بیوگرافی
جیوانی "نانی" مورتّی (تلفظ ایتالیایی: [ˈnanni moˈretti]) متولد ۱۹ اوت ۱۹۵۳ در برونیکو، کارگردان، تهیه‌کننده، فیلمنامه‌نویس و بازیگر ایتالیایی است. او برنده جایزه پالما دُر در سال ۲۰۰۱ است و در سال ۲۰۱۲ رئیس هیئت داوران جشنواره فیلم کن بود. فیلم‌های او جوایز متعددی را کسب کرده‌اند، از جمله پالما...
جیوانی "نانی" مورتّی (تلفظ ایتالیایی: [ˈnanni moˈretti]) متولد ۱۹ اوت ۱۹۵۳ در برونیکو، کارگردان، تهیه‌کننده، فیلمنامه‌نویس و بازیگر ایتالیایی است. او برنده جایزه پالما دُر در سال ۲۰۰۱ است و در سال ۲۰۱۲ رئیس هیئت داوران جشنواره فیلم کن بود. فیلم‌های او جوایز متعددی را کسب کرده‌اند، از جمله پالما دُر در جشنواره فیلم کن ۲۰۰۱ برای "اتاق پسر"، خرس نقره‌ای در جشنواره فیلم برلین ۱۹۸۶ برای "مراسم به پایان رسیده" و شیر نقره‌ای در جشنواره فیلم ونیز ۱۹۸۱ برای "رویاهای شیرین"، به علاوه جایزه دیوید دی دوناتلو برای بهترین فیلم در سه نوبت (برای "کاره دیاریو" در ۱۹۹۴، "اتاق پسر" در ۲۰۰۱ و "کایمان" در ۲۰۰۶).
مورتّی در برونک، ایتالیا به دنیا آمد و والدینی رومی داشت که هر دو معلم بودند. پدرش لوئیجی مورتّی، اپیگرافیست و معلم یونانی در دانشگاه ساپینزا رم بود. برادرش فرانکو مورتّی، پژوهشگر ادبی است. در دوران کودکی، مورتّی دو علاقه‌اش، سینما و واترپلو را کشف کرد. پس از پایان تحصیلاتش، به عنوان تهیه‌کننده کار خود را شروع کرد و در سال ۱۹۷۳ دو فیلم کوتاه اولش را کارگردانی کرد: پاته د بورژوا و شکست (لا اسکونفیتا). در سال ۱۹۷۶، اولین فیلم بلند مورتّی به نام "من یک خودکفا هستم" منتشر شد. در سال ۱۹۷۸، او فیلم "اکه بومبو" را نوشت، کارگردانی کرد و در آن بازی کرد، که داستان دانشجویی با مشکلاتی در جمع دوستانش را روایت می‌کند. این فیلم در جشنواره کن به نمایش درآمد. "رویاهای طلا" در جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز جایزه شیر نقره‌ای را کسب کرد. "مراسم به پایان رسیده" جایزه خرس نقره‌ای – جایزه ویژه هیئت داوران را در جشنواره بین‌المللی فیلم برلین به دست آورد. او ممکن است بیشتر به خاطر فیلم‌هایش "کاره دیاریو" (۱۹۹۳؛ که در ۱۹۹۸ دنباله‌ای به نام "آوریل" داشت) و "اتاق پسر" (۲۰۰۱) شناخته شود، دومی که در جشنواره فیلم کن ۲۰۰۱ پالما دُر را به دست آورد.
مورتّی برخی از بازیگران را چندین بار در فیلم‌هایش استفاده کرده است که معمولاً در نقش‌های فرعی بازی می‌کنند. پدرش لوئیجی در ۶ فیلم حضور دارد، داریو کانتارلی و مائورو فابرتی در ۵ فیلم و آنتونیو پتروچللی در ۴ فیلم. بازیگران برجسته ایتالیایی که او به طور مکرر در فیلم‌هایش به کار گرفته شامل سیلویو اورلاندو است که در ۵ فیلم (از جمله نقش اصلی در "کایمان") حضور دارد و لورا مورات، که در "رویاهای طلا"، "بیانکا" و "اتاق پسر" به نمایش درآمده است. او که در بخش B قهرمانی ایتالیا واترپلو بازی کرده است، تجربه‌اش بعداً الهام‌بخش فیلم "پالومبلا روسا" (که "پالومبلا" به معنای "کبوتر کوچک" به نوعی شوت لاب است) شد. کارهای دیگر او به‌طور گسترده‌ای در خارج از اروپا دیده نشده است، اما در کشورش مورتّی به عنوان سازنده فیلم‌های طنزآمیز و عجیب و غریب شناخته می‌شود که معمولاً خودش در آن‌ها بازی می‌کند. آخرین نقش او در فیلم "مادر من" (۲۰۱۵) بود. مورتّی همچنین یک چهره سیاسی چپ‌گرا است. در سال ۲۰۰۲، او اعتراضات خیابانی علیه دولت سیلویو برلوسکونی را سازمان‌دهی کرد. "کایمان" (۲۰۰۶) بخشی از آن به جنجالات برلوسکونی مربوط می‌شود: در یکی از سه پرتره از نخست‌وزیر ایتالیا، مورتّی خود برلوسکونی را بازی می‌کند. "آوریل" نیز به وضعیت سیاسی ایتالیا و نظرات مورتّی در مورد آن می‌پردازد. فیلم او در سال ۲۰۱۱ "ما یک پاپ داریم" در بخش رقابتی جشنواره فیلم کن ۲۰۱۱ به نمایش درآمد.
نمایش بیشتر
