Frank Silvera

بیوگرافی

فرانک سیلورا (۲۴ ژوئیه ۱۹۱۴ – ۱۱ ژوئن ۱۹۷۰) یک بازیگر و کارگردان تئاتر آمریکایی بود. سیلورا در کینگستون، جامائیکا به دنیا آمد. او پسر یک مادر جامائیکایی از نژاد مختلط به نام گرتروید بل و پدر یهودی اسپانیایی به نام آلفرد سیلورا بود. خانواده‌اش زمانی که او شش ساله بود...

فرانک سیلورا (۲۴ ژوئیه ۱۹۱۴ – ۱۱ ژوئن ۱۹۷۰) یک بازیگر و کارگردان تئاتر آمریکایی بود. سیلورا در کینگستون، جامائیکا به دنیا آمد. او پسر یک مادر جامائیکایی از نژاد مختلط به نام گرتروید بل و پدر یهودی اسپانیایی به نام آلفرد سیلورا بود. خانواده‌اش زمانی که او شش ساله بود به ایالات متحده مهاجرت کردند و در بوستون ساکن شدند. سیلورا به بازیگری علاقه‌مند شد و در گروه‌های تئاتر آماتور و در کلیسا به اجرا پرداخت. او از دبیرستان انگلیسی بوستون فارغ‌التحصیل شد و سپس در دانشگاه بوستون و بعد از آن در مدرسه حقوق نورت‌ایسترن تحصیل کرد. سیلورا در سال ۱۹۳۴ مدرسه حقوق نورت‌ایسترن را ترک کرد و در تولید پاول گرین به نام رول سوئیت چاریوت نقش گرفت. او بعداً به تئاتر رپرتواری نیوانگلند پیوست و در تولیدهای مکبث، اتللو و امپراتور جونز ظاهر شد. او همچنین در تئاتر فدرال و با تئاتر رپرتواری نیوهمپشایر همکاری کرد. در سال ۱۹۴۰، سیلورا در یک نقش کوچک در بیگ وایت فاگ برای اولین بار در برادوی ظاهر شد. کارنامه‌اش در سال ۱۹۴۲ با ورود به نیروی دریایی ایالات متحده در طول جنگ جهانی دوم مختل شد. او به کمپ رابرت اسمالز منصوب شد، جایی که او و اوون دادسون مسئول سرگرمی بودند. سیلورا در برنامه‌های رادیویی کارگردانی و بازی کرد و در نمایش‌های USO ظاهر شد. او در پایان جنگ در سال ۱۹۴۵ به‌طور افتخارآمیز از خدمت آزاد شد و به گروه آنّا لوکاستا پیوست و عضو استودیوی بازیگران شد. در سال ۱۹۵۲، سیلورا در فیلم وسترن کیمرون کید برای اولین بار در سینما ظاهر شد. به دلیل ظاهر قوی لاتینش، او در مجموعه‌ای از نقش‌های قومی در فیلم‌ها و تلویزیون انتخاب شد. او به‌عنوان ژنرال هوئرتا در ووا زاپاتا! که با بازی مارلون براندو بود، انتخاب شد. سیلورا همچنین این نقش را در تولید صحنه‌ای ایفا کرد که در تاریخ ۲۸ فوریه ۱۹۵۲ در تئاتر رجنت نیویورک افتتاح شد. او در دو فیلم به کارگردانی استنلی کوبریک، ترس و آرزو (۱۹۵۳) و بوسه قاتل (۱۹۵۵) ظاهر شد. سیلورا در مجموعه‌های تلویزیونی متعددی، عمدتاً درام‌ها و وسترن‌ها، از جمله استودیو وان در هالیوود، آلفرد هیچکاک تقدیم می‌کند، بت مسترسان، تریلر، ریوربوت، سفرهای جیم مکفیترز، غیرقابل لمس‌ها و بونانزا، به‌عنوان مهمان ظاهر شد. در سال ۱۹۶۲ او نقش دکتر کاسلنسکو را در قسمت "شخص یا اشخاص ناشناخته" از منطقه گرگ و میش، در مقابل ریچارد لانگ ایفا کرد. در آن سال، او همچنین نقش میناری، یک مرد پولینزیایی را در فیلم موتینی بر روی باونتی در سال ۱۹۶۲، که دوباره با بازی مارلون براندو بود، بازی کرد. در سال ۱۹۶۳، سیلورا برای بهترین بازیگر در یک نمایش به خاطر بازی در نقش آقای دووال در بانوی کاملیا نامزد دریافت جایزه تونی شد. در سال ۱۹۶۴، سیلورا و وانتیل ویتفیلد تئاتر بیگ را تأسیس کردند، تئاتری مستقر در لس آنجلس که به ارائه نقش‌های غیر کلیشه‌ای به بازیگران سیاه‌پوست اختصاص داشت. یکی از پروژه‌های اولیه آنها تولید "گوشه آمین" نوشته جیمز بالدوین نویسنده آفریقایی-آمریکایی بود. سیلورا و ویتفیلد این نمایش را خودشان تأمین مالی کردند و با کمک‌های مالی از دوستانشان. این نمایش در ۴ مارس ۱۹۶۴ افتتاح شد و در طول سال ۲۰۰,۰۰۰ دلار درآمد داشت و در آوریل ۱۹۶۵ به برادوی منتقل شد. بیه ریچاردز به خاطر بازی خود به عنوان نقش اصلی تحسین‌های زیادی کسب کرد. سیلورا در ۱۱ ژوئن ۱۹۷۰ در حین تعمیر یک واحد دفع زباله در سینک آشپزخانه‌اش به‌طور تصادفی برق‌گرفت.