Silvana Mangano

بیوگرافی

سیلوانا مانگانو (۲۱ آوریل ۱۹۳۰ – ۱۶ دسامبر ۱۹۸۹) یک بازیگر فیلم ایتالیایی بود. او یکی از نسل بازیگران بود که از جنبش نئورالیسم برخاست و به یک ستاره زن بزرگ تبدیل شد که در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ به عنوان یک نماد جنسی شناخته می‌شد. او سه بار جایزه...

سیلوانا مانگانو (۲۱ آوریل ۱۹۳۰ – ۱۶ دسامبر ۱۹۸۹) یک بازیگر فیلم ایتالیایی بود. او یکی از نسل بازیگران بود که از جنبش نئورالیسم برخاست و به یک ستاره زن بزرگ تبدیل شد که در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ به عنوان یک نماد جنسی شناخته می‌شد. او سه بار جایزه دیوید دی دوناتلو برای بهترین بازیگر را - برای فیلم‌های «محاکمه ورونا» (۱۹۶۳)، «جادوگران» (۱۹۶۷) و «بازیکن علمی» (۱۹۷۳) - و دو بار جایزه ناسترو د'آرژنتو برای بهترین بازیگر دریافت کرد. مانگانو در دوران فقر در طول جنگ جهانی دوم بزرگ شد، به عنوان رقصنده آموزش دید و قبل از برنده شدن در مسابقه زیبایی میس رم در سال ۱۹۴۶ به عنوان مدل کار کرد. این منجر به کار در فیلم‌ها شد؛ او در فیلم «برنج تلخ» (۱۹۴۹) موفق شد و به کارنامه موفقی در سینما دست یافت و با کارگردانان برجسته‌ای چون پییر پائولو پازولینی، لوچینو ویسکونتی، آلبرتو لاتوادا و ویتوریو دسیکا همکاری کرد. کارنامه او تا اوایل ۵۰ سالگی‌اش ادامه داشت و در نقش‌های مکمل در فیلم «شن‌های دوان» (۱۹۸۴) اثر دیوید لینچ و «چشم‌های تاریک» (۱۹۸۷) اثر نیکیتا میخالکوف بازی کرد. مانگانو همسر تهیه‌کننده بین‌المللی فیلم، دینو دی لورنتیس بود و چهار فرزند با او داشت، از جمله ورونیکا دی لورنتیس و رافائلا دی لورنتیس.