بیوگرافی
دانیل پومرول در دسامبر 2003 درگذشت و اثری بسیار متنوع و پیچیده اما همچنین خاص و پیشگویی‌کننده از خود به جا گذاشت. به گفته آلن جوفرو، او به «اعتراض‌کنندگان» (les "Objecteurs") مرتبط بود. با وجود برخی نمایشگاه‌های مهم (مثل نمایشگاه Fin de siècle که در سال 1975 در مرکز ملی...
دانیل پومرول در دسامبر 2003 درگذشت و اثری بسیار متنوع و پیچیده اما همچنین خاص و پیشگویی‌کننده از خود به جا گذاشت. به گفته آلن جوفرو، او به «اعتراض‌کنندگان» (les "Objecteurs") مرتبط بود. با وجود برخی نمایشگاه‌های مهم (مثل نمایشگاه Fin de siècle که در سال 1975 در مرکز ملی هنرهای معاصر - ژرژ پومپیدو ارائه شد، یا نمایشگاه‌های بازنگری در موزه‌های دول و بل‌فور در سال 1991) و افزایش شهرت، این اثر، که بدون شک یکی از مهم‌ترین آثار نیمه دوم قرن بیستم در فرانسه است، همچنان ناشناخته و پنهان باقی مانده است. از دهه 1980 تا 1990، او بر موضوع شفافیت با چیدمان‌های شیشه، کاغذ و فولاد تمرکز کرد. به عنوان یک بازیگر، او با فیلم La Collectionneuse اریک روهمر در سال 1967 شروع کرد و در دوازده فیلم بازی کرد که از جمله می‌توان به La mariée était en noir (عروس سیاه‌پوش) ساخته فرانسوا تروفو، Week-End ساخته ژان-لوک گدار و Les Idoles ساخته مارک‌او اشاره کرد. در سال 1972، او در La Cicatrice Intérieure (زخم درونی) ساخته فیلیپ گارل شرکت کرد که 27 سال بعد برای Le Vent de la nuit (باد شب) دوباره به او ملحق شد. به عنوان کارگردان، One More Time (1967) و Vite (سریع، 1969) از مهم‌ترین فیلم‌هایی هستند که او به ترتیب یک ماشین خودکشی ایجاد کرد و صحنه‌هایی را از طریق لنز تله‌فوتو یا تلسکوپ فیلمبرداری کرد که منجر به ستایش از بیابان و سیاره زحل شد.
نمایش بیشتر
