بیوگرافی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جان ریچارد بیس‌هارت (۳۱ اوت ۱۹۱۴ – ۱۷ سپتامبر ۱۹۸۴) یک بازیگر آمریکایی بود. او در درام علمی تخیلی تلویزیونی "سفر به ته دریا" در دهه ۱۹۶۰ در نقش دریادار هریمن نلسون بازی کرد.
یکی از برجسته‌ترین نقش‌های سینمایی او، آکروبات معروف به "احمق" در فیلم تحسین‌شده ایتالیایی...
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جان ریچارد بیس‌هارت (۳۱ اوت ۱۹۱۴ – ۱۷ سپتامبر ۱۹۸۴) یک بازیگر آمریکایی بود. او در درام علمی تخیلی تلویزیونی "سفر به ته دریا" در دهه ۱۹۶۰ در نقش دریادار هریمن نلسون بازی کرد.
یکی از برجسته‌ترین نقش‌های سینمایی او، آکروبات معروف به "احمق" در فیلم تحسین‌شده ایتالیایی "لا استرادا" به کارگردانی فردریکو فِلینی بود. او همچنین به عنوان قاتل در فیلم نوار کلاسیک "او در شب گذشت" (۱۹۴۸)، به عنوان یک عضو روانی خانواده هتفیلد در "روزانا مک‌کوی" (۱۹۴۹)، به عنوان ایشmael در "موبی دیک" (۱۹۵۶)، و در درام "تصمیم پیش از سپیده‌دم" (۱۹۵۱) ظاهر شد. او با بازیگر نامزد جایزه اسکار ایتالیا، والنتینا کورتسه، که یک پسر داشت، ازدواج کرد و در سال ۱۹۶۰ طلاق گرفت. کورتسه و بیس‌هارت همچنین در فیلم "خانه بر تپه تلگراف" (۱۹۵۱) به کارگردانی رابرت ویز هم‌بازی بودند.
بیس‌هارت به خاطر صدای عمیق و متمایز خود نیز شناخته می‌شد و به عنوان راوی بسیاری از پروژه‌های تلویزیونی و سینمایی، از جمله مستندات و برنامه‌های خاص، بسیار فعال بود. در سال ۱۹۸۰، بیس‌هارت راوی مینی‌سریالی به نام "ویتنام: جنگ ده هزار روزه" نوشته پیتر آرنت بود که ویتنام و نبردهای آن را از تسلیم ژاپنی‌ها در ۲ سپتامبر ۱۹۴۵ تا تخلیه نهایی سفارت آمریکا در ۳۰ آوریل ۱۹۷۵ پوشش می‌دهد. او در قسمت آزمایشی سریال تلویزیونی "شوالیه‌ران" به عنوان میلیاردر ویلتون نایت ظاهر شد. او راوی در ابتدای اعتبارهای این برنامه بود.
در سال ۱۹۷۱، بیس‌هارت نقش "کاپیتان اسلیگو"، یک ایرلندی کمدی با یک بوفالو به عنوان حیوان خانگی، را بازی کرد که یک خرید دام معیوب اما قانونی را مذاکره می‌کند و به طور غیرمتعارف با یک بیوه که دو فرزند دارد، بازی شده توسط سالومه جنز، در سریال وسترن CBS، "گنجینه" با جیمز آرنیس، قرار می‌گذارد. بیس‌هارت در یک قسمت از "زون تاریک"، "هاوایی فایو-او"، و به عنوان هانیبال اپل‌وود، یک معلم مدرسه آزارگر در "خانه کوچک در دشت" در سال ۱۹۷۶ ظاهر شد.
در سال ۱۹۷۲، او در قسمت کولومبو "خنجر ذهن" ظاهر شد که او و هونر بلکمن نقش یک تیم تئاتری زن و شوهر را بازی کردند که پارودی‌های آزاد از لورنس الیویه و ویوین لی بودند. در زمینه سینما، او نقش پشتیبانی به عنوان یک پزشک در "خشم" (۱۹۷۲) بازی کرد، یک فیلم تئاتری که با بازی و کارگردانی جورج سی. اسکات بود. او چند فیلم تلویزیونی از جمله "بازمانده تنها" (۱۹۷۰) و "پرنده‌ران‌ها" (۱۹۷۱) ساخت. هر دو بر اساس داستان‌های واقعی در طول جنگ جهانی دوم بودند.
او در سن ۷۰ سالگی پس از یک سری سکته‌ها درگذشت. یک ماه قبل از مرگش، بیس‌هارت مجری مراسم اختتامیه الماس‌های تابستانی ۱۹۸۴ در لس آنجلس بود.
توضیحات بالا از مقاله ویکی‌پدیا در مورد ریچارد بیس‌هارت، تحت مجوز CC-BY-SA، فهرست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا.
نمایش بیشتر
