Jang Se-jin

بیوگرافی

از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد ناچا گوئرا (متولد کلاوتیلده آکستا، ۳ اکتبر ۱۹۴۰) خواننده-ترانه‌سرا، رقصنده و بازیگر آرژانتینی از مار دل پلاتا، استان بوئنوس آیرس است. با شاعر ماریو بنیدتی و موزیسین آلبرتو فاوره، در سال ۱۹۷۳ به عنوان رقصنده و بازیگر آموزش دید و به طور تصادفی به حرفه خوانندگی پیوست و...

از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد ناچا گوئرا (متولد کلاوتیلده آکستا، ۳ اکتبر ۱۹۴۰) خواننده-ترانه‌سرا، رقصنده و بازیگر آرژانتینی از مار دل پلاتا، استان بوئنوس آیرس است. با شاعر ماریو بنیدتی و موزیسین آلبرتو فاوره، در سال ۱۹۷۳ به عنوان رقصنده و بازیگر آموزش دید و به طور تصادفی به حرفه خوانندگی پیوست و در حدود سال ۱۹۶۸ به نمادی در حرکت آوانگارد در مؤسسه دی تلا در بوئنوس آیرس تبدیل شد، که در آن زمان مرکز پیشرو برای آزمایش‌های بصری و تئاتری بود. او یک شخصیت بحث‌برانگیز و فرقه‌ای در جنبش زیرزمینی و به عنوان خواننده-ترانه‌سرا در صحنه "کافه-کنسرت" بود و آهنگ‌ها و تقلیدهایی از بوریس ویان، جورج براسنز، تام لره، نیکولاس گیلن و نویسندگان آرژانتینی شامل خولیو کورتازار، خورخه د لا وگا، ارنستو شکو و دیگران را می‌خواند. بر اساس یک مصاحبه در سال ۱۹۷۴، او نام هنری‌اش را در اواسط دهه ۱۹۶۰ انتخاب کرد، "ناچا" به عنوان یک سنت خانوادگی و "گوئرا" به دلیل "مشکل هویت"، قبل از اینکه چه به خوبی شناخته شود. در ابتدای سال ۱۹۷۰، یکی از آثار مهم او "ناچا بنیدتی را می‌خواند" بود که او و آلبرتو فاوره، همکار موسیقایی و در آن زمان همسرش، برخی از مشهورترین اشعار شاعر اوروگوئه‌ای ماریو بنیدتی را به موسیقی تبدیل کردند. در سال ۱۹۷۳ او با یک شو بزرگ به نام "هزار و یک ناچا" مورد توجه منتقدان و تماشاگران قرار گرفت. ناچا گوئرا در سال ۱۹۷۴ ابتدا به پرو و سپس به مکزیک در تبعید رفت، تهدید شده توسط گروه مرگ تریپل آ. او در سال ۱۹۷۵ تلاش کرد با یک نسخه جدید از "هزار و یک ناچا" به صحنه برگردد. این شو هرگز اجرا نشد. پس از تمرین نهایی قبل از شب افتتاح، یک بمب تئاتر را ویران کرد و یک عضو از گروه را کشت و او را مجبور به فرار از کشور کرد. او به کارنامه موفق خود در مکزیک، کوبا و اسپانیا ادامه داد و همچنین در نیویورک، شیکاگو و هاوانا اجراهایی داشت، قبل از بازگشت به آرژانتین. ناچا گوئرا در فیلم‌های متعدد آرژانتینی بازی کرده و همچنین در برادوی فعالیت داشته است. با این حال، او بیشتر به خاطر کارنامه وسیع موسیقایی‌اش شناخته شده است که در سرتاسر جهان و در طول چندین دهه تحقق یافته است. پس از پایان دیکتاتوری آرژانتین، او در سال ۱۹۸۴ به کشور زادگاهش بازگشت. در سال ۱۹۸۶ او در نمایش "اوا" اثر پدرو اورگامبید بازی کرد که پاسخ آرژانتینی به موزیکال "اویتا" اثر اندرو لوید وبربر بود. این شو برای نسخه بزرگتری در سال ۲۰۰۸ بازسازی و به "اوا، موزیکال بزرگ آرژانتینی" تغییر نام داد. در دهه‌های اخیر، او به عنوان یک بازیگر شناخته شده است و در فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی مانند "بال‌ها، قدرت و اشتیاق" و فیلم‌هایی مانند "سوی تاریک قلب" و دنباله‌اش که در آن نقش مرگ، یک شخصیت نمادین که عاشق قهرمان است و او را تعقیب می‌کند و سعی در بردن او به دنیای دیگر دارد، بازی کرده است.