بیوگرافی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد. فلیکس برسارت (۲ مارس ۱۸۹۲ – ۱۷ مارس ۱۹۴۹) بازیگر آلمانی-آمریکایی تئاتر و سینما بود.
فلیکس برسارت (که "برسارت" تلفظ می‌شود) در شرق پروس، آلمان (که اکنون بخشی از روسیه است) متولد شد و پیش از آغاز فعالیت در سینما در سال ۱۹۲۸، بازیگر بسیار باتجربه‌ای در...
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد. فلیکس برسارت (۲ مارس ۱۸۹۲ – ۱۷ مارس ۱۹۴۹) بازیگر آلمانی-آمریکایی تئاتر و سینما بود.
فلیکس برسارت (که "برسارت" تلفظ می‌شود) در شرق پروس، آلمان (که اکنون بخشی از روسیه است) متولد شد و پیش از آغاز فعالیت در سینما در سال ۱۹۲۸، بازیگر بسیار باتجربه‌ای در تئاتر بود. او به عنوان یک بازیگر مکمل شروع به کار کرد، مانند نقش دادیار در فیلم پرفروش Die Drei von der Tankstelle (۱۹۳۰)، اما به زودی در نقش‌های اصلی فیلم‌های کوچک خود را تثبیت کرد. پس از به قدرت رسیدن نازی‌ها در سال ۱۹۳۳، برسارت که به دنیا آمده یهودی بود، مجبور شد آلمان را ترک کند و به کار خود در فیلم‌های آلمانی‌زبان در اتریش ادامه دهد، جایی که هنرمندان یهودی هنوز نسبتاً ایمن بودند. پس از فیلم‌های متعدد در مدت هشت سال، او به ایالات متحده مهاجرت کرد.
یکی از همکاران پیشین برسارت در اروپا جو پاسترناک بود که اکنون یک تهیه‌کننده موفق هالیوود است. اولین فیلم آمریکایی برسارت Three Smart Girls Grow Up (۱۹۳۹) بود که برای جاذبه اصلی یونیورسال پیکچرز، دیانا دوربین، ساخته شده بود. پاسترناک همچنین برسارت قابل‌اعتماد را برای انجام تست بازیگری در مقابل جدیدترین کشف پاسترناک، گلوریا ژان، انتخاب کرد. جامعه تأثیرگذار آلمانی در هالیوود به تثبیت برسارت در آمریکا کمک کرد، زیرا اولین فیلم‌های آمریکایی او توسط ارنست لوبیچ، هنری کستر و ویلهلم تیله (کارگردان Die Drei von der Tankstelle) کارگردانی شدند.
برسارت در فیلم نینوتکا اثر لوبیچ، که در مترو-گلدوین-مایر تولید شد، موفقیت بزرگی کسب کرد. مترو-گلدوین-مایر در سال ۱۹۳۹ برسارت را به قرارداد استودیویی امضا کرد. بیشتر کارهای او در مترو-گلدوین-مایر شامل نقش‌های برجسته در فیلم‌های بزرگ مانند ادیسون، مرد بود.
او لهجه ملایم اروپای شرقی خود را با بیان آرام ترکیب کرد تا شخصیت‌های مهربان و دوستانه‌ای خلق کند، همانطور که در فیلم To Be or Not to Be اثر لوبیچ، در آنجا به طور حساسانه سخنرانی مشهور شایلاک "آیا یهودی‌ها چشم ندارند؟" را از تاجر ونیزی تلاوت می‌کند. لوبیچ همچنین برسارت را به طور مشابه در The Shop Around the Corner کارگردانی کرد.
برسارت به زودی به یک بازیگر شخصیت محبوب در فیلم‌هایی مانند Blossoms in the Dust (۱۹۴۱)، The Seventh Cross (۱۹۴۴) و Without Love (۱۹۴۵) تبدیل شد. شاید بزرگ‌ترین نقش او در کمدی موزیکال "B" RKO Radio Pictures به نام Ding Dong Williams باشد که در سال ۱۹۴۵ فیلمبرداری شد. برسارت، که به عنوان نفر سوم در تیتراژ معرفی شده بود، نقش سرپرست متعجب بخش موسیقی یک استودیو سینما را بازی کرد و در لباس رسمی برای رهبری "فانتزی ایمپرومتو" شوپن ظاهر شد.
پس از نزدیک به ۴۰ فیلم هالیوودی، فلیکس برسارت ناگهان در سن ۵۷ سالگی به دلیل لوسمی درگذشت. آخرین فیلم او My Friend Irma (۱۹۴۹) بود، نسخه سینمایی یک برنامه رادیویی محبوب. برسارت در حین تولید درگذشت و این موضوع باعث شد تا تهیه‌کنندگان فیلم را با هانس کانرید به پایان برسانند. در فیلم نهایی، کانرید در طول فیلم صحبت می‌کند، اما برسارت هنوز در نماهای دور دیده می‌شود.
توضیحات فوق از مقاله ویکی‌پدیا فلیکس برسارت، تحت مجوز CC-BY-SA است و فهرست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا موجود است.
نمایش بیشتر
