Maureen O'Sullivan

بیوگرافی

مائورین پائولا اوساليوان در تاریخ 17 مه 1911 در شهرستان راسکامون، ایرلند متولد شد. مادر آینده میا فارو هم‌کلاسی ویویان لی در دوران مدرسه در کنونی از قلب مقدس در روهمپتون لندن بود. حتی در دوران مدرسه، مائورین به یک حرفه بازیگری علاقه داشت؛ او سخت درس می‌خواند و به...

مائورین پائولا اوساليوان در تاریخ 17 مه 1911 در شهرستان راسکامون، ایرلند متولد شد. مادر آینده میا فارو هم‌کلاسی ویویان لی در دوران مدرسه در کنونی از قلب مقدس در روهمپتون لندن بود. حتی در دوران مدرسه، مائورین به یک حرفه بازیگری علاقه داشت؛ او سخت درس می‌خواند و به طور وسیعی مطالعه می‌کرد. وقتی فرصت بازیگری پیش آمد، تقریباً به دستش افتاد. کارگردان فرانک بورزژ در دابلین در حال فیلمبرداری "آواز قلب من" (1930) بود که مائورین، در آن زمان 18 ساله، با او ملاقات کرد. بورزژ پیشنهاد آزمایش بازیگری داد که او پذیرفت. نتایج بسیار مثبت بود، زیرا او نقش ایلین اوبراین را به دست آورد. این نقش به قدری مهم بود که مائورین به هالیوود رفت تا فیلمبرداری را کامل کند. پس از رسیدن به کالیفرنیای آفتابی، مائورین وقت را هدر نداد و در فیلم‌های دیگری مانند "فقط تصور کن" (1930)، "پرنسس و لوله‌کش" (1930) و "پس این لندن است" (1930) نقش گرفت. مائورین در مسیری موفقیت‌آمیز قرار داشت که هم‌عصرانش تنها می‌توانستند آرزو کنند که در زمان خودشان چنین فرصتی داشته باشند. در سال 1932، مائورین برای اولین بار با برنده مدال المپیک جانی وایزمولر در "تارزان مرد میمون" (1932) همکاری کرد. پنج فیلم دیگر تارزان دنبال شد که آخرین آن "ماجراجویی تارزان در نیویورک" (1942) بود. این اپیک‌های تارزان به عنوان یکی از به یاد ماندنی‌ترین مجموعه‌های ساخته شده شناخته می‌شوند. بیشتر مردم معتقدند که آن فیلم‌ها موفق نمی‌شدند اگر نه به خاطر استعدادهای بازیگری فوق‌العاده و زیبایی مائورین اوساليوان. اما او بیشتر از جین پارکر در فیلم‌های تارزان بود؛ او نقش‌های بزرگی داشت و به زیبایی در فیلم‌هایی مانند "شعله درون" (1935)، "دیوید کاپرفیلد" (1935) و "آنا کارنینا" (1935) بازی کرد. او همچنین در "غرور و تعصب" (1940) یک اجرا عالی دیگر داشت. پس از دهه 1940، مائورین فیلم‌های کمتری ساخت، نه به این دلیل که محبوبیتش را از دست داده بود، بلکه به انتخاب خودش. همیشه آسان نیست که از یک حرفه پر درآمد کناره‌گیری کنی، اما او این کار را کرد زیرا می‌خواست زمان بیشتری را به همسرش، جان فارو، نویسنده استرالیایی، و هفت فرزندشان اختصاص دهد. این زوج از 1936 تا زمان مرگ او در 1963 ازدواج کردند. با این حال، او به طور کامل از بازیگری بازنشسته نشد؛ مائورین هنوز وقت پیدا می‌کرد که به ندرت در فیلم‌ها یا تلویزیون یا روی صحنه ظاهر شود. بعداً تماشاگران سینما او را به عنوان الیزابت آلوارگ در فیلم موفق "پگی سو ازدواج کرد" (1986) به یاد می‌آورند. آخرین حضور او در صفحه نقره‌ای در "دزدان رودخانه" (1988) بود. چند فیلم تلویزیونی نیز در پی آن بود، اما فقط تا 1996. او خانه‌هایی در نیوهمپشایر و آریزونا داشت و در اسکاتسدیل، مائورین در تاریخ 23 ژوئن 1998 به علت حمله قلبی درگذشت. او 87 ساله بود.