بیوگرافی
از ویکی‌پدیا، دایره‌المعارف آزاد
جان هاگن (زادهٔ جان شرلی ورهاگن، ۳ اوت ۱۹۲۳ – ۲۹ اوت ۱۹۷۷) یک بازیگر آمریکایی بود که بیشتر به خاطر نقش خود به عنوان لینا لامونت در فیلم "باران می‌بارد" (۱۹۵۲) شناخته می‌شود، که برای آن نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر زن مکمل شد. هاگن همچنین...
از ویکی‌پدیا، دایره‌المعارف آزاد
جان هاگن (زادهٔ جان شرلی ورهاگن، ۳ اوت ۱۹۲۳ – ۲۹ اوت ۱۹۷۷) یک بازیگر آمریکایی بود که بیشتر به خاطر نقش خود به عنوان لینا لامونت در فیلم "باران می‌بارد" (۱۹۵۲) شناخته می‌شود، که برای آن نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر زن مکمل شد. هاگن همچنین سه بار نامزد جایزه امی برای بهترین بازیگر زن مکمل در سریال کمدی به خاطر نقش خود به عنوان مارگارت ویلیامز (۱۹۵۳–۵۶) در سریال تلویزیونی "جای بیشتری برای پدر" شد.
اولین نقش سینمایی او به عنوان یک femme fatale کمدی در فیلم کلاسیک "استخوان‌های آدام" (۱۹۴۹) با بازی اسپنسر تریسی و کاترین هپبورن، به کارگردانی جورج کیوکر بود. "جنگل آسفالت" (۱۹۵۰) به هاگن اولین نقش اصلی را در کنار استرلینگ هایدن داد. هاگن نقدهای عالی را برای بازی در نقش "دول" کانوور، زنی که در کنار جنایتکار دیکس تا انتهای تلخ می‌ماند، دریافت کرد. او همچنین در فیلم نوار "خیابان جانبی" (۱۹۵۰) به عنوان دوست دختر یک گنگستر که صادق اما نه چندان باهوش است، ظاهر شد.
هاگن بیشتر به خاطر اجرای کمدی خود در "باران می‌بارد" به عنوان ستاره سینمای صامت لینا لامونت که خود را متکبر و بی‌استعداد می‌داند، به یاد آورده می‌شود. او برای این اجرای به یاد ماندنی نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر زن مکمل شد.
تا سال ۱۹۵۳، او به گروه بازیگران سریال کمدی تلویزیونی "جای بیشتری برای پدر" پیوسته بود. به خاطر بازی خود به عنوان همسر اول دنی توماس، هاگن سه نامزدی جایزه امی دریافت کرد، اما پس از سه فصل، از نقش خود ناراضی شد و سریال را ترک کرد. توماس، که همچنین تهیه‌کننده این برنامه بود، ظاهراً از ترک هاگن از این سریال موفق ناراضی بود و شخصیت او به جای اینکه دوباره بازیگر شود، کشته شد. این اولین شخصیت تلویزیونی بود که در یک کمدی خانوادگی کشته می‌شد. مارژوری لرد یک سال بعد به عنوان همسر دوم دنی انتخاب شد و به موفقیت در کنار توماس برای باقی‌مانده سریال ادامه داد.
در سال ۱۹۵۷، هاگن در یک قسمت از "آلفرد هیچکاک تقدیم می‌کند" با عنوان "طناب کافی برای دو نفر" همبازی شد، که نقش زنی را بازی می‌کند که دو دزد را در تلاش برای استرداد پول دزدیده‌شده از یک معادن بیابانی همراهی می‌کند. سپس او به عنوان الیزابت در قسمت "روزی روزگاری شوالیه" در سال ۱۹۶۰ در سریال آنتولوژی CBS "نمایش دوپونت با جون الیسون" ظاهر شد؛ و سال بعد به عنوان مهمان در "نمایش اندی گریفیت" در قسمت "اندی و زن راننده سریع" به ایفای نقش پرداخت.
اگرچه او در سریال‌های مختلف تلویزیونی به طور مکرر مهمان‌نوازی کرد، هاگن نتوانست به طور موفقیت‌آمیز کارنامه فیلم خود را با نقش‌های اصلی از سر گیرد. پس از بازی در کنار فرد مک‌موری در کمدی دیزنی "سگ پشمالو" (۱۹۵۹)، هاگن برای باقی‌مانده کارنامه خود نقش‌های مکمل را بازی کرد، مانند مارگریت لهند، منشی شخصی فرانکلین دلانو روزولت در "طلوع در کامپوبلو" (۱۹۶۰) و دوست بتی دیویس در "دوقلو مرده" (۱۹۶۴). در دهه ۱۹۶۰، سلامت هاگن شروع به افت کرد و او سال‌های زیادی را در بیمارستان یا تحت مراقبت پزشکی گذراند. سال‌ها بعد، در ۱۹۷۶، او به نوعی بازگشت و نقش‌های شخصیتی را در قسمت‌های سریال‌های "استارکی و هچ" و "خیابان‌های سان‌فرانسیسکو" بازی کرد. اما او در سال بعد آخرین حضور خود به عنوان بازیگر را در فیلم تلویزیونی "الکساندر: سوی دیگر سپیده دم" انجام داد.
نمایش بیشتر
