Sylvie Testud

بیوگرافی

سیلوی تستود در ۱۷ ژانویه ۱۹۷۱ در لیون متولد شد. والدینش زمانی که او دو ساله بود از هم جدا شدند. او جوانی خود را در منطقه کراوا-روس لیون گذراند و توسط مادرش که حسابدار بود بزرگ شد. در دبیرستان، زبان چینی را آموخت. او از سنین پایین به سینما...

سیلوی تستود در ۱۷ ژانویه ۱۹۷۱ در لیون متولد شد. والدینش زمانی که او دو ساله بود از هم جدا شدند. او جوانی خود را در منطقه کراوا-روس لیون گذراند و توسط مادرش که حسابدار بود بزرگ شد. در دبیرستان، زبان چینی را آموخت. او از سنین پایین به سینما علاقه‌مند بود و به‌ویژه با شخصیت نوجوانی که دچار پیچیدگی‌های روحی بود و توسط شارلوت گنس‌بور در فیلم «بی‌شرم» به تصویر کشیده شده، شناسایی می‌کرد. پس از نقل مکان به پاریس برای تحصیل در تاریخ، به زودی به بازیگری روی آورد و به کلاس آزاد در «کورس فلوران» پیوست و سپس به کنسرواتور رفت، جایی که معلمانش ژاک لاسال و کاترین هیگل بودند. او اولین بار در سال ۱۹۹۴ در فیلم «زوج‌ها و عاشقان» به روی پرده رفت. او در طول جوانی‌اش تصمیم گرفت که بازیگر شود، پس از اینکه بازیگران را در فیلم‌ها تحسین کرد. سپس در لیون زیر نظر بازیگر و کارگردان کریستیان تپونارد کلاس‌های بازیگری را گذراند. در سال ۱۹۸۹، به پاریس نقل مکان کرد تا تاریخ را بخواند و همچنین در کلاس‌های آزاد در «کورس فلوران» درس‌های درام بگیرد، سپس به مدت سه سال در کنسرواتور ملی هنرهای دراماتیک زیر نظر ژاک لاسال و کاترین هیگل تحصیل کرد. در اوایل دهه ۱۹۹۰، او اولین نقش‌های کوچک خود را در سینما به دست آورد و سپس در فیلم‌های بلند مانند «داستان پسری که می‌خواست بوسیده شود» اثر فیلیپ هارل (۱۹۹۴)، «زیباترین سن...» اثر دیدیه هودپین (۱۹۹۵) و همچنین «عشق و غیره» اثر ماریون ورنو (۱۹۹۶) بازی کرد. در سال ۱۹۹۷، سیلوی تستود اولین موفقیت بزرگ خود را در سینما در آلمان با فیلم «فراتر از سکوت» اثر کارولین لینک تجربه کرد، برای این فیلم او زبان آلمانی، کلارینت و زبان اشاره را یاد گرفت. او به عنوان بهترین بازیگر توسط جایزه فیلم آلمان (معادل سزار برای بهترین بازیگر) مورد تقدیر قرار گرفت. در سال ۱۹۹۸، او اولین نقش مهم خود را در سینمای فرانسه ایفا کرد و با نقش بی‌آ در «کارناوال»، اولین فیلم بلند توماس وینسنت، در فرانسه به موفقیت بزرگی دست یافت، برای این نقش او نامزد سزار برای بهترین امید زنانه شد و جایزه میشل سیمون را دریافت کرد. او سپس کارنامه مهمی در بازیگری آغاز کرد و به سینمای مؤلف تمایل داشت. در سال ۲۰۰۰، اجرای او در «اسیر» اثر شانتال آکرمن (بر اساس رمان «زندان‌بان» اثر مارسل پروست) او را نامزد بهترین بازیگر در جوایز فیلم اروپا کرد. در سال ۲۰۰۱، او برای دومین نامزدی خود، سزار بهترین امید زنانه را برای تفسیر چشمگیر خود از کریستین پاپین، یکی از خواهران پاپین، در «زخم‌های قاتل» اثر ژان-پیر دنیس، که بر اساس یک خبر از سال ۱۹۳۳ بود، به دست آورد.