Jean Martin

بیوگرافی

ژان مارتن (۶ مارس ۱۹۲۲ - ۲ فوریه ۲۰۰۹) یک بازیگر فرانسوی بود. او از خانواده‌ای از ناحیه بری در فرانسه بود و بخشی از کودکی‌اش را در بیاریتز گذراند، جایی که پدرش برای یک تولیدکننده خز کار می‌کرد. در طول جنگ جهانی دوم، او مخفی شد تا از خدمت...

ژان مارتن (۶ مارس ۱۹۲۲ - ۲ فوریه ۲۰۰۹) یک بازیگر فرانسوی بود. او از خانواده‌ای از ناحیه بری در فرانسه بود و بخشی از کودکی‌اش را در بیاریتز گذراند، جایی که پدرش برای یک تولیدکننده خز کار می‌کرد. در طول جنگ جهانی دوم، او مخفی شد تا از خدمت کار اجباری فرار کند. در پاریس ماند و در دو فیلم از موریس تورنر به نام‌های "دست شیطان" (۱۹۴۲) و "سسیل مرده است" (۱۹۴۳) بازی کرد. در انتهای دهه چهل، او شروع به کار در تئاتر کرد. در سال ۱۹۵۳، ژان مارتن با بازی در نمایشنامه جدید ساموئل بکت، نویسنده ایرلندی، به نام "در انتظار گودو"، تحت کارگردانی راجر بلن، به شهرت رسید و نخستین نفری شد که نقش لاکی را ایفا کرد. همان راجر بلن چند سال بعد "پایان بازی" (۱۹۵۷) نوشته بکت را تولید کرد و نقش کلاو را به همان ژان مارتن سپرد. در سال ۱۹۶۰، او نخستین نمایش خود به نام "نامه مرده" نوشته روبرت پینژه را روی صحنه برد. در سال ۱۹۶۲، او دوباره یک نمایش به نام "نمایندگان" نوشته اگلا و مونا میتروپولوس، که توسط میشل آرنو اقتباس شده بود، را کارگردانی کرد. در کنار این کارنامه تئاتری که بسیار غنی بود، ژان مارتن به سینما بازگشت: "نورتر-دام پاریس" (۱۹۵۶) به کارگردانی ژان دلا نو، "پاریس متعلق به ماست" (۱۹۵۸) به کارگردانی ژاک ریوت، "بالاد برای یک تبهکار" (۱۹۶۲) به کارگردانی ژان-کلود بوناردو، "نمایشگاه احمق‌ها" (۱۹۶۳) به کارگردانی لوئیس داکن و "به تو بستگی دارد، نازنین" (۱۹۶۳) به کارگردانی برنار بوردری. در سال ۱۹۶۰، او یکی از امضاکنندگان بیانیه ۱۲۱ با عنوان "اعلامیه حق نافرمانی در جنگ الجزایر" بود. در سال ۱۹۶۵، نقشی که در کارنامه‌اش ماندگار شد، نقش سرهنگ ماتیو در فیلمی بود که نبرد ۱۹۵۷ برای کنترل محله کاسبا در الجزایر بین جنگجویان جبهه ملی آزادیبخش (FLN) و سربازان فرانسوی را به تصویر می‌کشید: "نبرد الجزیره". سه سال پس از پایان جنگ الجزایر، این موضوع همچنان در هر دو طرف مدیترانه حساس بود؛ فیلم در زمان اکران در فرانسه ممنوع شد و تا سال ۲۰۰۴ سانسور شد. ژان مارتن، که در این نقش به عنوان فرمانده تقسیم بسیار متقاعدکننده ظاهر شد (به طور تاریخی، فرمانده، ژنرال ماسو است، اما شخصیت از سرهنگ بیژارد الهام گرفته شده است)، تنها بازیگر حرفه‌ای در فیلم است. قامت بلند، شخصیت قوی و چهره سلطه‌گر او را برای نقش‌های قابل توجهی که معمولاً اقتدار را نشان می‌دهند، مناسب می‌سازد: پزشک ارشد، کمیسر پلیس، مقام نظامی عالی‌رتبه، مقام کلیسایی... یکی از تأثیرگذارترین نقش‌ها بدون شک نقش پزشکی است که با شدت قاضی فایارد، پاتریک دواره، را از بیمارستانش اخراج می‌کند، در فیلم "قاضی فایارد به نام شریر" (۱۹۷۶). کلود زیدی این نقش‌ها را در کمدی‌هایش مسخره می‌کند: مدیر در "دیگران به شدت عصبانی می‌شوند" (۱۹۷۴)، مدیر بانک در "دویدن به سمت پشکل‌ها" (۱۹۷۵)، پزشک ارشد در "بال و ساق" (۱۹۷۶)، بازرس اصلی در "احمق ولی منضبط" (۱۹۷۹) و ممتحن در "بازرس بی‌نقص" (۱۹۸۰). در کنار ژان-پل بلماندو، او... کاردینال در "وارث" (۱۹۷۲) و... کمیسر تقسیم در "ترس در شهر" (۱۹۷۵) است! همچنین در کنار ترنس هیل در "اسم من هیچ‌کس است" (۱۹۷۳) در نقش سالیوان، و "یک نابغه، دو شریک، یک زنگ" (۱۹۷۵) بازی کرده است. پس از اختصاص بخش بزرگی از کارنامه‌اش به تئاتر و بازی در حدود پنجاه فیلم، ژان مارتن در ۲ فوریه ۲۰۰۹ در پاریس درگذشت.