بیوگرافی
لورا بتّی (متولد: ۱ مه ۱۹۲۷ - درگذشت: ۳۱ ژوئیه ۲۰۰۴) بازیگر ایتالیایی بود که به ویژه به خاطر کارش با کارگردانانی مانند فدریکو فلینی، پی‌یر پائولو پازولینی و برناردو برتولوچی شناخته می‌شود. او دوستی طولانی با پازولینی داشت و در سال ۲۰۰۱ مستندی درباره او ساخت.
بتّی به خاطر بازی...
لورا بتّی (متولد: ۱ مه ۱۹۲۷ - درگذشت: ۳۱ ژوئیه ۲۰۰۴) بازیگر ایتالیایی بود که به ویژه به خاطر کارش با کارگردانانی مانند فدریکو فلینی، پی‌یر پائولو پازولینی و برناردو برتولوچی شناخته می‌شود. او دوستی طولانی با پازولینی داشت و در سال ۲۰۰۱ مستندی درباره او ساخت.
بتّی به خاطر بازی در نقش‌های عجیب، grotesque، اگزنترکی، ناپایدار یا مانیکال مشهور شد، مانند رجینا در فیلم ۱۹۰۰ برناردو برتولوچی، آنا مدیوم در "تویچ آف د دث نرو"، جیووانا لا پازا در "زن زنده به گور شده"، ریتا زیگای هیستریک در "اسباتی ال مسترو این پریمّا پاجینا"، ترز در "عادات خصوصی، فضائل عمومی"، امیلیا خدمتکار در "تئورما" پی‌یر پائولو پازولینی که برای آن جایزه ولپی برای بهترین بازیگر زن را دریافت کرد، و میلدرِد، همسر پروتاگونیست در "هاتچت فور د هانی مون" ماریو باوا.
لورا ترومبتی در کازاله‌کیو دی رنو، نزدیک بولونیا به دنیا آمد و از کودکی به آوازخوانی علاقه‌مند شد. او ابتدا به عنوان یک خواننده جاز به صورت حرفه‌ای در هنر فعالیت کرد و به رم منتقل شد.
بتّی در فیلم "لا دولچه ویتا" فدریکو فلینی در سال ۱۹۶۰ اولین بار در سینما ظاهر شد. در سال ۱۹۶۳، او به دوست نزدیک شاعر و کارگردان پی‌یر پائولو پازولینی تبدیل شد. تحت کارگردانی او، او استعداد فوق‌العاده‌ای از خود نشان داد و در هفت فیلم او بازی کرد، از جمله "لا ریکوتا" (۱۹۶۳)، "تئورما" (۱۹۶۸)، نسخه ۱۹۷۲ او از "داستان‌های کانتربری"، که در آن نقش همسر باath را بازی می‌کرد؛ و فیلم جنجالی او "سالوی" (۱۹۷۵) ("۱۲۰ روز در سدوم").
در سال ۱۹۷۶، بتّی نقش رجینا، یک فاشیست بی‌رحم و اراتو-مانیاکال را در "نووچنتو" برناردو برتولوچی ایفا کرد. او همچنین در "آخرین تانگوی در پاریس" (۱۹۷۲) نقش میس بلندی را بازی کرد، هرچند صحنه او حذف شد.
در سال ۱۹۷۳، او صدای شیطان را برای نسخه ایتالیایی "جن‌گیر" ویلیام فریدکین دوبله کرد.
از دهه ۱۹۶۰، بتّی بخش عمده‌ای از زمان خود را به ادبیات و سیاست اختصاص داد. او به الهام‌بخش چندین شخصیت سیاسی و ادبی برجسته در ایتالیا تبدیل شد و به نماد دوران انقلابی و مارکسیستی ایتالیا در دهه ۱۹۷۰ تبدیل گردید.
در سال ۲۰۰۱، او مستندی درباره پازولینی ساخت، "پی‌یر پائولو پازولینی و دلیل یک خواب". او همچنین اسناد مربوط به دوستی طولانی خود را به همراه بیش از ۱۰۰۰ جلد و بسیاری از مدارک مرتبط با پازولینی به آرشیو بنیاد سینماتیکا دی بولونیا اهدا کرد و به این ترتیب "Centro Studi Archivio Pier Paolo Pasolini" را ایجاد کرد. این مرکز، که به شدت مورد حمایت بتّی بود، همچنین هزاران عکس و تمام آثار پازولینی را شامل شعر، ادبیات، سینما و روزنامه‌نگاری در اختیار دارد. پس از درگذشت او در سال ۲۰۰۴، برادرش سرجیو ترومبتی تمام اسناد شخصی دوران حرفه‌ای او را به این مرکز اهدا کرد که تحت نام "Fondo Laura Betti" جمع‌آوری شده است.
نمایش بیشتر
