بیوگرافی
Éric Savin (زاده دیژون، ۱۴ نوامبر ۱۹۶۴) یک بازیگر فرانسوی سینما و تلویزیون است.
ساوین از یک خانواده راگبی می‌آید، که به این معنا بود که او بیشتر به یک حرفه ورزشی علاقه داشت. اما یک عقیده قوی او را به پاریس کشاند تا برای یک حرفه به عنوان بازیگر تلاش...
Éric Savin (زاده دیژون، ۱۴ نوامبر ۱۹۶۴) یک بازیگر فرانسوی سینما و تلویزیون است.
ساوین از یک خانواده راگبی می‌آید، که به این معنا بود که او بیشتر به یک حرفه ورزشی علاقه داشت. اما یک عقیده قوی او را به پاریس کشاند تا برای یک حرفه به عنوان بازیگر تلاش کند. او از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۸ یک مامور بیمارستان در بیمارستان بیچا در پاریس بود و سپس در آزمون کلاس رایگان مدرسه درام Cours Florent شرکت کرد. او در طی یک آزمون با ژاویه دورینجر (نمایشنامه‌نویس، فیلمنامه‌نویس و کارگردان) آشنا شد که همچنان با او کار می‌کند.
او در سال ۱۹۸۹ با نمایش لورنزاتسو (نوشته آلفرد دو میسه) به کارگردانی فرانسوا هوستر، روی صحنه رفت. برتراند تاورنیه در سال ۱۹۹۲ نقش اول سینمایی‌اش را به او واگذار کرد، به عنوان بازپرس لِفور در L.627. او سپس بین تئاتر، تلویزیون و سینما جا به جا شد. اولین موفقیت‌های تئاتری‌اش با نمایش‌های دورینجر مانند La Petite Entaille در سال ۱۹۹۱ یا Sureur در سال ۱۹۹۷، که در جشنواره آوینیون ارائه شد، به دست آمد.
در سال ۱۹۹۳، او در La nage indienne (شنا کردن هندی) در کنار بازیگر کاترین ویارد بازی کرد، در اولین فیلم بلند دورینجر. سپس او چندین نقش مکمل را بازی کرد که شامل جیوردانو در Emmène-moi (من را ببر) اثر میشل اسپینوزا، که در جشنواره بین‌المللی فیلم برلین مورد تقدیر قرار گرفت و کاپیتان کونان دوباره با تاورنیه در سال ۱۹۹۶، و سپس در فیلم اجتماعی Une minute de silence (یک دقیقه سکوت) در سال ۱۹۹۸، اولین فیلم فلوران امیلیو سیری بود. او دوباره با دورینجر در J'irai au paradis car l'enfer est ici (به بهشت می‌روم چون جهنم اینجاست) در سال ۱۹۹۷ کار کرد، که فیلمی درباره گانگسترها بود.
او به خاطر بازی‌اش به عنوان یک پدر مطلقه که دخترش را ربوده، نامزدی جایزه سپت دور را برای فیلم تلویزیونی Vacances volées (یا تعطیلات دزدیده شده) به کارگردانی اولیویه پانشوت دریافت کرد. او همچنین با بسیاری از فیلمسازان و کارگردانان از فیلم‌های کوتاه تا فیلم‌های بلند همکاری کرده است، مانند لوران فیرو در Les astres (ستاره‌ها) در سال ۱۹۹۸، Happenstance (پرواز بال پروانه) در سال ۲۰۰۰، با پیر-اروان گیوم در Bonne résistance à la douleur (مقاومت خوب در برابر درد) در سال ۱۹۹۹ و L'Ennemi naturel (دشمن طبیعی) در سال ۲۰۰۴. سپس با لیچه بوخیتین که او نقش شخصیتش را در فیلم کوتاه La Vielle barrière (موانع قدیمی) بازی کرد، که در جشنواره کلرمون-فران در سال ۱۹۹۸ جایزه «هیئت داوران» را دریافت کرد. سرانجام در سال ۲۰۰۲، او در فیلم کوتاه مشهور Squash به کارگردانی لیونل بیلیو بازی کرد، که در چندین جشنواره در سرتاسر جهان جوایز متعددی دریافت کرد، از جمله جایزه بازیگری در کلرمون-فران. لیونل بیلیو در سال ۲۰۰۴ برای بهترین فیلم کوتاه زنده نامزدی اسکار را دریافت کرد. این عملکرد باعث شد که Éric Savin نقش اول رئیس مسلط و وسواسی را در اقتباس فیلم بلند در سال ۲۰۰۶ به نام Fair Play بازی کند، جایی که او با ماریون کوتیار و بنوآ ماژیمِل همبازی بود.
نمایش بیشتر
