بیوگرافی
مری الیزابت پترسون (۲۲ نوامبر ۱۸۷۴ – ۳۱ ژانویه ۱۹۶۶) یک بازیگر شخصیت آمریکایی در تئاتر، فیلم و تلویزیون بود که در اواخر حرفه‌اش با بازی در نقش همسایه سالخورده، ماتیلدای ترامبل، در سریال کمدی تلویزیونی "من لوسی را دوست دارم" به شهرت رسید.
در سال ۱۹۲۶، در سن ۵۱ سالگی،...
مری الیزابت پترسون (۲۲ نوامبر ۱۸۷۴ – ۳۱ ژانویه ۱۹۶۶) یک بازیگر شخصیت آمریکایی در تئاتر، فیلم و تلویزیون بود که در اواخر حرفه‌اش با بازی در نقش همسایه سالخورده، ماتیلدای ترامبل، در سریال کمدی تلویزیونی "من لوسی را دوست دارم" به شهرت رسید.
در سال ۱۹۲۶، در سن ۵۱ سالگی، پترسون در اولین فیلم خود، یک فیلم صامت به نام "دوست پسر" بازی کرد. او به‌خوبی به دوران "صحبت‌کننده‌ها" منتقل شد و در طول دهه ۱۹۳۰، بازیگر بسیار مشغولی در هالیوود باقی ماند و به‌طور متوسط بیش از پنج فیلم در سال در این دهه بازی کرد، معمولاً در نقش‌های پشتیبان. برخی از اعتبارهای سینمایی او در آن زمان شامل "بانوی کثیف"، "تعطیلات شوهر"، "صورتحساب طلاق"، "خیلی بزرگ!"، "داستان تمپل دریک"، "مرد خود را نگه‌دار"، "شام در هشت"، "بلند، عریض و زیبا" و "هیچ مردی از آن خود ندارد" است. او همچنین در نقش سوزان در دو اقتباس از نمایشنامه محبوب جان ویلار "گربه و کناری" ظاهر شد: "گربه در حال خزیدن" در ۱۹۳۰ و "گربه و کناری" در ۱۹۳۹.
پترسون در دهه ۱۹۴۰ به ایفای نقش‌های زیادی ادامه داد و در بیش از ۳۰ فیلم دیگر بازی کرد. از نقش‌های قابل توجه او می‌توان به تصویرگری او از شخصیت قهرمان، یونیس هابرشام، در درام جنایی نژادی "متجاوز در گرد و غبار" در ۱۹۴۹ اشاره کرد، فیلمی بر اساس رمان ویلیام فاکنر به همین نام که در جنوب عمیق آمریکا می‌گذشت. اگرچه او در دهه ۱۹۵۰ در چند فیلم دیگر مانند "داستان واشنگتن" و "پال جوی" ظاهر شد، اما از آن زمان به بعد بیشتر بر روی نقش‌ها در رسانه تلویزیون که به‌سرعت در حال گسترش بود، تمرکز کرد.
در سال ۱۹۵۲، در سن ۷۷ سالگی، پترسون اولین بار در سریال محبوب کمدی CBS-TV "من لوسی را دوست دارم" در قسمت "مجوز ازدواج" ظاهر شد. شخصیت او در "من لوسی را دوست دارم" بین بینندگان بسیار محبوب شد و برای نویسندگان سریال مفید بود، به‌طوری‌که او به مدت سه سال دیگر در این نقش ادامه داد و اغلب در داستان‌های قسمت‌ها به‌عنوان پرستار کودک برای "ریچی کوچک" خدمت می‌کرد.
قبل از، در حین و بعد از کارش در "من لوسی را دوست دارم"، پترسون در بسیاری از دیگر سریال‌های تلویزیونی آمریکایی در دهه‌های ۱۹۵۰ و اوایل ۱۹۶۰ ظاهر شد. اولین عملکرد او در "صفحه کوچک" در مارس ۱۹۵۰ در "عصای راه رفتن"، یک نمایش تلویزیونی در سری آنتولوژی NBC به نام "تئاتر تلویزیونی شورولت" بود. در طول ۱۱ سال بعد از آن عملکرد تلویزیونی اولیه تا آخرین نقش او در تلویزیون در ۱۹۶۱، او شخصیت‌هایی را در مجموعه‌های مختلف دیگر بازی کرد، از جمله "تئاتر جایزه پولیتزر"، "استودیو یک در هالیوود"، "تئاتر جنرال الکتریک"، "مرحله ۷"، "تئاتر ویدئو لوکس"، "راه‌های متقاطع"، "ستاره و داستان"، "ماجراهای جیم بووی"، "ماجراهای سوپرمن"، "نیویورک محرمانه"، "۷۷ خیابان سانست"، "جانی استکاتو"، "آلفرد هیچکاک ارائه می‌دهد"، "تئاتر ۹۰"، "شوی باربارا استنویک" و "نسل جدید".
پترسون که هرگز ازدواج نکرد، در طول ۳۵ سال حرفه فیلم و تلویزیون خود در هتل روزولوت هالیوود زندگی می‌کرد. او در ۳۱ ژانویه ۱۹۶۶، در سن ۹۱ سالگی در لس آنجلس به دلیل عوارض ناشی از ذات الریه درگذشت. محل دفن او در قبرستان ساوانا در زادگاهش در تنسی است.
نمایش بیشتر
