بیوگرافی
از ویکی‌پدیا، دایره‌المعارف آزاد
فرانسیسکو رابال (۸ مارس ۱۹۲۶ – ۲۹ اوت ۲۰۰۱)، که احتمالاً به نام پاکو رابال بهتر شناخته می‌شود، یک بازیگر اسپانیایی بود که در آگیلاس، یک شهر کوچک در استان مورسیا، اسپانیا متولد شد.
در سال ۱۹۳۶، پس از آغاز جنگ داخلی اسپانیا، رابال و خانواده‌اش مورسیا را...
از ویکی‌پدیا، دایره‌المعارف آزاد
فرانسیسکو رابال (۸ مارس ۱۹۲۶ – ۲۹ اوت ۲۰۰۱)، که احتمالاً به نام پاکو رابال بهتر شناخته می‌شود، یک بازیگر اسپانیایی بود که در آگیلاس، یک شهر کوچک در استان مورسیا، اسپانیا متولد شد.
در سال ۱۹۳۶، پس از آغاز جنگ داخلی اسپانیا، رابال و خانواده‌اش مورسیا را ترک کرده و به مادرید نقل مکان کردند. فرانسیسکوی جوان مجبور بود به عنوان فروشنده خیابانی و در یک کارخانه شکلات کار کند. وقتی ۱۳ ساله بود، مدرسه را ترک کرد تا به عنوان برق‌کار در استودیوهای چامارتین کار کند.
رابال چند کار پراکنده به عنوان بازیگر اضافی به دست آورد. دماسو آلونزو و دیگران به او توصیه کردند که شانس خود را در عرصه تئاتر امتحان کند.
در سال‌های بعد، او نقش‌هایی در گروه‌های تئاتری مانند لوپ دِ وگا و ماریا گوئررو به دست آورد. در آنجا بود که با بازیگر آسنسیون بالاگر آشنا شد؛ آن‌ها ازدواج کردند و تا پایان زندگی رابال با هم ماندند. دخترشان، ترزا رابال، نیز یک بازیگر است.
در سال ۱۹۴۷، رابال چند شغل ثابت در تئاتر به دست آورد. او از نام کاملش، فرانسیسکو رابال، به عنوان نام هنری استفاده کرد. با این حال، افرادی که او را می‌شناختند همیشه او را پاکو رابال صدا می‌کردند. "پاکو رابال" به نام هنری غیررسمی او تبدیل شد.
در دهه ۱۹۴۰، رابال شروع به بازی در فیلم‌ها به عنوان بازیگر اضافی کرد، اما تا سال ۱۹۵۰ اولین بار در نقش‌های گفتاری بازی کرد و نقش‌های عاشقانه و شیادان را ایفا کرد. او در سه فیلم به کارگردانی لوییس بونوئل - نازارین (۱۹۵۹)، ویریدیانا (۱۹۶۱) و بل دژور (۱۹۶۷) بازی کرد.
ویلیام فریدکین به رابال برای نقش شرور فرانسوی در فیلم ۱۹۷۱ خود "ارتباط فرانسوی" فکر کرد. با این حال، او نتوانست نام "آن بازیگر اسپانیایی" را به یاد بیاورد. اشتباهاً، کارکنانش بازیگر اسپانیایی دیگری به نام فرناندو ری را استخدام کردند. فریدکین متوجه شد که رابال به زبان انگلیسی یا فرانسوی صحبت نمی‌کند، بنابراین تصمیم گرفت ری را حفظ کند. رابال پیش‌تر با ری در ویریدیانا کار کرده بود. با این حال، رابال در فیلم "جادوگر" (۱۹۷۷) که نامزد جایزه اسکار شد، با فریدکین کار کرد، فیلمی که بازسازی "دستمزد ترس" (۱۹۵۳) بود.
در طول دوران حرفه‌ای‌اش، رابال در فرانسه، ایتالیا و مکزیک با کارگردان‌هایی مانند جیلو پونتکوروا، میکل آنجلو آنتونیونی، لوچینو ویسکونتی، والریو زرلینی، ژاک ریوت و آلبرتو لاتوادا کار کرد.
به طور گسترده‌ای بر این باورند که بهترین بازی‌های رابال پس از مرگ فرانسیسکو فرانکو در سال ۱۹۷۵ به وقوع پیوست. در دهه ۱۹۸۰، رابال در "سنت‌های بی‌گناه" بازی کرد و جایزه بهترین بازیگر در جشنواره فیلم کن را به دست آورد، همچنین در "رأی متنازع آقای کایو" و سریال تلویزیونی "جونکال" نیز بازی کرد. در سال ۱۹۸۹، او یکی از اعضای هیئت داوران در ۳۹مین جشنواره بین‌المللی فیلم برلین بود. در سال ۱۹۹۹ او نقش فرانسیسکو گویا را در فیلم "گویا در بوردو" کارلوس سائورا ایفا کرد و جایزه گویا را به عنوان بهترین بازیگر دریافت کرد.
فرانسیسکو رابال تنها بازیگر اسپانیایی است که مدرک دکتری افتخاری از دانشگاه مورسیا دریافت کرده است.
آخرین فیلم رابال "داگون" بود، فیلمی که درست قبل از عنوان‌بندی به او تقدیم شد. تقدیم‌نامه نوشته بود "تقدیم به فرانسیسکو رابال، بازیگری فوق‌العاده و انسانی بهتر".
رابال در سال ۲۰۰۱ به دلیل امفیزم متسع جبرانی در حین پرواز به بوردو هنگام بازگشت از دریافت جایزه‌ای در جشنواره فیلم مونترال درگذشت.
توضیحات فوق از مقاله ویکی‌پدیا درباره فرانسیسکو رابال، تحت مجوز CC-BY-SA، فهرست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا.
نمایش بیشتر
