Julie Harris

بیوگرافی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد جولیا آن هریس (۲ دسامبر ۱۹۲۵ – ۲۴ اوت ۲۰۱۳) یک بازیگر آمریکایی بود. وی به خاطر کارهای کلاسیک و معاصر خود در صحنه مشهور بود و پنج جایزهٔ تونی برای بهترین بازیگر زن در نمایش دریافت کرد. هریس در سال ۱۹۴۵ در برادوی آغاز به کار کرد،...

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد جولیا آن هریس (۲ دسامبر ۱۹۲۵ – ۲۴ اوت ۲۰۱۳) یک بازیگر آمریکایی بود. وی به خاطر کارهای کلاسیک و معاصر خود در صحنه مشهور بود و پنج جایزهٔ تونی برای بهترین بازیگر زن در نمایش دریافت کرد. هریس در سال ۱۹۴۵ در برادوی آغاز به کار کرد، برخلاف میل مادرش که می‌خواست او یک دبیوتانت اجتماعی باشد. هریس به خاطر بازی‌اش در نقش یک دختر ۱۲ ساله تنها در نمایش ۱۹۵۰ "عضو عروسی" مورد تحسین قرار گرفت، نقشی که در فیلم ۱۹۵۲ با همین نام دوباره ایفا کرد و برای آن نامزد جایزهٔ آکادمی بهترین بازیگر زن شد. در سال ۱۹۵۱، دامنهٔ توانایی‌هایش را به عنوان سالی بولز در تولید اولیهٔ "من یک دوربین هستم" نشان داد که برای آن اولین جایزهٔ تونی خود را دریافت کرد. او بعدها در نسخهٔ فیلم ۱۹۵۵ نیز بازی کرد. هریس در فیلم‌هایی از جمله "تسخیر" (۱۹۶۳) و "بازتاب‌ها در یک چشم طلایی" (۱۹۶۷) که در آن مقابل مارلون براندو بازی کرد، به اجرای تحسین‌برانگیزی پرداخت. او یک بازیگر متد بود و جوایز تونی را برای "لیلی" (۱۹۵۶)، "چهل قیراط" (۱۹۶۹)، "آخرین خانم لینکلن" (۱۹۷۳) و "بل آل آمه‌رس" (۱۹۷۷) به‌دست آورد. او همچنین برندهٔ جایزهٔ گرمی و سه بار برندهٔ جایزهٔ امی بود. هریس در سال ۱۹۷۹ به تالار مشاهیر تئاتر آمریکا راه پیدا کرد، در سال ۱۹۹۴ مدال ملی هنر را دریافت کرد و در سال ۲۰۰۲ جایزهٔ ویژهٔ دستاورد عمر تونی را به‌دست آورد. شرح فوق از مقالهٔ ویکی‌پدیا دربارهٔ جولیا هریس، تحت مجوز CC-BY-SA، فهرست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا.