بیوگرافی
ژان گابن الکسیس مونسورژه (متولد ژان-الکسیس مونسورژه)، معروف به ژان گابن (۱۷ مه ۱۹۰۴ – ۱۵ نوامبر ۱۹۷۶)، بازیگر و خواننده فرانسوی بود. او به عنوان یک شخصیت کلیدی در سینمای فرانسه شناخته می‌شود و در چندین فیلم کلاسیک از جمله پپه لو موکو (۱۹۳۷)، توهم بزرگ (۱۹۳۷)، اسکله ابرها...
ژان گابن الکسیس مونسورژه (متولد ژان-الکسیس مونسورژه)، معروف به ژان گابن (۱۷ مه ۱۹۰۴ – ۱۵ نوامبر ۱۹۷۶)، بازیگر و خواننده فرانسوی بود. او به عنوان یک شخصیت کلیدی در سینمای فرانسه شناخته می‌شود و در چندین فیلم کلاسیک از جمله پپه لو موکو (۱۹۳۷)، توهم بزرگ (۱۹۳۷)، اسکله ابرها (۱۹۳۸)، جانور انسانی (۱۹۳۸)، روز طلوع می‌کند (۱۹۳۹) و لذتی (۱۹۵۲) بازی کرده‌است. در طول حرفه‌اش، او دو بار برنده خرس نقره‌ای بهترین بازیگر از جشنواره بین‌المللی فیلم برلین و جام ولپی برای بهترین بازیگر از جشنواره فیلم ونیز شد. گابن به خاطر نقش مهمی که در سینمای فرانسه ایفا کرد، به عنوان عضو لژیون دونور منصوب شد.
گابن در پاریس به دنیا آمد، پسر مادلین پتی و فردینان مونسورژه، مالک کافه و هنرمند کاباره که نام هنری‌اش گابن بود، که یک نام اول در زبان فرانسوی است. او در روستای مریل در دپارتمان سن-ا-اویز (اکنون والد-اواز) بزرگ شد، حدود ۲۲ مایل (۳۵ کیلومتر) شمال پاریس. او در لیسه جانسون د سلی تحصیل کرد. گابن به‌طور زودهنگام مدرسه را ترک کرد و تا سن ۱۹ سالگی به عنوان کارگر کار کرد و سپس با یک نقش کوچک در یک تولید فولی برژر وارد دنیای نمایش شد. او به اجرای نقش‌های کوچک ادامه داد تا اینکه به خدمت نظامی رفت.
پس از اتمام خدمت نظامی‌اش در تفنگداران دریایی، به دنیای سرگرمی بازگشت و با نام هنری ژان گابن در هر کاری که در سالن‌های موسیقی و اپراتاهای پاریس ارائه می‌شد، کار کرد و سبک آواز موریس شووالی را که در آن زمان محبوب بود، تقلید کرد. او بخشی از یک گروه بود که به آمریکای جنوبی سفر کرد و پس از بازگشت به فرانسه در مولن روژ کار پیدا کرد. اجراهای او شروع به جلب توجه کردند و نقش‌های بهتری به او پیشنهاد شد که منجر به بازی در دو فیلم صامت در سال ۱۹۲۸ شد.
دو سال بعد، گابن به فیلم‌های ناطق منتقل شد و در یک تولید از پاته فرر به نام چاکون سا شانس در سال ۱۹۳۰ بازی کرد. او در نقش‌های فرعی بازی کرد و در چهار سال بعد بیش از یک دوجین فیلم ساخت، از جمله فیلم‌هایی که توسط موریس و ژاک تورنر کارگردانی شده بودند. اما او تنها به خاطر بازی‌اش در ماریای چپدلن، یک تولید ۱۹۳۴ به کارگردانی ژولین دوویویه، به رسمیت شناخته شد. سپس به عنوان یک قهرمان عاشق در درام جنگی لابندرا در سال ۱۹۳۶ انتخاب شد؛ این فیلم دوم کارگردانی شده توسط دوویویه او را به عنوان یک ستاره بزرگ معرفی کرد. سال بعد، او دوباره با دوویویه در پپه لو موکو، که بسیار موفق بود، همکاری کرد. محبوبیت آن به گابن شناخته جهانی داد. همان سال، او در فیلم توهم بزرگ ژان رنوآر به عنوان یک فیلم ضد جنگ بازی کرد که به مدت شش ماه در یک تئاتر نیویورک به نمایش درآمد. این فیلم با یکی دیگر از آثار بزرگ رنوآر، جانور انسانی (تراژدی نوآر) که بر اساس رمانی از امیل زولا ساخته شده و گابن و سیمون سیمون در آن بازی می‌کنند، دنبال شد و همچنین اسکله ابرها (بندر سایه‌ها) که یکی از کلاسیک‌های واقع‌گرایی شاعرانه مارسل کارنه است. جذابیت خشن او را می‌توان با همفری بوگارت و جیمز کگنی مقایسه کرد.
او در سال ۱۹۳۹ از همسر دومش طلاق گرفت.
نمایش بیشتر
