بیوگرافی
ژان-راجر میلو، که نام واقعی‌اش صلاح‌الدین سعود (به عربی: صلاح الدين سعود) است، یک بازیگر فرانسوی با اصالت الجزایری است که در ۵ ژوئن ۱۹۵۷ در منطقه دوازدهم پاریس به دنیا آمد و در ۱۲ اکتبر ۲۰۲۳ در منطقه پانزدهم همین شهر درگذشت.
در پایان دهه ۱۹۷۰، او ۱۸ ساله بود...
ژان-راجر میلو، که نام واقعی‌اش صلاح‌الدین سعود (به عربی: صلاح الدين سعود) است، یک بازیگر فرانسوی با اصالت الجزایری است که در ۵ ژوئن ۱۹۵۷ در منطقه دوازدهم پاریس به دنیا آمد و در ۱۲ اکتبر ۲۰۲۳ در منطقه پانزدهم همین شهر درگذشت.
در پایان دهه ۱۹۷۰، او ۱۸ ساله بود و در حال drift کردن بود. در کرتهیل، در MJC، با سینما آشنا شد. یک دوربین ۱۶ میلی‌متری Beaulieu، فیلم سیاه و سفید فراوان، و این یک ماجراجویی است. یک روز، او صدای بازیگر ساشا پیتوئف را در رادیو شنید که توضیح می‌داد دوره‌اش برای همه باز است. او به او زنگ می‌زند و به تئاتر کمپانی پرمی‌یر می‌رود. "احتمالاً به یک هویت دیگر نیاز داشتم. برای من، پیتوئف معلم بود، اما همچنین یک پدر. یک مرد." از طریق تماس خود، درخواست‌کننده با متن‌های بزرگ مواجه می‌شود و در نمایشنامه «لیس باسو» نقش پپل را بازی می‌کند. او شور و شوقی به حرفه بازیگری پیدا کرد.
اولین کارها به عنوان بازیگر فرعی. او با "ساختار" خود هر کاری که می‌تواند انجام می‌دهد. او به برتران تاورنیر تلفن می‌زند: "ما با هم قهوه‌ای نوشیدیم و درباره سینما صحبت کردیم، این خیلی برایم مفید بود. من همین کار را با برتران بلیر هم انجام دادم که کتاب‌هایی برای خواندن به من داد. بازیگر جوان در جستجوی خود است، به شعر می‌پردازد، آثار پیر دو رونسا، ویکتور هوگو، استیفن مالارمه، تریستان کوری‌یر، و ماکس ژاکوب را می‌خواند و می‌نویسد: "من سونات‌ها، دو کواترین و دو ترکت نوشتم. زمانم را گرفتم. نه بیشتر از سه در سال. همچنین داستان‌های کوتاه نثر نوشتم. به نظر من."
در اوایل دهه ۱۹۸۰، ژان-راجر میلو در فیلم‌هایی مانند «تیر گروپه» و «یک یکشنبه پلیس» ظاهر شد. در «لاس داس»، او بخشی از تیم ورزشی در کنار ژان-پل بلموندو است. او به استخدام شرور محدود شده است و این تجربه دردناک است. "بازی همیشه یک عمل علیه طبیعت خود است. حتی کسانی که چهره‌هایشان hint از جنون می‌دهد، گاهی رویاهای نقشی کنار آتش را دارند." در فیلم «خیابان باربار»، در سال ۱۹۸۴، او در یک درگیری در حین محافظت از یک کودک قبل از آغاز فیلمبرداری آسیب دید و مجبور به جایگزینی شد: این حادثه به طور نادرستی به او شهرت بدی در دایره‌های سینمایی بخشید و کارش را کند کرد.
سپس ژان-راجر میلو دوباره در سینما در نقش‌های با اهمیت متفاوت ظاهر شد. در «سارائونیا»، در سال ۱۹۸۶، او نقش پل وولت را بازی کرد. او نقش‌های رنگی در «L.627» (۱۹۹۲) به کارگردانی برتران تاورنیر بازی کرد و در سال ۱۹۹۳ برای بازی در نقش چوال در «جرمینال» به کارگردانی کلود بری، سی کیلوگرم وزن کم کرد. عملکرد او برایش نامزدی سیزار برای بهترین بازیگر نقش مکمل را به ارمغان آورد. او دوباره زیر نظر بری در سال ۱۹۹۷ در «لوسی اوبراک» بازی کرد، جایی که نقش موریس دیوید، شخصیتی نزدیک به خود را بازی کرد. او همچنین در فیلم‌های محبوبی مانند «لو پاری» (۱۹۹۷) به کارگردانی دیدیه بوردا و برنارد کامپان و «آستریکس و اوبلیکس در برابر سزار» (۱۹۹۹) به کارگردانی کلود زیدی که در آن به آهنگر سیتاوتوماتیکس شکل و چهره می‌دهد، بازی خواهد کرد. در سال ۱۹۹۹، او یکی از نقش‌های اصلی را در فیلم‌های تلویزیونی «زندان در منزل» و «سگاردها» (۱۹۹۹) به کارگردانی دومینیک لادوج ایفا کرد.
سپس ژان-راجر میلو از سینما کناره‌گیری کرد تا در کوه‌ها زندگی کند. گوستاو کرویرن و بنوا دلپین در سال ۲۰۱۴ سعی کردند او را دوباره به صفحه نمایش بازگردانند و به او نقش اصلی در فیلم «تجربه نزدیک به مرگ» دادند، اما تماس‌هایشان موفقیت‌آمیز نبود.
ژان-راجر میلو در ۱۲ اکتبر ۲۰۲۳ در پاریس ۱۵ در سن ۶۶ سالگی درگذشت.
نمایش بیشتر
