Charlie Hall

بیوگرافی

از ویکی‌پدیا، دایره‌المعارف آزاد چارلی هال (۱۹ اوت ۱۸۹۹ – ۷ دسامبر ۱۹۵۹) یک بازیگر فیلم انگلیسی بود. او بیشتر به عنوان "نِمسِیس کوچک" لورل و هاردی شناخته می‌شود و در نزدیک به ۵۰ فیلم با آنها ظاهر شد، به طوری که هال پرکارترین بازیگر مکمل فیلم‌های آنها بود. هال در وارد...

از ویکی‌پدیا، دایره‌المعارف آزاد چارلی هال (۱۹ اوت ۱۸۹۹ – ۷ دسامبر ۱۹۵۹) یک بازیگر فیلم انگلیسی بود. او بیشتر به عنوان "نِمسِیس کوچک" لورل و هاردی شناخته می‌شود و در نزدیک به ۵۰ فیلم با آنها ظاهر شد، به طوری که هال پرکارترین بازیگر مکمل فیلم‌های آنها بود. هال در وارد اند، بیرمنگام، وارویکشایر متولد شد و به عنوان یک حرفه، نجاری را یاد گرفت، اما در دوران نوجوانی، به گروه کمدین‌های صحنه فرد کارنو پیوست. در اواخر نوجوانی، به نیویورک سفر کرد تا خواهرش را ببیند و در آنجا ماند و به عنوان یک کارگر صحنه مشغول به کار شد. در حین کار در پشت صحنه، با بازیگر کمدی بابی دان آشنا شد و دوستان شدند؛ دان هال را متقاعد کرد که دوباره به بازیگری روی آورد که او هم این کار را انجام داد. تا اواسط دهه ۱۹۲۰، هال برای هال روچ کار می‌کرد. استن لورل، یکی از ستاره‌های کمدی روچ، همچنین فارغ‌التحصیل گروه کارنو بود. به عنوان یک بازیگر، هال با کمدین‌هایی مانند باستر کیتون و چارلی چیس کار کرد، اما بیشتر به عنوان یک کمدی مکمل برای لورل و هاردی به یاد آورده می‌شود. او در نزدیک به ۵۰ فیلم آنها ظاهر شد، گاهی در نقش‌های کوچک، اما اغلب به عنوان یک موجر بدجنس یا حریف در بسیاری از صحنه‌های به یاد ماندنی آنها. بر خلاف شرورهای معمول در فیلم‌های لورل و هاردی که بزرگ و تنومند بودند، چارلی هال (با نام «چارلی» هال در کمدی‌های روچ) قد کوتاهی داشت و ۵ فوت و ۵ اینچ قد بود. قد او و لهجه انگلیسی ملایم او به او این امکان را داد که به طرز قابل‌باوری به عنوان یک دانشجوی دانشگاه، با وجود ۴۰ سال سن، در فیلم «یک احمق در آکسفورد» لورل و هاردی بازی کند. هال تقریباً هرگز نقش‌های اصلی را بازی نکرد؛ تنها استثنا در سال ۱۹۴۱ بود که با کمدین شخصیت‌پرداز فرانک فیلن توسط مونوگرام پیکچرز همکاری کرد. هال به بازی در نقش‌های کوچک و مکمل در فیلم‌های کوتاه و ویژگی‌ها در دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ ادامه داد و گاهی در تلویزیون ظاهر شد و به‌طور خیلی کوتاه در آخرین فیلم آمریکایی چارلی چاپلین، «نورافکن» (۱۹۵۲) حضور یافت. در سال ۱۹۵۶، او نقش کوچکی اما مهم در برنامه تلویزیونی شایان، فصل ۱، قسمت ۱۱، "ماسه‌سنگ" بازی کرد که با کلینت واکر، دنیس هاپر، جان الدرسون، رایت کینگ و پگی وبربر بود. آخرین نقش او در یک فیلم کوتاه جو مک‌دوکس با بازی جورج اوهالون، «پس می‌خواهی پیانو بزنی» بود که در سال ۱۹۵۶ ساخته شد. هال در ۷ دسامبر ۱۹۵۹ در شمال هالیوود، کالیفرنیا درگذشت. یک میخانه جی دی ودرزپون در اردینگتون به نام «چارلی هال» به عنوان ادای احترام به او نامگذاری شده است.