بیوگرافی
افسانه‌ای برای خود دارد به خاطر خودستایی و رقص و شیطنت‌های دلپذیرش، کاپیتان هوک در صحنه‌های برنده جوایز (و همچنین تلویزیون) در مقابل گنجینه موسیقی آمریکا، ماری مارتین، ستاره محبوب موسیقی، سیریل ریچارد، کارنامه‌ای وسیع داشت که شش دهه به طول انجامید، اما "پتر پن" به میراث اصلی او تبدیل...
افسانه‌ای برای خود دارد به خاطر خودستایی و رقص و شیطنت‌های دلپذیرش، کاپیتان هوک در صحنه‌های برنده جوایز (و همچنین تلویزیون) در مقابل گنجینه موسیقی آمریکا، ماری مارتین، ستاره محبوب موسیقی، سیریل ریچارد، کارنامه‌ای وسیع داشت که شش دهه به طول انجامید، اما "پتر پن" به میراث اصلی او تبدیل شد. او در استرالیا و درست قبل از آغاز قرن متولد شد و در کالج سنت آلوئیسیوس و دانشگاه سیدنی تحصیل کرد، جایی که به طرز زیرکانه‌ای از مسیر شغلی هدایت‌شده والدینش در پزشکی به سمت سرگرمی منحرف شد و در چندین تولید دانشگاهی شرکت کرد که به سرعت او را "مخاطب" کرد. او به طور حرفه‌ای در خط کُر شرکت اپرای کمدی سلطنتی آغاز کرد و به سرعت به نقش‌های اصلی نوجوانان پیشرفت کرد. همکاری بعدی او با بازیگر تئاتر معروف، مژ الیوت، در سال 1918 موفقیت‌آمیز بود و این دو در سال 1935 ازدواج کردند. آنها با هم به عنوان "لنت‌های موسیقی" توسط همکاران بازیگری خود شناخته شدند و در scores از نمایش‌ها و ریویوها با هم اجرا کردند. ریچارد در بازی کردن نقش‌های شیطانی و خودشیفته در کمدی موزیکال تخصص داشت و شهرت قوی از خود به عنوان مردی با استعدادهای فراوان به دست آورد. او نه تنها کارگردانی و صحنه‌سازی بهترین‌های برادوی را انجام داد، بلکه به عنوان یک هنرمند معروف در اپراهای مختلف نیز به اجرا پرداخت و بسیاری از تولیدات را رهبری کرد. کمی قبل از مرگ همسرش به دلیل سرطان استخوان در سال 1955، ریچارد به تلویزیون معروف شد و نقش برنده جوایز تونی و دونالدسون خود از هوک در پتر پن (1955) را تکرار کرد. او به کسب تحسین و/یا افتخارات با تولیدات کلاسیک صحنه‌ای مانند "بازدید از یک سیاره کوچک" (نامزد تونی)، "لذت شرکت او" (جایزه دراما لیگ، نامزد تونی)، "غرش رنگ روغن... بوی جمعیت" (نامزد تونی)، "رویای شب تابستانی" و "شکر"، نسخه موزیکال فیلم کلاسیک بیلی وایلدر "برخی آن را داغ دوست دارند" (1959) ادامه داد که در آن ریچارد نقش جو ای. براون را بازی کرد. او در فیلم کمتر مورد توجه بود و در کلاسیک اولیه هیچکاک "اخاذی" (1929) بازی کرد و آخرین فیلمش را با موزیکال "نصف شش پنس" (1967) با تامی استیل ساخت. در حین اجرای نقش راوی در یک تولید صحنه‌ای از "کنار هم و کنار سوندها" در نوامبر 1977، ریچارد دچار حمله قلبی شد و یک ماه بعد درگذشت. او یک استعداد منحصر به فرد بود و طنز شیطانی و خودشیفته‌اش، نشانه‌ای از حرفه‌اش بود که در نقش یک عمر به اوج خود رسید - نقشی که قطعاً برای کودکان جوان و پیر در قرن‌ها به یادگار خواهد ماند.
نمایش بیشتر
