بیوگرافی
از ویکیپدیا، دانشنامه آزاد. هارولد جی. استون (۳ مارس ۱۹۱۳ – ۱۸ نوامبر ۲۰۰۵) یک بازیگر شخصیت فیلم و تلویزیون آمریکایی بود.
او به عنوان هارولد هوچشتاین در یک خانواده بازیگری یهودی متولد شد و فعالیت خود را در برادوی از سال ۱۹۳۹ آغاز کرد و در پنج نمایش در شش...
از ویکیپدیا، دانشنامه آزاد. هارولد جی. استون (۳ مارس ۱۹۱۳ – ۱۸ نوامبر ۲۰۰۵) یک بازیگر شخصیت فیلم و تلویزیون آمریکایی بود.
او به عنوان هارولد هوچشتاین در یک خانواده بازیگری یهودی متولد شد و فعالیت خود را در برادوی از سال ۱۹۳۹ آغاز کرد و در پنج نمایش در شش سال بعدی، از جمله «یک لمس ونوس» و «استالگ ۱۷» بازی کرد. پس از آن، او در فیلم کلاسیک نوآر آلن لد به نام «داهلیای آبی» (۱۹۴۶) debut کرد. او به کار در نقشهای کوچک اما به یاد ماندنی در فیلمهایی از جمله «سختترها سقوط میکنند» با همفری بوگارت (۱۹۵۶)، «مرد اشتباهی» آلفرد هیچکاک (۱۹۵۶)، «کسی آن بالا مرا دوست دارد» (۱۹۵۶)، «اسپارتاکوس» (۱۹۶۰) و «دختر خوشحال» (۱۹۶۵) ادامه داد. اگرچه او در فیلمهای متعددی نقشهای فرعی را بازی کرد، اما به خاطر بیش از ۱۵۰ حضور مهمان در برنامههای مختلف از دهه ۱۹۵۰ تا اوایل دهه ۱۹۸۰، به چهرهای شناختهشده برای بینندگان تلویزیون تبدیل شد، از جمله اما نه محدود به «تفنگ بیقرار»، «مارشال ایالات متحده»، «نمایش باربارا استانویک»، «من جاسوسم»، «ویرجینیایی»، «گریف»، «غیرقابل لمسها»، «زون گرگ و میش»، «قهرمانان هوگان» و «هوشمند باش». در فصل ۱۹۶۱-۱۹۶۲، او سه بار در درام جنایی ایبیسی «هدف: فاسدکنندگان!» با استفن مکنالی ظاهر شد. در سال ۱۹۶۳، او در درام پزشکی ایبیسی «نقطه شکست» در قسمتی که برای نوشتن نامزد جایزه امی شد، با مارشا هانت ظاهر شد. در سپتامبر ۱۹۶۴، استون در سریال محبوب تلویزیونی «بونانزا» (در قسمتی با عنوان «گروگان») ظاهر شد. خود استون برای عملکرد برجسته به عنوان بازیگر در نقش اصلی در «پرستاران» نامزد جایزه امی شد.
در دهههای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، در حالی که به کار در تلویزیون ادامه میداد، بهویژه به عنوان یک بازیگر اصلی در «بریجت عاشق برنی» که در سال ۱۹۷۳ بهطور کوتاهمدت پخش شد، استون به صحنه بازگشت و چندین تولید اوف برادوی و برادوی از جمله «ارنست در عشق» و «عمه چارلی» را کارگردانی کرد.
توضیحات فوق از مقاله ویکیپدیا هارولد جی. استون، با مجوز CC-BY-SA، فهرست کامل مشارکتکنندگان در ویکیپدیا.
نمایش بیشتر