بیوگرافی
فرناند گریوی (۲۵ دسامبر ۱۹۰۵ در ایکسل (بلژیک) – ۲ نوامبر ۱۹۷۰ در پاریس، فرانسه)، که در ایالات متحده به عنوان فرناند گراوه شناخته می‌شود، پسر بازیگران ژرژ مرتنس و فرناند دپرنه بود که در فیلم‌های صامت تولید شده توسط پیشگام بلژیکی سینما فیلم (زیرمجموعه پاته) ظاهر شدند.
گریوی از سن...
فرناند گریوی (۲۵ دسامبر ۱۹۰۵ در ایکسل (بلژیک) – ۲ نوامبر ۱۹۷۰ در پاریس، فرانسه)، که در ایالات متحده به عنوان فرناند گراوه شناخته می‌شود، پسر بازیگران ژرژ مرتنس و فرناند دپرنه بود که در فیلم‌های صامت تولید شده توسط پیشگام بلژیکی سینما فیلم (زیرمجموعه پاته) ظاهر شدند.
گریوی از سن پنج سالگی تحت هدایت پدرش شروع به اجرا کرد.
پیش از جنگ جهانی اول، او در بریتانیا تحصیل کرد و می‌توانست به طور روان به دو زبان فرانسوی و انگلیسی صحبت کند، که این موضوع در نقش‌های سینمایی او مفید واقع شد. در طول جنگ، گریوی در نیروی دریایی تجاری بریتانیا خدمت کرد.
در سال ۱۹۳۶، او با بازیگر فرانسوی جین رنوارد که ۱۵ سال از او بزرگ‌تر بود، ازدواج کرد. آنها تا زمان مرگش در ۲ نوامبر ۱۹۷۰ به دلیل حمله قلبی در کنار هم ماندند. جین در ۳ فوریه ۱۹۷۲ درگذشت. آنها هیچ فرزندی نداشتند.
گریوی در چهار فیلم در سال‌های ۱۹۱۳ و ۱۹۱۴ (به عنوان فرناند مرتنس) بازی کرد، اما اولین فیلم مهم او لامور شانته بود که در سال ۱۹۳۰ منتشر شد. در سال ۱۹۳۳، او فیلم تلخ و شیرین را ساخت که اولین فیلم انگلیسی‌زبان او بود و در نسخه ۱۹۴۰ آن با ژانت مک‌دونالد و نلسون ادی معروف‌تر شد.
در سال ۱۹۳۷، پس از چندین فیلم فرانسوی و بریتانیایی دیگر، گریوی به هالیوود رفت، جایی که املای نام خانوادگی‌اش به گراوه تغییر یافت و او مرکز یک کمپین تبلیغاتی نسبتاً وسیع هالیوودی شد (به تماشاگران فیلم آموزش می‌دادند که نامش را به درستی تلفظ کنند: "به وزن گریوی"). متأسفانه برای گریوی، او تنها نقش‌های استاندارد، از نوع نقش‌های عاشق گالیک که لوئی ژوردان در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ بازی می‌کرد، پیشنهاد شد.
دو فیلم اولی که او در هالیوود ساخت برای وارنر برادرز بود: "پادشاه و دختر آوازخوان" (۱۹۳۷) با جوآن بلوندل و جین وایمن و "احمق‌ها برای رسوایی" (۱۹۳۸) با کارول لمبارد و رالف بلامی. گریوی سپس با مترو-گلدوین-مایر قرارداد بست و به عنوان یوهان اشتراوس در بیوگرافی پرهزینه "والس بزرگ" با لوییز راینر و میلیزا کوریوس بازی شد.
MGM بعداً برنامه‌ریزی کرد تا گریوی را در نسخه فیلمی از رمان ماجرایی رافائل ساباتینی "اسکاراموش" ستاره کند، اما او به جای آن درست قبل از آغاز اشغال نازی به فرانسه بازگشت. اگرچه او موافقت کرده بود در فیلم‌های فرانسوی تأیید شده توسط آلمان ظاهر شود، گریوی به عنوان یک عضو از ارتش مخفی فرانسه و لژیون خارجی، از اشغالگران underminer بود.
در پایان جنگ، گریوی به عنوان یک قهرمان جنگی شناخته شد و به بازی در تولیدات فرانسوی مانند "لا راند" (با دانیل داریو) و "امور سلطنتی در ورسای" (۱۹۵۴) ادامه داد. از جمله آخرین اجراهای او به زبان انگلیسی می‌توان به "چگونه یک میلیون بدزیم" (۱۹۶۶)، "تفنگ‌ها برای سن سباستین" (۱۹۶۸) و "زن دیوانه شایو" (۱۹۶۹) اشاره کرد که در آن نقش بازپرس پلیس را بازی کرد.
نمایش بیشتر
