Claude Rains

بیوگرافی

کلود رینز (۱۰ نوامبر ۱۸۸۹ – ۳۰ مه ۱۹۶۷) یک بازیگر انگلیسی تئاتر و فیلم بود که حرفه‌اش ۴۷ سال به طول انجامید؛ او بعداً تابعیت آمریکایی را کسب کرد. او به خاطر نقش‌های متعددش در فیلم‌های هالیوودی شناخته شده است، از جمله نقش اصلی در مرد نامرئی (۱۹۳۳)، سناتور...

کلود رینز (۱۰ نوامبر ۱۸۸۹ – ۳۰ مه ۱۹۶۷) یک بازیگر انگلیسی تئاتر و فیلم بود که حرفه‌اش ۴۷ سال به طول انجامید؛ او بعداً تابعیت آمریکایی را کسب کرد. او به خاطر نقش‌های متعددش در فیلم‌های هالیوودی شناخته شده است، از جمله نقش اصلی در مرد نامرئی (۱۹۳۳)، سناتور فاسدی در آقای اسمیت به واشنگتن می‌رود (۱۹۳۹) و شاید مشهورترین نقش‌آفرینی‌اش، کاپیتان رنو در کازابلانکا (۱۹۴۲). رینز با نام ویلیام کلود رینز در کامبرول، لندن در ۱۰ نوامبر ۱۸۸۹ به دنیا آمد. او طبق گفته دخترش، با "لهجه ککنی بسیار جدی و اختلال گفتاری" بزرگ شد. پدرش بازیگر تئاتر بریتانیایی فردریک رینز بود و رینز جوان در ۱۱ سالگی در نمایش نل اف اولد دروری اولین بار بر روی صحنه رفت. استعدادهای بازیگری رینز توسط سر هربرت بیربوم تری، بنیان‌گذار آکادمی سلطنتی هنرهای دراماتیک، شناسایی شد. تری هزینه کلاس‌های بیان را که رینز برای موفقیت به عنوان یک بازیگر نیاز داشت، پرداخت کرد. بعدها، رینز در این موسسه تدریس کرد و به جان گیلبود و لورنس اولیویه و دیگران آموزش داد. رینز در جنگ جهانی اول در هنگ اسکاتلند لندن خدمت کرد و با بازیگرانی چون باسیلت راثبون، رونالد کولمن و هربرت مارشال هم‌خدمت بود. رینز در یک حمله شیمیایی درگیر شد که باعث شد او تقریباً در یک چشم برای باقی زندگی‌اش نابینا شود. با این حال، جنگ به پیشرفت اجتماعی او کمک کرد و تا پایان آن، از درجه سرباز به کاپیتان ارتقا یافت. رینز حرفه‌اش را در تئاتر لندن آغاز کرد و در نقش اصلی نمایش جان درینک‌واتر به نام اولیسس اس. گرانت موفقیت کسب کرد، که دنباله موفق‌ترین کار نویسنده‌اش، آبراهام لینکلن، بود و در اواخر دهه ۱۹۲۰ به برادوی سفر کرد تا در نقش‌های اصلی در نمایش‌هایی مانند سیب‌فروش شاو و در دراماتیزیشن‌های نغمه دائمی و رمان زمین خوب پرل اس. باک، به عنوان یک کشاورز چینی، بازی کند. رینز نسبتاً دیر به بازیگری در فیلم روی آورد و اولین تست صفحه‌اش ناموفق بود، اما صدای خاصش به او امکان داد نقش اصلی در مرد نامرئی جیمز ویلی (۱۹۳۳) را به دست آورد، زمانی که کسی به طور تصادفی تست صفحه‌اش را که در اتاق مجاور پخش می‌شد، شنید. رینز بعداً کارگردان مایکل کورتز را به خاطر آموزش نیازهای کمتر نمایشی بازیگری در فیلم، یا "چه چیزی نباید در مقابل دوربین انجام داد"، ستایش کرد.