Paolo Stoppa

بیوگرافی

از ویکی‌پدیا، دایره‌المعارف آزاد پائولو استوپا (۶ ژوئن ۱۹۰۶ – ۱ مه ۱۹۸۸) یک بازیگر و دوبلر ایتالیایی بود. او در رم به دنیا آمد و فعالیت خود را به عنوان بازیگر صحنه در سال ۱۹۲۷ در تئاتر رم آغاز کرد و از سال ۱۹۳۲ به بازی در فیلم‌ها پرداخت. به عنوان...

از ویکی‌پدیا، دایره‌المعارف آزاد پائولو استوپا (۶ ژوئن ۱۹۰۶ – ۱ مه ۱۹۸۸) یک بازیگر و دوبلر ایتالیایی بود. او در رم به دنیا آمد و فعالیت خود را به عنوان بازیگر صحنه در سال ۱۹۲۷ در تئاتر رم آغاز کرد و از سال ۱۹۳۲ به بازی در فیلم‌ها پرداخت. به عنوان یک بازیگر صحنه، آثار برجسته او شامل کارهایی پس از جنگ جهانی دوم است که در آن با کارگردان لوچینو ویسکونتی آشنا شد: این دو، به همراه همسر استوپا، بازیگر رینا موریلی، یک سه‌نفره تشکیل دادند که اقتباس‌های آن‌ها از آثار نویسندگانی مانند چخوف، شکسپیر و گلدونی مورد تحسین قرار گرفت. او در سال ۱۹۶۰ در مجموعه درام تلویزیونی "زندگی با پدر و مادر" debut کرد و در دهه ۱۹۷۰ به اوج محبوبیت خود رسید، به‌ویژه در اقتباس از رمان‌های جنایی فریدریش دورنرمت (قاضی و جلاد او و مظنون) و آگوستو د آنجلیس. به عنوان یک بازیگر فیلم، استوپا بین سال‌های ۱۹۳۲ تا بازنشستگی‌اش در سال ۱۹۸۳ حدود ۱۹۴ بار در فیلم‌ها ظاهر شد: فیلم‌هایی که او در آن‌ها بازی کرده شامل کلاسیک‌های محبوبی مانند "معجزه در میلان" (۱۹۵۱)، "روکو و برادرانش" (۱۹۶۰)، "زنده باد ایتالیا!" (۱۹۶۱)، "گتاپاردو" (۱۹۶۲)، "ماتریارکا" (۱۹۶۸) و "دوستان من قسمت دوم" (۱۹۸۲) است. او همچنین در اپیک سرجیو لئونه "روزی روزگاری در غرب" (۱۹۶۸) نقش داشت و در "بکت" (۱۹۶۴) نیز نقش کوچکی ایفا کرد. استوپا همچنین یک دوبلر مشهور فیلم‌ها به زبان ایتالیایی بود. او این فعالیت را در دهه ۱۹۳۰ به عنوان دوبلر فرد آستیر آغاز کرد. سایر بازیگران که او صدای آن‌ها را دوبله کرده شامل ریچارد ویدمارک، کرک داگلاس و پل مونی است. توضیحات بالا از مقاله ویکی‌پدیای پائولو استوپا، تحت مجوز CC-BY-SA، فهرست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا.