Eve Arden

بیوگرافی

ایو آردن (متولد یونس مری کوئدنز؛ ۳۰ آوریل ۱۹۰۸ – ۱۲ نوامبر ۱۹۹۰) یک بازیگر آمریکایی در زمینه‌های فیلم، رادیو، تئاتر و تلویزیون بود. او در می‌ل ولی، شمال سان فرانسیسکو به دنیا آمد و از سنین پایین به دنیای نمایش علاقه‌مند بود. در ۱۶ سالگی، پس از ترک مدرسه...

ایو آردن (متولد یونس مری کوئدنز؛ ۳۰ آوریل ۱۹۰۸ – ۱۲ نوامبر ۱۹۹۰) یک بازیگر آمریکایی در زمینه‌های فیلم، رادیو، تئاتر و تلویزیون بود. او در می‌ل ولی، شمال سان فرانسیسکو به دنیا آمد و از سنین پایین به دنیای نمایش علاقه‌مند بود. در ۱۶ سالگی، پس از ترک مدرسه برای پیوستن به یک گروه نمایشی، اولین اجرای خود را در صحنه به نمایش گذاشت. پس از بازی در نقش‌های کوچک در دو فیلم با نام واقعی‌اش، یونس کوئدنز، متوجه شد که صحنه نیز همان نقش‌های کوچک را به او ارائه می‌دهد. تا اواسط دهه ۳۰، یکی از این نقش‌های کوچک توجه‌ها را جلب کرد و در نمایش "زیگفلد فولی" به عنوان یک کمدی اسکیچ ظاهر شد. در آن زمان، او نامش را به ایو آردن تغییر داده بود. در ۱۹۳۷، با نقشی کوچک در فیلم "اوه، دکتر" توجه‌هایی را جلب کرد که منجر به انتخاب او برای نقشی کوچک در فیلم "دروازه صحنه" شد. تا زمان پایان فیلم، نقش او به دوست شوخی‌کننده و سریع‌الگویی برای شخصیت اصلی تبدیل شده بود. او تقریباً این شخصیت را برای بیشتر دوران حرفه‌اش بازی کرد. در "در سیرک" (۱۹۳۹)، او در نقش پاولین بی‌نظیر در مقابل گروچو مارکس و تیرانداز روسی در کمدی "دختران خمیر" (۱۹۴۴) ظاهر شد. به خاطر نقش‌اش به عنوان آیدا در "میلدرد پیرس" (۱۹۴۵)، نامزد دریافت جایزه اسکار شد. به خاطر پاسخ‌های سریعش معروف بود و این موضوع به کار در رادیو در دهه ۴۰ منجر شد. در ۱۹۴۸، رادیو سی‌بی‌اس برنامه "خانم بروکس" را راه‌اندازی کرد که بهترین برنامه برای شخصیت او بود. با کاهش فعالیت‌هایش در سینما، سی‌بی‌اس این برنامه رادیویی محبوب را در ۱۹۵۲ به تلویزیون منتقل کرد. سریال تلویزیونی "خانم بروکس" (۱۹۵۲) تا ۱۹۵۶ ادامه داشت و به فیلم "خانم بروکس" (۱۹۵۶) منجر شد. زمانی که برنامه به پایان رسید، او تلاش کرد یک سریال تلویزیونی دیگر به نام "نمایش ایو آردن" (۱۹۵۷) بسازد، اما به زودی لغو شد. در دهه ۶۰، ایو خانواده‌اش را بزرگ کرد و چند نقش مهمان را ایفا کرد تا اینکه سریال تلویزیونی بازگشتش "مادران و شوهران" (۱۹۶۷) را ساخت. این برنامه که با کایه بالارد همبازی بود، برای دو فصل ادامه داشت. بعد از آن، او چندین برنامه پایلوت بی‌فروش، چند فیلم تلویزیونی و چندین نقش مهمان دیگر بازی کرد. او در نقش‌های کمرنگ و گاه به گاه بازگشت، از جمله به عنوان پرینسیپال مک‌گی در "گریس" (۱۹۷۸) و واردن جون در "پاندومونیوم" (۱۹۸۲)، نشان داد که هنوز هم شوخی‌ها و حضور در صفحه نمایش برای بازگرداندن یادهای خوب از خانم کانی بروکس را دارد.