بیوگرافی
فرانسیس آلبرت "فرانک" سیناترا (۱۲ دسامبر ۱۹۱۵ – ۱۴ مه ۱۹۹۸) یک خواننده و بازیگر آمریکایی بود. او کار موسیقی خود را در دوران سوئینگ با هری جیمز و تامی دورسی آغاز کرد و در اوایل تا اواسط دهه ۱۹۴۰ به یک هنرمند موفق تک‌خوان تبدیل شد و به عنوان...
فرانسیس آلبرت "فرانک" سیناترا (۱۲ دسامبر ۱۹۱۵ – ۱۴ مه ۱۹۹۸) یک خواننده و بازیگر آمریکایی بود. او کار موسیقی خود را در دوران سوئینگ با هری جیمز و تامی دورسی آغاز کرد و در اوایل تا اواسط دهه ۱۹۴۰ به یک هنرمند موفق تک‌خوان تبدیل شد و به عنوان الگوی "بابی ساکسرها" شناخته می‌شد.
حرفه حرفه‌ای او تا دهه ۱۹۵۰ متوقف شده بود، اما در سال ۱۹۵۴ پس از اینکه جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل را برای بازی‌اش در فیلم «از اینجا تا ابدیت» دریافت کرد، دوباره احیا شد. او با کپی‌تولیدکننده‌ها قرارداد امضا کرد و چندین آلبوم مورد تحسین منتقدان را منتشر کرد (مانند «در ساعات کوچک صبح»، «آهنگ‌هایی برای عاشقان سوئینگ»، «با من پرواز کن»، «تنها و غمگین» و «خوشایند و آسان»). سیناترا از کپی‌تولیدکننده‌ها جدا شد تا لیبل ضبط خود را به نام «ریپریز رکوردز» تأسیس کند (و با آلبوم‌هایی مانند «رینگ-ا-دینگ-دینگ»، «سیناترا در ساندز» و «فرانسیس آلبرت سیناترا و آنتونیو کارلوس ژوبیم» موفقیت کسب کرد)، به صورت بین‌المللی تور برگزار کرد، یکی از اعضای بنیان‌گذار «رات پک» بود و با سلبریتی‌ها و دولتمردان، از جمله جان اف. کندی، معاشرت کرد.
سیناترا در سال ۱۹۶۵ پنجاه ساله شد، آلبوم بازنگری «سپتامبر سال‌های من» را ضبط کرد، در برنامه تلویزیونی برنده امی «فرانک سیناترا: یک مرد و موسیقی‌اش» بازی کرد و با آهنگ‌های «غریبه‌ها در شب» و «روش خودم» موفقیت‌هایی کسب کرد. با کاهش فروش موسیقی‌اش و پس از حضور در چند فیلم با استقبال ضعیف، سیناترا برای اولین بار در سال ۱۹۷۱ بازنشسته شد. با این حال، دو سال بعد دوباره به صحنه بازگشت و در سال ۱۹۷۳ چندین آلبوم ضبط کرد و در سال ۱۹۸۰ با آهنگ «(تم از) نیویورک، نیویورک» به دنیای موسیقی بازگشت. با استفاده از نمایش‌هایش در لاس وگاس به عنوان پایگاه خانگی، او در ایالات متحده و به صورت بین‌المللی تور برگزار کرد تا مدت کوتاهی قبل از مرگش در سال ۱۹۹۸.
سیناترا همچنین یک حرفه موفق به عنوان بازیگر فیلم داشت و جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل را برای بازی‌اش در «از اینجا تا ابدیت» دریافت کرد، نامزدی برای بهترین بازیگر برای «مرد با بازوی طلایی» و تحسین منتقدان برای بازی‌اش در «نامزد ماندچوریایی» را کسب کرد. او همچنین در موزیکال‌های معروفی چون «جامعه عالی»، «پال جویی»، «پسران و عروسک‌ها» و «در شهر» بازی کرد. سیناترا در سال ۱۹۸۳ در مراسم افتخارات مرکز کندی مورد تقدیر قرار گرفت و در سال ۱۹۸۵ مدال آزادی ریاست‌جمهوری را از رونالد ریگان و مدال طلایی کنگره را در سال ۱۹۹۷ دریافت کرد. سیناترا همچنین برنده یازده جایزه گرمی، از جمله جایزه اعتماد گرمی، جایزه افسانه گرمی و جایزه دستاورد عمر گرمی بود.
توضیحات فوق از مقاله ویکی‌پدیا درباره فرانک سیناترا، تحت مجوز CC-BY-SA، فهرست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا.
نمایش بیشتر
