جدیدش قرار دارد، هنوز مانند گذشته، روز به روز زندگی می‌کند. گیللو پونتکوروو به او فکر کرد تا نقش انقلابی ضد استعماری خوزه دولورس را در فیلم جدیدش "کویامدا" (1969) بازی کند. ابراهیم حجاج، که در آن زمان نماینده‌ای برای مدیریت حرفه‌اش نداشت و بی‌وقت بود، در تولیدکننده تردیدهای جدی ایجاد کرد که او را برای چنین پروژه‌ای ریسکی می‌دانستند. با دسترسی نداشتن به ابراهیم حجاج، تولید به بازیگر کلمبیایی اوریستوی مارکز که با افسانه مارلون براندو همبازی بود، روی آورد. ابراهیم با لچینو ویزکونتی در سال 1967 در "غریبه"، در سال 1969 در "اپیوم و چوب" اثر احمد راچدی در نقش عمر، در سال 1971 در "پاترویل در شرق" اثر عمار لاسکری، در سال 1974 احمد راچدی در "انگشت در دنده"، در سال 1975 محمد لخضر-حمینا در "چرویک سال‌های برزخ"، و در سال 1986 به عنوان سی عمر در "سال‌های سر و صدا" اثر محمود زملوری ادامه داد...
در دهه 90، در میانه دهه تاریک، بمب‌گذاری‌ها در الجزیره و سرتاسر کشور افزایش یافت، فرهنگ دیگر اولویت نهادها نبود و شمار زیادی از نخبگان، روزنامه‌نگاران و هنرمندان، که تهدید می‌شدند، کشور را ترک کردند. آخرین سال‌های زندگی ابراهیم حجاج در حومه پایتخت الجزایر، در منطقه چراربای، دشوار بود. حجاج به تومور مغزی مبتلا شد. در حالی که زمان لازم بود تا پول کافی برای اعزام او به خارج برای جراحی جمع‌آوری شود، او در 8 مارس 1996 در الجزیره درگذشت.
نمایش بیشتر
