Red Buttons

بیوگرافی

اگرچه رد باتنز بیشتر به عنوان یک کمدین استندآپ شناخته می‌شود، او همچنین یک ترانه‌نویس موفق، بازیگر برنده جایزه اسکار (و نامزد دو جایزه گلدن گلوب) و خواننده‌ای ماهر است. او با نام آرون چوات در تاریخ ۵ فوریه ۱۹۱۹ (دلو) در محله شرقی پایین نیویورک به دنیا آمد و...

اگرچه رد باتنز بیشتر به عنوان یک کمدین استندآپ شناخته می‌شود، او همچنین یک ترانه‌نویس موفق، بازیگر برنده جایزه اسکار (و نامزد دو جایزه گلدن گلوب) و خواننده‌ای ماهر است. او با نام آرون چوات در تاریخ ۵ فوریه ۱۹۱۹ (دلو) در محله شرقی پایین نیویورک به دنیا آمد و قد او ۵ فوت و ۶ اینچ (۱.۶۸ متر) بود. باتنز (که نامش را از یونیفورمی که در حین کار به عنوان بوقلمون‌خوان می‌پوشید گرفته است)، همچنین به عنوان سپاهی رد باتنز شناخته می‌شود، کار خود را در صنعت سرگرمی به عنوان خواننده در گوشه‌های خیابان در کودکی آغاز کرد. در ۱۶ سالگی شغفی به عنوان بخشی از یک نمایش کمدی در منطقه تفریحی معروف کاتسکیلز در نیویورک شمالی به دست آورد (همکارش بازیگر آینده، رابرت آلد بود). باتنز در دایره برلسک به عنوان کمدین کار کرد و حتی در سال ۱۹۴۲ در یک نمایش برادوی به نام "ویکی" نقش گرفت. او به زودی به نیروهای دریایی ایالات متحده پیوست و در سال ۱۹۴۳ برای نقش در نمایش خدماتی موس هارت به نام "پیروزی بالدار" در برادوی انتخاب شد و به زودی به هالیوود سفر کرد تا نسخه فیلمی آن را بسازد. پس از پایان خدمت، او به برادوی بازگشت، هم در نمایش‌ها و هم به عنوان کمدین با چندین ارکستر بیگ بند. او به حدی موفق بود که سریال تلویزیونی خود، "شوی رد باتنز" (۱۹۵۲) را در CBS به دست آورد. این برنامه سه سال به طول انجامید و باتنز را برنده جایزه امی برای بهترین کمدین کرد. او برای چند سال بعدی به طور مداوم کار کرد و در سال ۱۹۵۷ در درام "سایونارا" (۱۹۵۷) با مارلون براندو، که در آن نقش یک سرباز آمریکایی مستقر در ژاپن را بازی کرد که با فشارهای اجتماعی و نژادپرستانه هر دو فرهنگ آمریکایی و ژاپنی به خاطر عشقش به یک زن ژاپنی مبارزه می‌کرد، به موفقیت بزرگی دست یافت. بازی او به دریافت جایزه اسکار انجامید و نقش‌های بیشتری در فیلم‌ها دنبال شد. او در "طولانی‌ترین روز" (۱۹۶۲) نقش یک چترباز را بازی کرد، برای "هارلو" (۱۹۶۵) نامزد گلدن گلوب شد و دوباره برای "آیا اسب‌ها را نمی‌زنند؟" (۱۹۶۹) نامزد شد. او در سریال تلویزیونی "زندگی دوگانه هنری فایف" (۱۹۶۶) نقش داشت و تقریباً هر نوع برنامه تلویزیونی از جمله واریته، کمدی و سریال‌های ساب‌اوپر را انجام داد. او در دهه ۱۹۷۰ به خاطر حضورش در "روستای مشاهیر دین مارتین" که در آن نمایش "هرگز شام نداشتم" را با استقبال فراوان اجرا کرد، شناخته‌تر شد. او سال‌ها در لاس‌وگاس اجرا کرده است، یک ستاره در بلوار هالیوود (تقاطع هالیوود و واین) دارد و در بسیاری از تل‌اتون‌ها و رویدادهای خیریه شرکت کرده است که به خاطر آن از سازمان‌هایی مانند کلاپ فرایرز و بیمارستان سیتی آف هوپ تقدیر شده است. او در ۱۳ ژوئیه ۲۰۰۶ در سن ۸۷ سالگی در سنچری سیتی، کالیفرنیا، ایالات متحده به علت بیماری عروقی درگذشت.