Ina Balin

بیوگرافی

از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد. اینا بالین (۱۲ نوامبر ۱۹۳۷ – ۲۰ ژوئن ۱۹۹۰) یک بازیگر آمریکایی در برادوی و فیلم بود. او به عنوان اینا روزنبرگ در یک خانواده یهودی در بروکلین به دنیا آمد و اولین بار در تلویزیون در برنامه «شو پری کوماتو» ظاهر شد. او همچنین در تابستان‌ها در...

از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد. اینا بالین (۱۲ نوامبر ۱۹۳۷ – ۲۰ ژوئن ۱۹۹۰) یک بازیگر آمریکایی در برادوی و فیلم بود. او به عنوان اینا روزنبرگ در یک خانواده یهودی در بروکلین به دنیا آمد و اولین بار در تلویزیون در برنامه «شو پری کوماتو» ظاهر شد. او همچنین در تابستان‌ها در تئاترهای تابستانی کار کرد که منجر به نقش‌هایی در برادوی شد و در سال ۱۹۵۹، جایزه «جایزه دنیای تئاتر» را برای عملکردش در کمدی برادوی «اکثریت یک» که با بازی گرتروید برگ و سر سدریک هاردویک بود، به دست آورد. در همان سال، او اولین نقش فیلمی خود را در فیلم «ارکیده سیاه» با بازی سوفیا لورن و آنتونی کوین به دست آورد. یک سال بعد، بالین برای نقش مکمل خود در فیلم «از تراس» در کنار پل نیومن، نامزد جایزه گلدن گلوب شد. او همچنین در فیلم «پزشکان جوان» ظاهر شد. در سال ۱۹۶۱، او به عنوان پیلار گرایل در فیلم «کومانچروها» با جان وین و استوارت ویتمن ظاهر شد. بالین با جری لوئیس در کمدی موفق ۱۹۶۴ «پاتی» همبازی بود و همچنین در فیلم «بزرگ‌ترین داستانی که تا به حال گفته شده» در سال ۱۹۶۵ نقش ثانویه اما مهمی داشت. او در فیلم «چاررو!» اثر الویس پریسلی در سال ۱۹۶۹ همبازی بود. بالین در ده‌ها برنامه تلویزیونی، از جمله «بونانزا»، «شو دیک ون دایک»، «سفر به عمق دریا»، «نبرد ستاره‌ها»، «هوشمند شو»، «آیرونساید»، «کویین، م.ا.» و «ماگنوم، پی.آی.» به عنوان مهمان بازی کرد. او در فیلم تلویزیونی «حرفه تنهایی» در سال ۱۹۶۹ با جوزف کاتن، فرناندو لاماس و دین جاگر بازی کرد. در سال ۱۹۷۰، بالین با USO به ویتنام سفر کرد که اولین سفر او به این منطقه جنگ‌زده بود. او در فیلم «پروژکتور» در سال ۱۹۷۱ همبازی بود که نخستین بازیگری رودنی دنگرفیلد بود. در سال ۱۹۷۵، او در تخلیه یتیمان در زمان سقوط سایگون کمک کرد و در نهایت سه نفر از این کودکان یتیم را به فرزندی پذیرفت. در سال ۱۹۸۰، او در یک فیلم تلویزیونی که بر اساس این تجربیات ساخته شده بود، به نام «کودکان آن لک» نقش خودش را بازی کرد. در حین کار بر روی «کودکان آن لک»، او با کریستی مارکس آشنا شد که در آن زمان به عنوان رابط تهیه‌کننده برای برنامه‌های تلویزیونی مختلف کار می‌کرد. به گفته مارکس، او از داستان بالین به عنوان مبنایی برای یک شخصیت در برنامه انیمیشنی «جم» استفاده کرد زمانی که بعدها نویسنده شد. شخصیت با نی بر اساس دختر خوانده بالین، با-نی است. وسواس با نی با پدر بیولوژیکی‌اش و تلاش برای پیدا کردن او، محور چندین قسمت از «جم» است. او در کمدی «مسیر بازگشت» با بازیگر اصلی و کارگردان «پروژکتور» همبازی بود. شرح فوق از مقاله ویکی‌پدیا «اینا بالین»، تحت مجوز CC-BY-SA، فهرست کامل نویسندگان در ویکی‌پدیا.