بیوگرافی
از ویکی‌پدیا، دایره‌المعارف آزاد
مارجوری مین (متولد ماری تاملینسون، ۲۴ فوریه ۱۸۹۰ – ۱۰ آوریل ۱۹۷۵) یک بازیگر آمریکایی بود که بیشتر به عنوان بازیگر قراردادی مترو گلدوین مایر شناخته می‌شود و برای نقش خود به عنوان مامی کتل در یک سری از ده فیلم مامی و پاپ کتل معروف است.
مین...
از ویکی‌پدیا، دایره‌المعارف آزاد
مارجوری مین (متولد ماری تاملینسون، ۲۴ فوریه ۱۸۹۰ – ۱۰ آوریل ۱۹۷۵) یک بازیگر آمریکایی بود که بیشتر به عنوان بازیگر قراردادی مترو گلدوین مایر شناخته می‌شود و برای نقش خود به عنوان مامی کتل در یک سری از ده فیلم مامی و پاپ کتل معروف است.
مین در وادویل در چرخه اورفئوم و در برنامه‌های شاتاکوا کار کرده و در سال ۱۹۱۶ در برادوی debut کرد. اولین فیلم او "خانه تقسیم شده" در سال ۱۹۳۱ بود.
مین ابتدا به عنوان زنان مرفه بازی می‌کرد، اما در نهایت در نقش‌های تند و سلطه‌جو و نمکین تایپcast شد که صدای خاص او به خوبی با آن‌ها سازگار بود. او نقش خود را در "انتهای مرده" در نسخه فیلمی ۱۹۳۷ تکرار کرد و سپس به طور مکرر به عنوان مادر گانگسترها انتخاب شد. او همچنین یک نمایش قوی صحنه‌ای را به فیلم "زنان" در سال ۱۹۳۹ منتقل کرد. در این زمان، او به عنوان مهمان در برنامه‌های رادیویی مانند "کلمبیا پرزنتس کوروین" و "گلدبرگ‌ها" حضور داشت.
مین در سال ۱۹۴۰ با مترو گلدوین مایر قرارداد بست و تا اوایل دهه ۱۹۵۰ با این استودیو باقی ماند. او در سال‌های ۱۹۴۰ شش فیلم با والاس بری ساخت، از جمله "بارنیکل بیل" (۱۹۴۱)، "جک‌اس میل" (۱۹۴۲) و "بد باسکامب" (۱۹۴۶). او در "دختران هاروی" (۱۹۴۶) نقش سونورا کاسیدی، آشپز اصلی را بازی کرد. کارگردان جورج سیدنی در تفسیر فیلم گفت که خانم مین یک "بانوی بزرگ" و همچنین یک بازیگر بزرگ است که بیشتر چک‌های حقوق خود را در طول سال‌ها به حمایت از یک مدرسه اهدا کرده است.
شاید مشهورترین نقش او نقش مامی کتل باشد که او برای اولین بار در "تخم‌مرغ و من" در سال ۱۹۴۷ در مقابل پرسی کیلبرید به عنوان پاپ کتل بازی کرد. او برای این نقش نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل شد و این شخصیت را در نه فیلم دیگر مامی و پاپ کتل ایفا کرد.
تا اوایل دهه ۱۹۵۰، او در چندین موزیکال MGM ظاهر شده بود، از جمله "مرا در سنت لوئیس ملاقات کن" و "بل نیویورک". او در فیلم تمام ستاره استودیو "یک کشور بزرگ است" (۱۹۵۱) نقش خانم ورنلی را بازی کرد. در سال ۱۹۵۴، مارجوری مین آخرین نقش‌های خود را برای استودیو ایفا کرد: خانم هیتاوی در "تریلر طولانی، طولانی" و جین دانستاک در "رز ماری". در سال ۱۹۵۶، بازی او به عنوان بیوه هادسپث در فیلم موفق "متقاعدسازی دوستانه" به خوبی مورد استقبال قرار گرفت و نامزدی جایزه گلدن گلوب برای بهترین بازیگر نقش مکمل را برای او به ارمغان آورد.
در سال ۱۹۵۸، مین دو بار به عنوان زن مرزی خشن کاسی تَنر در اپیزودهای "داستان کاسی تَنر" و "داستان ساکرامنتو" در سریال تلویزیونی "واگن ترین" NBC ظاهر شد. در بخش اول، او به کاروان واگن می‌پیوندد، علاقه رومانتیک خود را به وارد باند به عنوان سرهنگ آدامز نشان می‌دهد و به کاروان در پیدا کردن اسب‌های مورد نیاز کمک می‌کند، با وجود تهدید پایوت.
نمایش بیشتر
