Montagu Love

بیوگرافی

از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد مونتاگو لاو (۱۵ مارس ۱۸۸۰ – ۱۷ مه ۱۹۴۳)، که به عنوان مونتاگ لاو نیز شناخته می‌شود، یک بازیگر انگلیسی در سینما، صحنه و وادویل بود. او با نام هری مونتاگو لاو در پورتسموث، همپشایر متولد شد و پسر هری لاو (متولد ۱۸۵۲) و فانی لوئیزا لاو، زاده...

از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد مونتاگو لاو (۱۵ مارس ۱۸۸۰ – ۱۷ مه ۱۹۴۳)، که به عنوان مونتاگ لاو نیز شناخته می‌شود، یک بازیگر انگلیسی در سینما، صحنه و وادویل بود. او با نام هری مونتاگو لاو در پورتسموث، همپشایر متولد شد و پسر هری لاو (متولد ۱۸۵۲) و فانی لوئیزا لاو، زاده پود (متولد ۱۸۵۶) بود؛ پدرش در سرشماری انگلیس در سال ۱۸۸۱ به عنوان حسابدار ثبت شده بود. لاو در بریتانیا تحصیل کرد و کار خود را به عنوان هنرمند و خبرنگار نظامی آغاز کرد و اولین شغل مهمش به عنوان کاریکاتوریست روزنامه در لندن بود. لاو استعدادهای اولیه خود را در لندن پرورش داد و در سال ۱۹۱۳ به کانادا سفر کرد و در نوامبر با یک تولید جاده‌ای از نمایش «گرمپی» سیریل ماود به ایالات متحده رفت. معمولاً لاو در نقش‌های شرور بی‌رحم بازی می‌شد. در دهه ۱۹۲۰، او با رودولف والنتینو در «پسر شیخ»، در مقابل جان بری‌مُر در «دان خوان» و با لیلیان گی‌ش در «باد» ۱۹۲۸ بازی کرد. او همچنین در فیلم صامت «همیشه» (۱۹۲۱) نقش «سرهنگ ایبیتسون» را ایفا کرد که نسخه‌ای از «پیتر ایبیتسون» بود. لاو یکی از شرورهای موفق‌تر در فیلم‌های صامت بود. یکی از اولین فیلم‌های صدا دار لاو، فیلم نیمه‌صحبت‌دار «جزیره مرموز» بود که با لیونل بری‌مُر هم‌بازی بود. در سال ۱۹۳۷، او نقش هنری هشتم را در اولین نسخه فیلم ناطق از «پرنس و گدا» اثر مارک تواین بازی کرد که با ارول فلین بود. لاو همچنین در «ماجراهای رابین هود»، که فلین نیز در آن بازی می‌کرد، نقش اسقف متعصب کانون‌های سیاه را ایفا کرد. با این حال، او همچنین نقش‌های اقتدارگرای خشن را بازی کرد، مانند آقای کاوانیاک، که برخلاف تاریخ، خواستار استعفای مسئولان پوشش‌دادن به پرونده درایفوس در «زندگی امیل زولا» (۱۹۳۷) بود و همچنین دون آلخاندرو دلا وگا، که پسرش به نظر می‌رسد یک آدم بی‌فایده است اما در واقع زورو است، در نسخه ۱۹۴۰ «نشان زورو»، با بازی تایرون پاور. در سال ۱۹۴۱، او در «پیروزی درخشان» نقش یک پزشک را بازی کرد که جیمز استفنسون، جرالدین فیتزجرالد و دونالد کریسپ نیز در آن بازی می‌کردند. در «گونگا دین» ۱۹۳۹، این مونتاگو لاو است که آخرین بیت شعر اصلی رادیار کیپلینگ را بر روی بدن دین کشته‌شده می‌خواند. آخرین فیلم لاو که منتشر شد، «فداکاری» بود که سه سال پس از مرگ او در سن ۶۳ سالگی در سال ۱۹۴۳ منتشر شد. او در «کلیسای آرامگاه چوب» به خاک سپرده شد. آخرین نقش‌آفرینی او در «بال‌ها بر فراز اقیانوس آرام» (۱۹۴۳) بود.