Jean-Claude Brialy

بیوگرافی

ژان-کلود بریالی (۳۰ مارس ۱۹۳۳ – ۳۰ مه ۲۰۰۷) بازیگر و کارگردان فیلم فرانسوی بود. بریالی در اورمال (اکنون سور ال‌غزلان)، الجزایر فرانسه به دنیا آمد، جایی که پدرش با ارتش فرانسه خدمت می‌کرد. بریالی در سال ۱۹۴۲ به همراه خانواده‌اش به فرانسه اصلی نقل مکان کرد. او فارغ‌التحصیل پریتان ملیتر...

ژان-کلود بریالی (۳۰ مارس ۱۹۳۳ – ۳۰ مه ۲۰۰۷) بازیگر و کارگردان فیلم فرانسوی بود. بریالی در اورمال (اکنون سور ال‌غزلان)، الجزایر فرانسه به دنیا آمد، جایی که پدرش با ارتش فرانسه خدمت می‌کرد. بریالی در سال ۱۹۴۲ به همراه خانواده‌اش به فرانسه اصلی نقل مکان کرد. او فارغ‌التحصیل پریتان ملیتر بود. وقتی ۲۱ ساله بود، به پاریس رفت تا به عنوان بازیگر کار کند. در سال ۱۹۵۶، بریالی در اولین نقش خود در فیلم کوتاه «ضربه چوپان» (حرکت احمقانه) به کارگردانی ژاک ریوت بازی کرد. تا اواخر دهه ۱۹۵۰، او به یکی از پرکارترین بازیگران موج نو فرانسوی و یک ستاره تبدیل شده بود. او در فیلم‌های کارگردانان موج نو مانند کلود شابرول («سرژ زیبا»، ۱۹۵۸؛ «پسرعموها»، ۱۹۵۹)، لوئیس مال («آسانسور برای داربست»، ۱۹۵۸؛ «عاشقان»، ۱۹۵۸)، فرانسوا تروفو («۴۰۰ ضربه»، ۱۹۵۹)، ژان-لوک گدار («یک زن یک زن است»، ۱۹۶۱)، اریک روهر (زانو کلر، ۱۹۷۰) و همچنین در فیلم‌های دیگر کارگردانان مانند ژان رنوآر («هلن و مردان»، ۱۹۵۸)، راجر وادیم («گردش»، ۱۹۶۴)، فیلیپ دو بروکا («شاه قلب»، ۱۹۶۶)، لوئیس بونیول («شبح آزادی»، ۱۹۷۴) و کلود لولوش («رابرت و رابرت»، ۱۹۷۸) ظاهر شد. در سال ۲۰۰۶، او در آخرین نقش خود، به عنوان شخصیت نام‌دار فیلم تلویزیونی «آقای مکس»، به کارگردانی گابریل آگیون، ظاهر شد. گدار او را به عنوان "کاری گران فرانسوی" توصیف کرد، در حالی که "مدل‌های زندگی" خود توصیف شده بریالی به‌گفته‌ها بازیگر ساشا گیتری و کارگردان ژان کوکتو بودند. بریالی چندین فیلم کارگردانی کرد، از جمله «اگلانتین» در سال ۱۹۷۱، که به طور غیرمستقیم از خاطرات خودش از یک کودکی خوشحال در شامبلای با پدربزرگ و مادربزرگش الهام گرفته شده بود، و «پرده‌های بسته» در سال ۱۹۷۲. او مالک رستوران «لورانژری» در جزیره سنت‌لوئی بود؛ او همچنین به عنوان مجری تلویزیون، خواننده و مجری رادیو کار کرده بود. در حین ارائه یکی از کتاب‌هایش، بریالی خود را این‌گونه توصیف کرد: "من پسری هستم که شانس آورده‌ام تا در زندگی‌ام کاری را که دوست دارم انجام دهم". بریالی در سال ۱۹۵۹ یک château در جامعه مونتیون، نزدیک پاریس، خرید. او در آنجا میزبان و تفریح‌گاه بسیاری از دوستانش از سینما و تئاتر، مانند ژان ماره، پی‌یر آردیتی و رومی اشنایدر بود که او را در حین تولید فیلم «کریستین» در سال ۱۹۵۸ ملاقات کرده بود. اشنایدر، بعد از حادثه مرگبار پسرش دیوید در سال ۱۹۸۱، در خانه بریالی "پناهگاهی از پاپاراتزی" پیدا کرد. خواننده فرانسوی باربارا اغلب در پیانو می‌خواند. کارگردان ژان-پی‌یر ملویل از این château برای فیلمبرداری آخرین صحنه‌های فیلم جنایی‌اش «دایره قرمز» در سال ۱۹۷۰ استفاده کرد، جایی که آلن دلون و ایو مونتان توسط پلیس کشته شدند. در کتاب‌هایش، «جریان میمون‌ها» (۲۰۰۰) و یادداشت‌ها «یادم رفت به شما بگویم» (۲۰۰۴)، بریالی فاش کرد که او دو جنسی‌گرا بود.