بیوگرافی
میشل بوکوت (۶ نوامبر ۱۹۲۵ – ۱۳ آوریل ۲۰۲۲) یک بازیگر فرانسوی تئاتر و سینما بود. او در بیش از ۱۰۰ فیلم از ۱۹۴۷ تا ۲۰۲۰ بازی کرد. او جایزه بهترین بازیگر فیلم اروپا را برای فیلم «توتو قهرمان» در سال ۱۹۹۱ و دو جایزه سزار بهترین بازیگر را برای...
میشل بوکوت (۶ نوامبر ۱۹۲۵ – ۱۳ آوریل ۲۰۲۲) یک بازیگر فرانسوی تئاتر و سینما بود. او در بیش از ۱۰۰ فیلم از ۱۹۴۷ تا ۲۰۲۰ بازی کرد. او جایزه بهترین بازیگر فیلم اروپا را برای فیلم «توتو قهرمان» در سال ۱۹۹۱ و دو جایزه سزار بهترین بازیگر را برای «چگونه پدرم را کشتم» (۲۰۰۱) و «آخرین میتران» (۲۰۰۵) دریافت کرد. او همچنین جایزه مولیère را برای بهترین بازیگر برای «گوشت خوک‌ها» در سال ۱۹۹۸ و دوباره برای «خروج از پادشاه» در سال ۲۰۰۵ دریافت کرد. در سال ۲۰۱۴، او به خاطر مجموع کارنامه‌اش جایزه مولیère افتخاری دریافت کرد. او در سال ۲۰۱۸ صلیب بزرگ لژیون افتخار را دریافت کرد.
میشل فرانسوا پیر بوکوت در ۶ نوامبر ۱۹۲۵ در پاریس به دنیا آمد. زمانی که او هفت ساله بود، به یک مدرسه شبانه‌روزی فرستاده شد و تا سن ۱۴ سالگی در آنجا ماند. او آرزو داشت پزشک شود اما در ۱۵ سالگی به دلیل اسارت پدرش در جنگ جهانی دوم مجبور به ترک تحصیل شد. بوکوت به عنوان کارآموز نانوا و سپس کارمند بانک کار کرد تا تأمین کننده خانواده باشد. پس از اقامت کوتاهی در لیون، همراه با مادرش به پاریس بازگشت. ماری بوکوت به تئاتر علاقه‌مند بود و این به جوان بوکوت کمک کرد تا به شغل خود پی ببرد. او زیر نظر موریس اسکاند، یکی از اعضای کمدی فرانسز، کلاس‌های بازیگری را گذراند و در سال ۱۹۴۴ در نمایش «مرحله اول» debut کرد. سپس در کنسرواتور هنرهای دراماتیک پاریس تحصیل کرد که در آنجا با ژرار فیلیپ آشنا شد.
در اواسط دهه ۱۹۴۰، میشل بوکوت شروع به همکاری با نمایشنامه‌نویس ژان آنوی و کارگردان آندره بارساک کرد که نمایش‌هایی را در تئاتر آتلیه در مونمارتر به صحنه می‌بردند. در سال ۱۹۴۶، آنوی به بوکوت نقشی در «رومئو و ژانت» داد و پس از آن «قرار ملاقات سنلی» و «دعوت به قلعه» در سال ۱۹۴۷ را دنبال کرد. در دهه ۱۹۵۰، این بازیگر با کارگردان دیگری به نام ژان ویلار آشنا شد که او نیز با او به طور مکرر همکاری می‌کرد. بوکوت نقش‌های زیادی از آثار کلاسیک را در جشنواره آوینیون که توسط ویلار در سال ۱۹۴۷ تأسیس شده بود، ایفا کرد (هنری چهارم در ۱۹۵۰، تراژدی شاه ریچارد دوم در ۱۹۵۳ و «خسیس» در ۱۹۶۲). بوکوت به طور مرتب با آنوی تا اوایل دهه ۱۹۷۰ کار کرد و سپس به محبوبیت آثار نویسنده بریتانیایی هارولد پینتر در فرانسه کمک کرد: «مجموعه» در ۱۹۶۵، «جشن تولد» در ۱۹۶۷ و «سرزمین هیچ‌کس» در ۱۹۷۹.
در همین حال، در اواخر دهه ۱۹۷۰، میشل بوکوت به عنوان استاد در کنسرواتور ملی هنرهای دراماتیک منصوب شد و تا سال ۱۹۹۰ در آنجا تدریس کرد. در دهه‌های ۱۹۸۰-۱۹۹۰، او به تئاتر آتلیه بازگشت، جایی که روزی کار خود را آغاز کرده بود. در سال ۱۹۹۴، او در «خروج از پادشاه» اثر یوجین یونسکو بازی کرد، نقشی که او بارها تا ۲۰۱۴ ایفا کرد. در سال ۱۹۹۸، او جایزه مولیère را برای بهترین بازیگر برای «گوشت خوک‌ها» اثر برتران بلیر دریافت کرد و سپس دوباره برای «خروج از پادشاه» در سال ۲۰۰۵ این جایزه را گرفت. در سال ۲۰۱۴، او به خاطر مجموع کارنامه‌اش جایزه مولیère افتخاری دریافت کرد. یک سال بعد، این بازیگر به خاطر نقش‌آفرینی‌اش در «طرف‌گیری» اثر نمایشنامه‌نویس بریتانیایی رونالد هاروود تحسین شد. بوکوت در سال ۲۰۱۹ بازنشستگی خود را از صحنه اعلام کرد.
نمایش بیشتر
