J. Farrell MacDonald

بیوگرافی

از ویکی‌پدیا، دایرةالمعارف آزاد جان فارل مک‌دونالد (۶ ژوئن ۱۸۷۵ – ۲ اوت ۱۹۵۲) بازیگر و کارگردان شخصیت‌پرداز آمریکایی بود. او در نقش‌های حمایتی و گاهی اصلی بازی کرد. او در طول ۴۱ سال فعالیت حرفه‌ای خود از ۱۹۱۱ تا ۱۹۵۱ در بیش از ۳۲۵ فیلم ظاهر شد و چهل و...

از ویکی‌پدیا، دایرةالمعارف آزاد جان فارل مک‌دونالد (۶ ژوئن ۱۸۷۵ – ۲ اوت ۱۹۵۲) بازیگر و کارگردان شخصیت‌پرداز آمریکایی بود. او در نقش‌های حمایتی و گاهی اصلی بازی کرد. او در طول ۴۱ سال فعالیت حرفه‌ای خود از ۱۹۱۱ تا ۱۹۵۱ در بیش از ۳۲۵ فیلم ظاهر شد و چهل و چهار فیلم صامت از ۱۹۱۲ تا ۱۹۱۷ کارگردانی کرد. مک‌دونالد کارگردان اصلی شرکت فیلم‌سازی اوز ال. فرانک باوم بود و او را می‌توان به‌طور مکرر در فیلم‌های فرانک کاپرا، پرستون استرجس و به‌ویژه جان فورد مشاهده کرد. اوایل کارش، مک‌دونالد خواننده در نمایش‌های مینسترل بود و به مدت دو سال در تولیدات صحنه‌ای به‌طور گسترده‌ای در ایالات متحده سفر کرد. او اولین فیلم صامت خود را در سال ۱۹۱۱ ساخت، یک فیلم کوتاه درام به نام «نامه سرخ» که توسط شرکت فیلم‌سازی مستقل کارل لاممل (IMP)، پیشگام یونیورسال پیکچرز، ساخته شد. او از آن زمان به بازی در فیلم‌های متعدد هر سال ادامه داد و تا سال ۱۹۱۲ نیز کارگردانی آن‌ها را آغاز کرد. اولین فیلمی که او کارگردانی کرد «ارزش یک مرد» بود، یک فیلم کوتاه درام دیگر، دوباره برای IMP، و او قرار بود ۴۳ فیلم دیگر را تا آخرین فیلمش در ۱۹۱۷، «بالای حصار»، که آن را با هارولد لوید مشترکاً کارگردانی کرد، کارگردانی کند. مک‌دونالد چند سال قبل با لوید برخورد کرده بود، زمانی که لوید یک بازیگر اضافی بود و مک‌دونالد کار مورد نیاز او را تأمین کرده بود – و او همین کار را با هال روچ نیز انجام داد، هر دو در نقش‌های کوچک در «دختر وصله‌دوزی اوز» که مک‌دونالد در ۱۹۱۴ کارگردانی کرد، ظاهر شدند. زمانی که روچ استودیوی خود را راه‌اندازی کرد، با لوید به عنوان جاذبه اصلی‌اش، مک‌دونالد را به عنوان کارگردان استخدام کرد. تا سال ۱۹۱۸، مک‌دونالد که قرار بود یکی از محبوب‌ترین بازیگران شخصیت‌پرداز در هالیوود شود، کارگردانی را کنار گذاشت و به‌طور تمام‌وقت بازیگری را دنبال کرد، عمدتاً در وسترن‌ها و کمدی‌های ایرلندی. او برای اولین بار تحت کارگردانی جان فورد در «مبارزه برای عشق» در ۱۹۱۹ کار کرد. در مجموع، فورد مک‌دونالد را در بیست و پنج فیلم بین سال‌های ۱۹۱۹ تا ۱۹۵۰ استفاده کرد. با صدایی که با شخصیتش مطابقت داشت، مک‌دونالد به راحتی به فیلم‌های صامت منتقل شد، بدون اینکه افت قابل توجهی در تولیدات بازیگری‌اش به وجود آید - اگر چیزی باشد، افزایش یافت. به عنوان مثال، در سال ۱۹۳۱، مک‌دونالد در ۱۴ فیلم ظاهر شد - از جمله اولین نسخه «فالکن مالتایی» که در آن نقش «کارآگاه تام پولهاوس» را بازی کرد - و در ۲۲ فیلم در سال ۱۹۳۲. اگرچه او نقش کارگران، پلیس‌ها، نظامی‌ها و کشیش‌ها و بسیاری شخصیت‌های دیگر را بازی کرد، نقش‌هایش معمولاً از یک «نقش کوچک» بالاتر بود. شخصیت‌های او معمولاً نام داشتند و او بیشتر اوقات به خاطر عملکردهایش اعتبار می‌گرفت. یک نقطه عطف در این دوره، بازی او به عنوان بی‌خانمان «آقای ترمپ» در «دختر کوچک ما» با شیروین تمپل (۱۹۳۵) بود. در دهه ۱۹۴۰، مک‌دونالد بخشی از «شرکت سهام» غیررسمی پرستون استرجس از بازیگران شخصیت‌پرداز بود و در هفت فیلم نوشته و کارگردانی شده توسط استرجس ظاهر شد. مک‌دونالد در «سفرهای سالیوان»، «داستان پام بیچ»، «معجزه کریک مورگان»، «لحظه بزرگ»، «گناه هارولد دیدلباوک»، «بی‌وفا برای شما» و «بلوند زیبا از بشفول بند»، آخرین فیلم آمریکایی استرجس، ظاهر شد. پیش از آن، مک‌دونالد همچنین در «قدرت و شکوه» که استرجس نوشته بود، ظاهر شد. کار او در فیلم‌های استرجس معمولاً بدون اعتبار بود. او در سال ۱۹۴۶ در «عزیزم کلمنتین» جان فورد قابل توجه بود که در آن نقش «مک»، بارمن در سالون شهر را بازی کرد. مک‌دونالد همچنین در «این یک زندگی شگفت‌انگیز است» و «اینک عروس» نقش‌های بدون اعتبار داشت.