بیوگرافی
ماریا کارتا (۲۴ ژوئن ۱۹۳۴ – ۲۲ سپتامبر ۱۹۹۴) یک خواننده و ترانه‌سرای موسیقی فولکلور ساردنیایی بود. او همچنین در فیلم و تئاتر اجرا کرد. در سال ۱۹۷۵، او کتابی از شعر به نام "Canto rituale" (آواز آیینی) نوشت.
در طول ۲۵ سال حرفه‌اش، او ژانرهای متنوعی از موسیقی سنتی زادگاهش...
ماریا کارتا (۲۴ ژوئن ۱۹۳۴ – ۲۲ سپتامبر ۱۹۹۴) یک خواننده و ترانه‌سرای موسیقی فولکلور ساردنیایی بود. او همچنین در فیلم و تئاتر اجرا کرد. در سال ۱۹۷۵، او کتابی از شعر به نام "Canto rituale" (آواز آیینی) نوشت.
در طول ۲۵ سال حرفه‌اش، او ژانرهای متنوعی از موسیقی سنتی زادگاهش ساردینیا (Cantu a chiterra، نینه نانه—لالایی‌های کودکان، گوسوس، سرودهای گرگوری و غیره) را اجرا کرد و اغلب آن‌ها را با لمسی مدرن و شخصی به‌روزرسانی کرد. او موفق شد موسیقی فولکلور ساردینیایی را در مقیاس ملی در ایتالیا (مانند Canzonissima در ۱۹۷۴) و همچنین بین‌المللی (به‌ویژه در فرانسه و ایالات متحده) به آگاهی عمومی بیشتری برساند.
ماریا کارتا در سال ۱۹۵۷ در مسابقه زیبایی میس ساردینیا برنده شد و بعداً در مسابقه ملی میس ایتالیا شرکت کرد.
در حدود سال ۱۹۶۰، او به رم نقل‌مکان کرد و با فیلمنامه‌نویس سالواتوره لورانی آشنا شد که بعداً با او ازدواج کرد. او در Centro Nazionale di Studi di Musica Popolare، تحت سرپرستی دیگو کارپیتلا، تحصیل کرد و در عین حال مسیر تحقیقاتی موسیقی و قوم‌شناسی را با تولیدات و همکاری‌های مهم دنبال کرد.
در سال ۱۹۷۱، او دو آلبوم تولید کرد: Sardegna canta و Paradiso in re و در همین حال با قوم‌شناس موسیقی گاوینو گابریل همکاری کرد. در همان سال، RAI مستند تلویزیونی "Incontro con Maria Carta" را پخش کرد (عکاسی از فرانکو پینا و متن‌ها از ولیا مگنو) که در آن او با ریکاردو کچیولا آواز خواند و شعر خواند.
در سال ۱۹۷۲، او در تئاتر آرژانتینا در رم در نمایش "مدئا" به کارگردانی فرانکو انریکز بازی کرد. در همان سال، او با آمالیا رودریگز آشنا شد و کنسرتی در تئاتر سیستینا برگزار کردند. در سال ۱۹۷۳، این دو هنرمند در ساردینیا تور اجرا کردند.
در سال ۱۹۷۴، او در Canzonissima شرکت کرد و "Ave Maria Deus ti salvet Maria" سنتی ساردینیایی را اجرا کرد. او به مرحله نهایی رسید و در گروه موسیقی فولکلور با آهنگ "Amore disisperadu" مقام دوم را کسب کرد. در سال ۱۹۷۵، او کنسرت مهمی در تئاتر بولشوی مسکو برگزار کرد. در سال ۱۹۷۶، او به عنوان مشاور شورای شهری برای حزب کمونیست ایتالیا در شورای شهر رم خدمت کرد و تا سال ۱۹۸۱ در این سمت باقی ماند.
در سال ۱۹۸۰، او در جشنواره آوینیون شرکت کرد؛ در سال ۱۹۸۷ در کلیسای سنت پاتریک در نیویورک اجرا کرد؛ و در سال ۱۹۸۸ در کلیسای سنت ماری در سان فرانسیسکو.
او توجه کارگردانانی چون فرانسیس فورد کاپولا – که به او اولین از دو نقش سینمایی معروفش را به عنوان مادر ویتو کورلئونه در "پدرخوانده قسمت دوم" (۱۹۷۴) داد – و فرانکو زفیرلی را جلب کرد که او را در نقش مارتا، خواهر لازاروس، در "عیسی ناصری" (۱۹۷۷) انتخاب کرد.
در سال ۱۹۸۵، او به عنوان ترانه‌سرا، جوایز تارگو تنکو را برای موسیقی محلی/منطقه‌ای دریافت کرد.
در سال‌های آخر زندگی‌اش، کارتا وقت خود را به دانشگاه بولونیا اختصاص داد، جایی که یک سری کلاس‌ها را برگزار کرد و به پایان‌نامه‌های دانشجویی مشاوره داد که در آن‌ها تجربه‌های شخصی و انسانی و زمینه علمی مرتبطی داشت.
در سال ۱۹۹۱، رئیس‌جمهور ایتالیا، فرانچسکو کاسیگا، او را به عنوان "Commendatore della Repubblica" ("شوالیه جمهوری") منصوب کرد که مشابه CBE بریتانیا است.
نمایش بیشتر
