بیوگرافی
دیوید کیت لینچ (۲۰ ژانویه ۱۹۴۶ – ۱۵ ژانویه ۲۰۲۵) یک فیلم‌ساز، هنرمند بصری، موسیقیدان و بازیگر آمریکایی بود. لینچ به خاطر فیلم‌هایش که اغلب با ویژگی‌های سوررئالیستی و رویایی مشخص می‌شوند، مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. در طول ۵۸ سال کارنامه‌اش، جوایز متعددی از جمله شیر طلایی برای دستاوردهای...
دیوید کیت لینچ (۲۰ ژانویه ۱۹۴۶ – ۱۵ ژانویه ۲۰۲۵) یک فیلم‌ساز، هنرمند بصری، موسیقیدان و بازیگر آمریکایی بود. لینچ به خاطر فیلم‌هایش که اغلب با ویژگی‌های سوررئالیستی و رویایی مشخص می‌شوند، مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. در طول ۵۸ سال کارنامه‌اش، جوایز متعددی از جمله شیر طلایی برای دستاوردهای عمر در سال ۲۰۰۶ و جایزه افتخاری آکادمی در سال ۲۰۱۹ دریافت کرد. در سال ۲۰۰۷، یک پنل منتقدان که توسط گاردین تشکیل شده بود اعلام کرد که "پس از تمام بحث‌ها، هیچ‌کس نمی‌توانست نتیجه‌گیری کند که دیوید لینچ مهم‌ترین فیلم‌ساز عصر کنونی است."
لینچ قبل از شروع به ساخت فیلم‌های کوتاه در اواخر دهه ۱۹۶۰، نقاشی را مطالعه کرد. اولین فیلم بلند او، فیلم سوررئالیستی مستقل "پاک‌کن‌سر" (۱۹۷۷) بود که به عنوان یک فیلم نیمه‌شب موفق شد. او برای فیلم درام بیوگرافی "مرد فیل" (۱۹۸۰) و فیلم‌های معمایی "مخمل آبی" (۱۹۸۶) و "رانندگی در مالهلند" (۲۰۰۱) نامزد جایزه آکادمی برای بهترین کارگردانی شد. فیلم درام جنایی عاشقانه‌اش "وحشی در قلب" (۱۹۹۰) جایزه پل دو'ور را در جشنواره فیلم کن به دست آورد. او همچنین فیلم‌های "دون" (۱۹۸۴)، "جاده گمشده" (۱۹۹۷)، "داستان راست" (۱۹۹۹) و فیلم تجربی "امپراتوری داخلی" (۲۰۰۶) را کارگردانی کرد.
لینچ و مارک فراست سریال ABC "دوقلوها" (۱۹۹۰–۹۱) را خلق کردند که در آن لینچ برای دو جایزه امی Primetime برای کارگردانی برجسته در یک سریال درام و نویسندگی برجسته در یک سریال درام نامزد شد. لینچ فیلمنامه و کارگردانی پیش‌درآمد فیلم آن، "دوقلوها: آتش با من راه برو" (۱۹۹۲) و تجدید حیات سریال محدود آن (۲۰۱۷) را به عهده داشت. او همچنین به عنوان بازیگر کار کرده است، از جمله نقش‌هایش به عنوان مأمور FBI گوردون کول در "دوقلوها" و کارگردان جان فورد در "فابلمن‌ها" (۲۰۲۲) است، همچنین نقش‌های مهمان در سریال‌های تلویزیونی مانند "شوی کلیولند" (۲۰۱۰–۱۳)، "لویی" (۲۰۱۲) و "ربات مرغ" (۲۰۲۰، ۲۰۲۲) داشته است.
دیگر فعالیت‌های هنری لینچ شامل کارش به عنوان موسیقیدان است که شامل آلبوم‌های استودیویی "بلو بوب" (۲۰۰۱)، "زمان دیوانه" (۲۰۱۱) و "رویای بزرگ" (۲۰۱۳) و همچنین نقاشی و عکاسی می‌شود. او کتاب‌های "تصاویر" (۱۹۹۴)، "گرفتن ماهی بزرگ" (۲۰۰۶) و "اتاقی برای خواب" (۲۰۱۸) را نوشته است. او چندین ویدئوی موسیقی برای هنرمندانی مانند کریس ایزاک، ایکس ژاپن، موبی، اینترپل، ناین اینچ نیلز و داناوان کارگردانی کرده و تبلیغات برای برندهایی مانند کلوین کلاین، دیور، لورآل، ایو سن لورن، گوچی و اداره بهداشت شهر نیویورک ساخته است. او از طرفداران مدیتیشن متعالی (TM) است و بنیاد دیوید لینچ را تأسیس کرده است که به دنبال تأمین مالی آموزش TM در مدارس است و از آن زمان دامنه فعالیت‌هایش را به دیگر جمعیت‌های در معرض خطر، از جمله بی‌خانمان‌ها، کهنه‌سربازان و پناهندگان گسترش داده است.
توضیحات بالا از مقاله ویکی‌پدیا دیوید لینچ، تحت مجوز CC-BY-SA، فهرست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا.
نمایش بیشتر
