بیوگرافی
هرلینا کریستین ناتالیا حکیم (متولد ۲۵ دسامبر ۱۹۵۶ در کUALA TUNGKAL، جامبی) یک بازیگر، تهیه‌کننده فیلم و فعال اندونزیایی است. کریستین از نژاد مختلط است و ریشه‌های خانوادگی او از آچه، میننگ، جاوا و خاورمیانه میباشد.
کریستین حکیم در جامبی متولد شد و در یوجیاکارتا بزرگ شد و در ابتدا آرزو...
هرلینا کریستین ناتالیا حکیم (متولد ۲۵ دسامبر ۱۹۵۶ در کUALA TUNGKAL، جامبی) یک بازیگر، تهیه‌کننده فیلم و فعال اندونزیایی است. کریستین از نژاد مختلط است و ریشه‌های خانوادگی او از آچه، میننگ، جاوا و خاورمیانه میباشد.
کریستین حکیم در جامبی متولد شد و در یوجیاکارتا بزرگ شد و در ابتدا آرزو داشت که معمار یا روانشناس شود. مسیر شغلی او زمانی تغییر کرد که توسط کارگردان تیگو کاریا برای فیلمش "عشق اول" در سال ۱۹۷۳ کشف شد. نقش او در این فیلم باعث شد که جایزه سیترا برای بهترین بازیگر زن را به دست آورد و او را قانع کرد که به حرفه بازیگری ادامه دهد. از آن زمان، او در فیلم‌های متعددی بازی کرده است، از جمله "طوفان حتماً خواهد گذشت" در سال ۱۹۷۷ و "چوت نجا دیین" در سال ۱۹۸۸. او همچنین در نقش کوچکی در فیلم هالیوودی "خوردن، دعا کردن، عشق ورزیدن" در سال ۲۰۱۰ ظاهر شد. تا سال ۲۰۱۸، او هشت جایزه سیترا را کسب کرده و جوایز افتخاری از جشنواره فیلم اندونزی، جوایز بازیگران فیلم اندونزی و جشنواره فیلم بین‌المللی سینمانیل را دریافت کرده و به عنوان عضو هیئت داوران در جشنواره فیلم کن ۲۰۰۲ خدمت کرده است.
کریستین در سال ۱۹۹۸ به تولید فیلم روی آورد و "برگ روی بالشت" و "شن‌های نجواکننده" را تولید کرد. او بعداً به ساخت مستندها پرداخت و به عنوان یک حامی آموزش و آگاهی از اوتیسم فعالیت کرد. از سال ۲۰۰۸، او به عنوان سفیر اندونزی در یونسکو خدمت کرده و بر مسائل آموزشی تمرکز دارد.
کریستین در ابتدا قصدی برای تبدیل شدن به بازیگر نداشت. او آرزو داشت معمار یا روانشناس شود. با این حال، سرنوشت او زمانی تغییر کرد که تیگو کاریا به او پیشنهاد نقش در "عشق اول" را داد. او پس از دیدن عکس‌های مدلینگ او در یک مجله که تنها برای کمک به یک دوست انجام شده بود، به او نزدیک شد. او نتوانست از رفتار گرم و دوستانه کاریا رد شود و توصیف کرد که او چگونه "او را به آرامی مانند یک ماهی‌گیر به دام انداخت." با وجود اینکه در ابتدا به فکر ترک بازیگری پس از اتمام فیلمبرداری بود، کار او در "عشق اول" به او جایزه سیترا برای بهترین بازیگر زن را داد و او را قانع کرد که به بازیگری ادامه دهد.
تیگو کاریا بعداً فاش کرد که با تهیه‌کننده فیلم بر سر انتخاب کریستین بحث کرده است. تهیه‌کننده نگران بود که او "بسیار لاغر و فاقد اندام است"، که کاریا پاسخ داد، "آیا ما فیلم می‌فروشیم یا سینه‌ها؟"
سال بعد، کریستین در فیلم دیگری به کارگردانی تیگو کاریا، "ازدواج فراری" بازی کرد. این تجربه به او درک عمیق‌تری از بازیگری داد و به او اجازه داد که "زندگی را از منظر متفاوتی از طریق مطالعه شخصیت ببیند." در سال ۱۹۷۶، او در "چیزی زیبا" به کارگردانی ویم امبوه بازی کرد که اولین فیلمی بود که کریستین از صدای خودش استفاده کرد. در فیلم‌های قبلی، صدای او توسط تی تی قادریس دوبله شده بود زیرا صدای طبیعی او "بسیار عمیق" محسوب می‌شد. در سال ۱۹۷۷، او در "طوفان حتماً خواهد گذشت" ظاهر شد و در پوستر و جلد آلبوم موسیقی فیلم featured شد.
کریستین ۱۴ فیلم اندونزیایی را در جشنواره سه قاره نانت در نوامبر ۱۹۸۳ به نمایش گذاشت و در نیمی از آن‌ها ظاهر شد. دو سال بعد، او به عنوان ناظر در جشنواره فیلم کن شرکت کرد و رابطه کاری با پی‌یر ریزینت برقرار کرد که بعدها به او در آوردن فیلم‌هایش به کن کمک کرد.
نمایش بیشتر
