بیوگرافی
از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد.
براندون هرست (۳۰ نوامبر ۱۸۶۶ – ۱۵ ژوئیه ۱۹۴۷) یک بازیگر انگلیسی تئاتر و فیلم بود.
هرست در جوانی زبان‌شناسی را مطالعه کرد و در دهه ۱۸۸۰ به اجرای تئاتر پرداخت. او از سال ۱۹۰۰ در نمایش‌های برادوی کار کرد تا اینکه وارد سینما شد. برجسته‌ترین حضور او...
از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد.
براندون هرست (۳۰ نوامبر ۱۸۶۶ – ۱۵ ژوئیه ۱۹۴۷) یک بازیگر انگلیسی تئاتر و فیلم بود.
هرست در جوانی زبان‌شناسی را مطالعه کرد و در دهه ۱۸۸۰ به اجرای تئاتر پرداخت. او از سال ۱۹۰۰ در نمایش‌های برادوی کار کرد تا اینکه وارد سینما شد. برجسته‌ترین حضور او در صحنه نمایش، نمایش "دو زن" در سال ۱۹۱۰ بود.
او تا زمان debut فیلمش در سال ۱۹۱۵ در فیلم "Via Wireless" تقریباً پنجاه ساله بود. او قبل از مرگش در سال ۱۹۴۷ در ۱۲۹ فیلم دیگر نیز حضور داشت. او در دهه ۱۹۲۰ به خاطر بسیاری از نقش‌های برجسته‌اش به عنوان ضدقهرمان شناخته شد. برخی از این فیلم‌ها، مانند "دکتر جکیل و آقای هاید" در سال ۱۹۲۰ که در آن نقش سر جورج کِرو را بازی کرد، "زنگوله‌دار نوتردام" در سال ۱۹۲۳ که در آن نقش جهنم‌زدۀ ژهان فرولو را ایفا کرد، "عشق" در سال ۱۹۲۷ که در آن نقش الکسی کارنین را مقابل گرتا گاربو بازی کرد، و "مردی که می‌خندد" در سال ۱۹۲۸ که در آن نقش دلقک بالکیپدرو را ایفا کرد، به عنوان برخی از بهترین فیلم‌های آن زمان شناخته می‌شوند.
نقش‌های او در فیلم‌های صدا دار در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ عموماً کوچک بودند. یکی از نقش‌های مهم‌تر او، مرلین جادوگر شیطانی در فیلم "یک یانکی کانکتیکتی" (۱۹۳۱) بود. هرست تا زمان مرگش به عنوان بازیگر کار کرد. آخرین فیلم او "دو پسر از تگزاس" بود که در سال ۱۹۴۸ منتشر شد.
نمایش بیشتر
