بیوگرافی
کارن بلک (متولد زیگلر؛ ۱ ژوئیه ۱۹۳۹ – ۸ اوت ۲۰۱۳) یک بازیگر، فیلمنامه‌نویس، خواننده و ترانه‌سرا آمریکایی بود. او به خاطر کارش در فیلم‌های مختلف استودیویی و مستقل در دهه ۱۹۷۰ مشهور شد و به‌طور مکرر شخصیت‌های عجیب و غریب را به تصویر کشید و خود را به‌عنوان یک...
کارن بلک (متولد زیگلر؛ ۱ ژوئیه ۱۹۳۹ – ۸ اوت ۲۰۱۳) یک بازیگر، فیلمنامه‌نویس، خواننده و ترانه‌سرا آمریکایی بود. او به خاطر کارش در فیلم‌های مختلف استودیویی و مستقل در دهه ۱۹۷۰ مشهور شد و به‌طور مکرر شخصیت‌های عجیب و غریب را به تصویر کشید و خود را به‌عنوان یک چهره از هالیوود نوین تثبیت کرد. کارنامه او بیش از ۵۰ سال به طول انجامید و شامل نزدیک به ۲۰۰ اعتبار در فیلم‌های مستقل و اصلی است. بلک در طول حرفه‌اش جوایز متعددی از جمله دو جایزه گلدن گلوب و همچنین یک نامزدی اسکار برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن دریافت کرد.
بلک که بومی حومه شیکاگو بود، تئاتر را در دانشگاه نورث‌وسترن مطالعه کرد قبل از اینکه ترک تحصیل کند و به نیویورک سیتی نقل مکان کند. او در سال ۱۹۶۵ در برادوی اجرا کرد و سپس در فیلم بزرگش در فیلم "تو حالا یک پسر بزرگ هستی" به کارگردانی فرانسیس فورد کاپولا (۱۹۶۶) به ایفای نقش پرداخت. بلک به کالیفرنیا نقل مکان کرد و به‌عنوان یک فاحشه تحت تأثیر اسید در فیلم جاده‌ای "ایزی رایدر" به کارگردانی دنیس هاپر (۱۹۶۹) انتخاب شد. این نقش به او فرصتی برای بازی در درام "پنج قطعه آسان" (۱۹۷۰) داد که در آن نقش یک آرایشگر ناامید را ایفا کرد و برای آن نامزد دریافت اسکار و برنده گلدن گلوب برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد. بلک اولین فیلم تجاری بزرگش را با فیلم فاجعه‌ای "فرودگاه ۱۹۷۵" (۱۹۷۴) ساخت و حضور بعدی‌اش به‌عنوان مایرتل ویلسون در "گتسبی بزرگ" (۱۹۷۴) به او دومین گلدن گلوب برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن اهدا کرد.
بلک به‌عنوان یک خواننده کشور جذاب در درام موزیکال گروهی "نشویل" به کارگردانی رابرت آلتمن (۱۹۷۵) بازی کرد و دو آهنگ برای موسیقی متن نوشت و اجرا کرد که برنده جایزه گرمی برای بهترین موسیقی متن شد. بازی او به‌عنوان یک بازیگر مشتاق در درام "روز ملخ" به کارگردانی جان شلزیگر (همچنین ۱۹۷۵) به او سومین نامزدی گلدن گلوب را برای بهترین بازیگر زن اهدا کرد. او سپس چهار نقش در فیلم وحشت‌زای آنتولوژی "تریلوژی ترور" به کارگردانی دن کرتیس (۱۹۷۵) ایفا کرد و پس از آن در فیلم ترسناک ماورایی "پیشنهادات سوخته" (۱۹۷۶) نقش آفرینی کرد. همان سال، او به‌عنوان یک کلاهبردار در آخرین فیلم آلفرد هیچکاک، "طرح خانوادگی" بازی کرد.
در سال ۱۹۸۲، بلک به‌عنوان یک زن ترنس در نمایش برادوی "به پنج و دایم برگرد، جیمی دین، جیمی دین" به کارگردانی رابرت آلتمن ایفای نقش کرد، نقشی که او همچنین در اقتباس فیلمی آلتمن تکرار کرد. او سپس در کمدی "آیا می‌تواند یک پای گیلاس بپزد؟" (۱۹۸۳) بازی کرد و پس از آن در بازسازی توبه هوپر از "مهاجمان از مریخ" (۱۹۸۶) نقش آفرینی کرد. در بیشتر اواخر دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، بلک در انواع فیلم‌های هنری، مستقل و وحشت‌زا بازی کرد و همچنین فیلمنامه‌های خود را نوشت. او نقش اصلی به‌عنوان یک مادر شرور در فیلم "خانه هزار جسد" به کارگردانی راب زامبی (۲۰۰۳) را ایفا کرد که وضعیت او را به‌عنوان یک نماد وحشت فرقه‌ای تثبیت کرد. او به بازی در فیلم‌های کم‌هزینه در اوایل دهه ۲۰۰۰ ادامه داد و همچنین به‌عنوان یک نمایشنامه‌نویس کار کرد تا اینکه در سال ۲۰۱۳ به دلیل سرطان آمپولاری درگذشت.
توضیحات فوق از مقاله ویکی‌پدیا کارن بلک، تحت مجوز CC-BY-SA، فهرست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا است.
نمایش بیشتر
