Dustin Hoffman

بیوگرافی

داستین لی هافمن (متولد ۸ اوت ۱۹۳۷) یک بازیگر و فیلمساز آمریکایی است. او به خاطر بازی‌های چندوجهی‌اش از ضدقهرمانان و شخصیت‌های عاطفی آسیب‌پذیر شناخته شده است. بازیگر رابرت دنیرو او را به عنوان "بازیگری با چهره‌ای از مرد عادی که غم‌های انسانی را تجسم می‌کند" توصیف کرده است. در...

داستین لی هافمن (متولد ۸ اوت ۱۹۳۷) یک بازیگر و فیلمساز آمریکایی است. او به خاطر بازی‌های چندوجهی‌اش از ضدقهرمانان و شخصیت‌های عاطفی آسیب‌پذیر شناخته شده است. بازیگر رابرت دنیرو او را به عنوان "بازیگری با چهره‌ای از مرد عادی که غم‌های انسانی را تجسم می‌کند" توصیف کرده است. در سنین جوانی، هافمن می‌دانست که می‌خواهد در هنر تحصیل کند و به کنسرواتوری موسیقی لس آنجلس وارد شد؛ سپس تصمیم به بازیگری گرفت و در تئاتر پاسادنا در لس آنجلس آموزش دید. اولین اجرای تئاتری او در سال ۱۹۶۱ در نمایش "آشپز برای آقای جنرال" به عنوان ریدزینسکی بود. در آن زمان او در چندین نقش مهمان در برنامه‌های تلویزیونی مانند "شهر عریان" و "مدافعان" ظاهر شد. سپس در نمایش غیر برادوی "Eh؟" در سال ۱۹۶۶ بازی کرد که اجرای او جوایز تئاتر ورلد و دراما دسک را برایش به ارمغان آورد. نقش شکوفا کننده او به عنوان بنجامین برادوک در فیلم تحسین‌شده و نمادین "فارغ‌التحصیل" (۱۹۶۷) مایک نیکولز بود که برای آن اولین نامزدی جایزه اسکار را دریافت کرد. نقش بعدی او "راتزو" ریزو در فیلم "کابوی نیمه شب" (۱۹۶۹) جان شلیسینجر بود که در آن کنار جان وایت بازی کرد؛ هر دوی آنها نامزدی اسکار دریافت کردند و این فیلم جایزه اسکار بهترین فیلم را برد. او در دهه ۱۹۷۰ با بازی در نقش‌هایی که هنر بازیگری‌اش را شکل داد، به موفقیت دست یافت و به راحتی در ژانرهای مختلف جابجا شد، از وسترن "مرد کوچک بزرگ" (۱۹۷۰) و درام زندان "پاپیون" (۱۹۷۳) گرفته تا بازی در نقش یک کمدین جنجالی و پیشگام در "لنی" (۱۹۷۵) به کارگردانی باب فوسی، "مرد ماراتن" در کنار لورنس الیویه (۱۹۷۶) و به عنوان کارل برنستین در تحقیق درباره رسوایی واترگیت در "همه مردان رئیس‌جمهور" (۱۹۷۶). در سال ۱۹۷۹، هافمن در درام خانوادگی "کرمَر در برابر کرمر" در کنار مریل استریپ بازی کرد. هر دوی آنها برای اجرای خود جوایز اسکار دریافت کردند. پس از یک وقفه سه ساله از فیلم‌ها، هافمن در کمدی تجاری "توتسی" (۱۹۸۲) به کارگردانی سیدنی پولاک به عنوان یک بازیگر موفق که برای به دست آوردن نقش بازیگری خود را به عنوان زن معرفی می‌کند، بازگشت. او با نمایشی در سال ۱۹۸۴ به عنوان ویلی لوومان در "مرگ یک فروشنده" به بازیگری صحنه‌ای بازگشت و یک سال بعد این نقش را در یک فیلم تلویزیونی تکرار کرد و جایزه امی پرایم‌تایم را کسب کرد. در سال ۱۹۸۷ او در کنار وارن بیتی در کمدی "ایشتار" به کارگردانی الین می بازی کرد. او برای بازی در نقش ری بابییت، یک نابغه اوتیسمی در فیلم "مرد بارانی" (۱۹۸۸) که با تام کروز همبازی بود، دومین جایزه اسکار بهترین بازیگر را دریافت کرد. در سال ۱۹۸۹، او برای بازی در نقش شایلاک در یک اجرای صحنه‌ای از "تاجر ونیزی" نامزد جایزه تونی و جایزه دراما دسک شد. در دهه ۱۹۹۰، او در فیلم‌هایی مانند کمدی اکشن وارن بیتی "دیک تریسی" (۱۹۹۰)، فیلم "هوک" (۱۹۹۱) به کارگردانی استیون اسپیلبرگ در نقش کاپیتان هوک، فاجعه پزشکی "شیوع" (۱۹۹۵)، درام جنایی قانونی "خواب‌آورها" (۱۹۹۶) و کمدی سیاه و انتقادی "وگ د داگ" (۱۹۹۷) در کنار رابرت دنیرو ظاهر شد.