Florence Bates

بیوگرافی

از ویکی‌پدیا، دایره‌المعارف آزاد فلورانس بیٹس (متولد فلورانس رابه، ۱۵ آوریل ۱۸۸۸ – ۳۱ ژانویه ۱۹۵۴) یک بازیگر شخصیت آمریکایی در فیلم و تئاتر بود که اغلب نقش‌های خانم بزرگ را در نقش‌های مکمل ایفا می‌کرد. مسیر او به عنوان یک بازیگر دارای فراز و نشیب‌های بسیاری بود. او دارای مدرک ریاضی...

از ویکی‌پدیا، دایره‌المعارف آزاد فلورانس بیٹس (متولد فلورانس رابه، ۱۵ آوریل ۱۸۸۸ – ۳۱ ژانویه ۱۹۵۴) یک بازیگر شخصیت آمریکایی در فیلم و تئاتر بود که اغلب نقش‌های خانم بزرگ را در نقش‌های مکمل ایفا می‌کرد. مسیر او به عنوان یک بازیگر دارای فراز و نشیب‌های بسیاری بود. او دارای مدرک ریاضی بود، تا زمان ازدواج در مدرسه تدریس کرد و سپس اولین وکیل زن تگزاس شد. سپس او به یک مفسر رادیویی دو زبانه تبدیل شد. پس از اینکه شوهرش ثروتش را از دست داد، او و شوهرش یک نانوایی در لس آنجلس افتتاح کردند. در اواسط دهه ۱۹۳۰، بیٹس برای نقش خانم بیٹس در اقتباسی از "اما" اثر جین آستین در تئاتر پاسادنا تست داد و این نقش را به دست آورد. وقتی تصمیم گرفت به همکاری با گروه تئاتر ادامه دهد، نام حرفه‌ای‌اش را به نام اولین شخصیتی که روی صحنه بازی کرده بود تغییر داد. در سال ۱۹۳۹، او با آلفرد هیچکاک آشنا شد که او را در اولین نقش بزرگ سینمایی‌اش، خانم ون هاپر خودخواه، در "ربکا" (۱۹۴۰) انتخاب کرد. بیٹس در طول سیزده سال بعدی در بیش از شصت فیلم ظاهر شد. از جمله آثار سینمایی او می‌توان به "کتی فویل"، "عشق دیوانه"، "ماه و شش پنس"، "آقای شانس"، "بهشت می‌تواند منتظر بماند"، "لالیابی از برادوی"، "آقای بزرگ"، "از وقتی رفتی"، "کیشمت"، "کمدی ساراتوگا"، "زندگی مخفی والتر میتی"، "جلسه زمستانی"، "مادرم را به یاد می‌آورم"، "پرتره جنی"، "نامه‌ای به سه همسر"، "در شهر" و "بینوایان" اشاره کرد. در تلویزیون، بیٹس نقش ثابتی در "شوی هنک مک‌کیون" داشت و در برنامه‌های "دوستت دارم لوسی"، "مارگی کوچکم"، "ازدواج با جوآن" و "خانم بروکس ما" حضور مهمان داشت.