بیوگرافی
از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد
دولورس کاستلو (17 سپتامبر 1903 – 1 مارس 1979) یک بازیگر فیلم آمریکایی بود که بزرگترین موفقیت خود را در دوران فیلم‌های صامت به دست آورد. او با لقب "الهه صفحه نمایش صامت" شناخته می‌شد. او مادرخوانده دختر جان بریمو، دایانا از همسر دومش، بلانش اولریچ، مادر...
از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد
دولورس کاستلو (17 سپتامبر 1903 – 1 مارس 1979) یک بازیگر فیلم آمریکایی بود که بزرگترین موفقیت خود را در دوران فیلم‌های صامت به دست آورد. او با لقب "الهه صفحه نمایش صامت" شناخته می‌شد. او مادرخوانده دختر جان بریمو، دایانا از همسر دومش، بلانش اولریچ، مادر جان درو بریمو و دولورس (دی‌دی) بریمو، و مادربزرگ جان بریمو سوم، بلیت دولورس بریمو، برهما بلیت (جسیکا) بریمو و درو بریمو بود.
دولورس کاستلو در پیتسبورگ، پنسیلوانیا به دنیا آمد و دختر بازیگران موریس کاستلو و مِی کاستلو (متولد آلتشوک) بود. او از نژاد ایرلندی و آلمانی بود. او یک خواهر کوچک‌تر به نام هلن داشت و این دو خواهر در سال‌های 1909 تا 1915 به عنوان بازیگران کودک برای شرکت فیلم ویتاگراف اولین حضور خود در فیلم را تجربه کردند. آن‌ها نقش‌های پشتیبانی در چندین فیلم با بازی پدرشان داشتند که در آن زمان یک قهرمان محبوب برای نمایش‌های روز بود.
این دو خواهر به‌طور مشترک در برادوی به عنوان کلورین‌ها ظاهر شدند و موفقیت آن‌ها منجر به قراردادهایی با استودیوهای وارنر برادرز شد. در سال 1926، پس از بازی در نقش‌های کوچک در فیلم‌های بلند، او توسط جان بریمو برای بازی در مقابل او در فیلم "هیولای دریا" انتخاب شد، که اقتباسی آزاد از "موبی‌دیک" هرمان ملویل بود. وارنر برادرز به زودی او را در فیلم‌های خود به عنوان بازیگر اصلی معرفی کرد. در همین حال، او و بریمو به‌طور عاشقانه درگیر شدند و در سال 1928 ازدواج کردند.
در چند سال پس از دستیابی به شهرت، این بازیگر بلوند و زیبا به یک شخصیت موفق و مورد احترام در دنیای فیلم تبدیل شد. به عنوان یک بزرگسال جوان، حرفه او به قدری پیشرفت کرد که در سال 1926 به عنوان یک ستاره نوظهور وامپاس نامگذاری شد و لقب "الهه صفحه نقره‌ای" را به دست آورد.
وارنرها کاستلو را بین فیلم‌های با تنظیمات معاصر و درام‌های پرهزینه جابجا کردند. در سال 1927 او دوباره با جان بریمو در فیلم "وقتی مردی عاشق می‌شود"، اقتباسی از "مانون لِسکوت" همبازی شد. در سال 1928 او با جورج اوبراین در "کشتی نوح"، یک حماسه نیمه‌صحیح‌گو که توسط مایکل کورتیز کارگردانی شده بود، همبازی شد.
کاستلو با لِسپی صحبت می‌کرد و انتقال به فیلم‌های گفتاری برایش دشوار بود، اما پس از دو سال آموزش صدا، او به صحبت کردن در مقابل میکروفن راحت شد. یکی از اولین حضورهای او در فیلم‌های صدادار با خواهرش هلن در نمایش بزرگ ستارگان وارنر برادرز "نمایش نمایش‌ها" (1929) بود.
پس از تولد اولین فرزندش، دولورس اثل مِی "دی‌دی" بریمو، در 8 آوریل 1930، حرفه بازیگری‌اش برایش کمتر اولویت داشت و در سال 1931 از صحنه کنار رفت تا به خانواده‌اش وقت بیشتری اختصاص دهد. دومین فرزندش، جان درو بریمو، در 4 ژوئن 1932 به دنیا آمد، اما ازدواج او به دلیل افزایش الکلیسم همسرش دشوار شد و آن‌ها در سال 1935 طلاق گرفتند.
او یک سال بعد به حرفه‌اش بازگشت و موفقیت‌هایی را به دست آورد، به ویژه در "لرد فاوندلروی کوچک" (1936) و "آمبرسون‌های بزرگ" (1942). او پس از حضور در "این ارتش است" (1943)، دوباره تحت کارگردانی مایکل کورتیز، به طور دائمی از بازیگری بازنشسته شد.
در سال 1950 کاستلو از دکتر جان وروینک که در سال 1939 با او ازدواج کرده بود، طلاق گرفت. او سال‌های باقی‌مانده زندگی‌اش را در نیمه‌انزوا گذراند و یک مزرعه آووکادو را مدیریت کرد.
او در سال 1979 به دلیل آمفیزم در فال‌برک، کالیفرنیا درگذشت.
نمایش بیشتر
