Henry Fonda

بیوگرافی

هنری جینز فوند (۱۶ مه ۱۹۰۵ – ۱۲ اوت ۱۹۸۲) بازیگر آمریکایی بود که حرفه‌اش پنج دهه در هالیوود ادامه داشت. فوند تصویر قوی و جذابی را در چندین فیلم که اکنون کلاسیک محسوب می‌شوند، پرورش داد و یک جایزه اسکار برای بهترین بازیگر از دو نامزدی دریافت کرد. فوند از...

هنری جینز فوند (۱۶ مه ۱۹۰۵ – ۱۲ اوت ۱۹۸۲) بازیگر آمریکایی بود که حرفه‌اش پنج دهه در هالیوود ادامه داشت. فوند تصویر قوی و جذابی را در چندین فیلم که اکنون کلاسیک محسوب می‌شوند، پرورش داد و یک جایزه اسکار برای بهترین بازیگر از دو نامزدی دریافت کرد. فوند از همان ابتدا به عنوان بازیگر برادوی شناخته شد و در سال ۱۹۳۵ اولین فیلم هالیوودی خود را بازی کرد. حرفه سینمایی او با نقش‌هایی مانند نامزد بت دیویس در اجرای برنده جایزه اسکارش در «جزیره یزبل» (۱۹۳۸)، برادر فرانک در «جسی جیمز» (۱۹۳۹) و رئیس‌جمهور آینده در «آقای لینکلن جوان» (۱۹۳۹) به کارگردانی جان فورد، شروع به پیشرفت کرد. اوج کارنامه اولیه‌اش با اجرای نامزد اسکارش به عنوان تام جود در «میوه‌های خشم» به اوج رسید، درباره یک خانواده اوکلاهمایی که در دوران گرد و غبار در دهه ۱۹۳۰ به کالیفرنیا مهاجرت کردند. این فیلم به‌طور گسترده‌ای یکی از بزرگ‌ترین فیلم‌های آمریکایی محسوب می‌شود. در سال ۱۹۴۱ او در کنار باربارا استانویک در کمدی کلاسیک «خانم ایو» بازی کرد. در خلال خدمتش در جنگ جهانی دوم، او در دو وسترن بسیار مورد احترام نقش‌آفرینی کرد: «حادثه اکسی بون» (۱۹۴۳) و «عزیزم کلمنتین» (۱۹۴۶) که دومی به کارگردانی جان فورد بود و او همچنین در وسترن «فورت آپاچی» (۱۹۴۸) فورد بازی کرد. پس از یک وقفه هفت ساله از فیلم‌ها که فوند بر تولیدات صحنه متمرکز بود، با فیلم «آقای رابرتس» (۱۹۵۵) که یک گروه جنگی در جنگ جهانی دوم بود، بازگشت. در سال ۱۹۵۷ او به عنوان هیئت منصفه شماره ۸، هیئت منصفه‌ای که مقاومت کرده بود، در «۱۲ مرد عصبانی» بازی کرد. فوند که همچنین تهیه‌کننده مشترک بود، جایزه بفتا برای بهترین بازیگر خارجی را برد. در اواخر حرفه‌اش، فوند به نقش‌های تیره‌تری منتقل شد، مانند شرور در حماسه «روزی روزگاری در غرب» (۱۹۶۸) که در زمان انتشارش کم‌ارزش و ناامیدکننده در باکس آفیس بود، اما اکنون به عنوان یکی از بهترین وسترن‌های تمام دوران شناخته می‌شود. او همچنین در آثار سبک‌تری مانند «مال تو، مال من و مال ما» با لوسییل بال بازی کرد، اما اغلب نقش شخصیت‌های نظامی مهمی مانند سرهنگ در «نبرد باولج» (۱۹۶۵) و دریادار نیمی‌تس در «مدوی» (۱۹۷۶) را نیز ایفا کرد. او در نهایت در ۵۴مین مراسم اسکار برای آخرین نقش فیلمی‌اش در «برکه طلایی» (۱۹۸۱) که همچنین کیت هپبرن و دخترش جین فوند در آن بازی کردند، جایزه اسکار بهترین بازیگر را برد، اما به دلیل بیماری شدید نتوانست در مراسم حضور یابد. او چند ماه بعد به دلیل بیماری قلبی درگذشت. توضیحات بالا از مقاله ویکی‌پدیا هنری فوند، تحت مجوز CC-BY-SA، فهرست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا.