بیوگرافی
ژولیت گره‌کو (۷ فوریه ۱۹۲۷ – ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۰) خواننده و بازیگر فرانسوی بود. معروف‌ترین آهنگ‌های او شامل "پاریس کنای" (۱۹۶۲، به‌طور اصلی توسط لئو فره خوانده شده)، "لا جاوانز" (۱۹۶۳، نوشته سرژ گینسبور برای گره‌کو) و "دشابیله‌موی" (۱۹۶۷) است. او اغلب آهنگ‌هایی را با متن‌هایی از شاعران فرانسوی مانند...
ژولیت گره‌کو (۷ فوریه ۱۹۲۷ – ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۰) خواننده و بازیگر فرانسوی بود. معروف‌ترین آهنگ‌های او شامل "پاریس کنای" (۱۹۶۲، به‌طور اصلی توسط لئو فره خوانده شده)، "لا جاوانز" (۱۹۶۳، نوشته سرژ گینسبور برای گره‌کو) و "دشابیله‌موی" (۱۹۶۷) است. او اغلب آهنگ‌هایی را با متن‌هایی از شاعران فرانسوی مانند ژاک پرور و بوریس ویان می‌خواند، همچنین با خوانندگان دیگری مانند ژاک برل و چارلز آزناوور. حرفه ۶۰ ساله او در سال ۲۰۱۵ به پایان رسید زمانی که به تور جهانی آخرین خود با عنوان "مرسی" رفت.
به عنوان یک بازیگر، گره‌کو در فیلم‌هایی از کارگردانان فرانسوی مانند ژان کوکتو و ژان-پیر ملویل نقش‌آفرینی کرد.
ژولیت گره‌کو در مون‌پلیه، فرانسه، به دنیا آمد و پدر کُرسی‌اش، ژرارد گره‌کو، غایب بود؛ مادرش ژولیت لافیشین (۱۸۹۹–۱۹۷۸) اهل بوردو بود. نسل‌اش به بخشی از یونان بازمی‌گردد. او در دوران کودکی از محبت مادرش بی‌بهره بود و به خاطر نظرات تند او نسبت به این که فرزند نامطلوبی است، رنج می‌برد، نظیر "تو دختر من نیستی. تو فرزند تجاوز هستی". او تحت سرپرستی پدربزرگ و مادربزرگ مادری‌اش در بوردو با خواهر بزرگترش شارلوت بزرگ شد. پس از مرگ پدربزرگ و مادربزرگش، مادرش آنها را به پاریس برد. در سال ۱۹۳۸، او به عنوان بالرین در اپرای گارنیه مشغول به کار شد.
زمانی که جنگ جهانی دوم آغاز شد، خانواده به جنوب غربی فرانسه بازگشتند. گره‌کو دانش‌آموز مؤسسه سلطنتی آموزش سنت ژان دارک در مونتوبن بود. خانواده گره‌کو در مقاومت فعال شدند و مادرش در سال ۱۹۴۳ دستگیر شد. دو خواهر تصمیم به بازگشت به پاریس گرفتند اما توسط گشتاپو دستگیر و مورد شکنجه قرار گرفتند و سپس در سپتامبر ۱۹۴۳ در زندان فِرِن زندانی شدند. مادر و خواهرش به راونز‌برک تبعید شدند در حالی که ژولیت، که تنها ۱۶ سال داشت، چندین ماه در زندان ماند تا آزاد شد. پس از آزادی، او هشت مایل به پاریس پیاده رفت تا اموالش را از مقر گشتاپو بگیرد. معلم سابقش و دوست مادرش، هلن دوک، تصمیم به نگهداری از او گرفت.
در سال ۱۹۴۵، مادر و خواهر گره‌کو پس از آزادی راونز‌برک توسط ارتش سرخ به خانه برگشتند. گره‌کو در سال ۱۹۴۵ به سن-ژرمن-دس-پر نقل مکان کرد پس از اینکه مادرش به ایندوشیما رفت و گره‌کو و خواهرش را به حال خود گذاشت.
گره‌کو به طرفدار مد بوهمی برخی از نخبگان فرانسه پس از جنگ تبدیل شد. دوک او را به کلاس‌های بازیگری که توسط سولانژ سی‌کار برگزار می‌شد فرستاد. او در نوامبر ۱۹۴۶ در نمایشنامه "ویکتور یا کودکان در قدرت" debut کرد و شروع به میزبانی یک برنامه رادیویی اختصاصی به شعر کرد.
دوستش ژان-پل سارتر او را در هتل لا لوئیزیان مستقر کرد و اظهار داشت که گره‌کو "میلیون‌ها شعر در صدایش دارد". او با بسیاری از نویسندگان و هنرمندان فعال در سن-ژرمن-دس-پر آشنا بود، مانند آلبر کامو، ژاک پرور و بوریس ویان، و به این ترتیب لقب "موزه وجودگرایی" را به خود اختصاص داد.
گره‌کو سال‌های پس از آزادی را در کافه‌های سن-ژرمن-دس-پر گذراند و خود را در فرهنگ سیاسی و فلسفی بوهمی غرق کرد. به عنوان یک مشتری ثابت در مکان‌های موسیقی و شعر مانند لو تابو در خیابان دوفین، با ژان کوکتو آشنا شد و نقش‌هایی در فیلم کوکتو "اورفه" (۱۹۵۰) به او داده شد.
نمایش بیشتر
