بیوگرافی
ورونیکا لازار (۶ اکتبر ۱۹۳۸ – ۸ ژوئن ۲۰۱۴) بازیگر ایتالیایی متولد رومانی بود.
لازار در سال ۱۹۳۸ در بخارست متولد شد. او از آکادمی هنرهای نمایشی و سینماتوگرافی کاراژیاله فارغ‌التحصیل شد (جایی که همچنین مدرک روانشناسی کسب کرد و تا سال ۱۹۹۴ به آن پرداخته و عمدتاً به درمان زوج‌ها...
ورونیکا لازار (۶ اکتبر ۱۹۳۸ – ۸ ژوئن ۲۰۱۴) بازیگر ایتالیایی متولد رومانی بود.
لازار در سال ۱۹۳۸ در بخارست متولد شد. او از آکادمی هنرهای نمایشی و سینماتوگرافی کاراژیاله فارغ‌التحصیل شد (جایی که همچنین مدرک روانشناسی کسب کرد و تا سال ۱۹۹۴ به آن پرداخته و عمدتاً به درمان زوج‌ها می‌پرداخت) و سپس در تئاتر رومانی بازی کرد [به‌ویژه در نمایش «حق با توست (اگر اینطور فکر می‌کنی)» در سال‌های ۱۹۶۳-۶۴]. او برای فرار از کمونیسم کشور خود را ترک کرد و در نهایت در سال ۱۹۶۵ در ایتالیا مستقر شد. او توانست زبان ایتالیایی را در عرض چند هفته یاد بگیرد و قصد داشت به ایالات متحده یا اسرائیل برود، اما به رم جذب شد. در آنجا با بازیگر ایتالیایی آدولفو چلی آشنا شد و با او ازدواج کرد و دو فرزند داشت: کارگردان لئوناردو چلی و بازیگر الساندرا چلی.
او اولین بار در فیلم «آخرین رقص در پاریس» (۱۹۷۲) به کارگردانی برناردو برتولوچی به عنوان همسر مرحوم مارلون براندو ظاهر شد و همچنین در برخی از فیلم‌های بعدی این کارگردان، «لا لونا» (۱۹۷۹)، «آسمان پناه‌گاه» (۱۹۹۰) و «محاصره شده» (۱۹۹۸) بازی کرد.
لازار احتمالاً به خاطر نقش خود به عنوان مادر شیطانی ماتر تنبراوم در فیلم «جهنم» (۱۹۸۰) به کارگردانی داریو آرژنتو و همچنین نقش مارثای بدشانس در فیلم «فراتر» (۱۹۸۱) به کارگردانی لوسیو فولچی به طور بین‌المللی شناخته شده است. او بعداً در فیلم «سندروم استندال» (۱۹۹۶) آرژنتو بازی کرد، نقشی که از نسخه آمریکای شمالی حذف شد (هرچند او هنوز در پایان اعتبارها نامش ذکر شده است). دیگر فیلم‌های او شامل «شناسایی یک زن» (۱۹۸۲) به کارگردانی میکل آنجلو آنتونیونی، «من و خواهرم» (۱۹۸۷)، «به سوی شام» (۱۹۹۰)، «دست‌نوشته شاهزاده» (۲۰۰۰) و «جینوسترا» (۲۰۰۲) بود. او در تلویزیون ایتالیا کارنامه گسترده‌ای داشت، جایی که اغلب نقش اصلی یا یکی از شخصیت‌های اصلی را بازی می‌کرد. لازار در اقتباس ۱۹۷۸ از «تمایلات انتخابی» اصلی بود، «جیچینتا» (۱۹۸۰) و بخشی بزرگ از مینی‌سریال بی‌بی‌سی «اجاره تابستان» (۱۹۸۹) بود. آخرین نقش او نقش مادربزرگ مهربان شخصیت اصلی لورنزو در فیلم «من و تو» (۲۰۱۲) به کارگردانی برتولوچی بود.
ورونیکا لازار زنی فرهنگی و سفیر فرهنگی بین سینمای ایتالیا و رومانی بود (که این نقش را از سال ۱۹۸۹ آغاز کرد). او مترجم زبانی بود و به عنوان یک شخصیت نمادین با هاله‌ای محافظتی از سوی هم‌وطنانش در ایتالیا و رومانی دیده می‌شد. او همچنین رئیس بنیاد هنر ایتارو بود و در بازنگری سینمای رومانی در سال ۲۰۰۷ که در رم و پیزا برگزار شد، نقش بسزایی داشت. او به شدت با دانشجویان بازیگری در تئاتر واله درگیر بود و اغلب برای آنها در خانه‌اش غذا می‌پخت و به تئاتر می‌آورد. دانشجویان او را "نانا ورونیکا" نامیده بودند.
لازار همچنین در طول یک سال به دستور وزارت امور خارجه، ساخت بیمارستانی در مالی را هماهنگ کرد. وقتی به ایتالیا بازگشت، پارچه‌ها، مجسمه‌ها و فرش‌های آفریقایی را با خود آورد که بسیاری از آنها هنگام مرگش هنوز در خانه‌اش بودند. لازار عاشق بازی کارت، به اشتراک‌گذاری با دوستانش بود و ارتباط خاصی با دریا داشت. در مراسم تشییع جنازه‌اش، او می‌خواست خواهرزاده ۱۸ ساله‌اش که موزیسین حرفه‌ای بود، تم موسیقی «فهرست شندلر» را در تمام قبرستان یهودی پرایما پورتا که در آن دفن شد، بنوازد.
نمایش بیشتر
