بیوگرافی
آندری یوریویچ کراوچوک (روسی: Андре́й Ю́рьевич Кравчу́к؛ زاده ۱۳ آوریل ۱۹۶۲؛ لنینگراد) یک کارگردان و فیلمنامه‌نویس تلویزیونی و سینمایی روسی است که بیشتر به خاطر فیلم‌هایش "ایتالیایی" (۲۰۰۵) و "آدمیرال" (۲۰۰۸) شناخته شده است.
کراوچوک تقریباً پایان‌نامه کارشناسی ارشد خود را در ریاضیات تکمیل کرده بود که با فیلم‌سازان الکسی گِرمان...
آندری یوریویچ کراوچوک (روسی: Андре́й Ю́рьевич Кравчу́к؛ زاده ۱۳ آوریل ۱۹۶۲؛ لنینگراد) یک کارگردان و فیلمنامه‌نویس تلویزیونی و سینمایی روسی است که بیشتر به خاطر فیلم‌هایش "ایتالیایی" (۲۰۰۵) و "آدمیرال" (۲۰۰۸) شناخته شده است.
کراوچوک تقریباً پایان‌نامه کارشناسی ارشد خود را در ریاضیات تکمیل کرده بود که با فیلم‌سازان الکسی گِرمان و ولادیمیر ونگرُف آشنا شد و گِرمان برای او کار به عنوان دستیار کارگردان یفییم گریبو به عنوان فیلم‌بردار "ما به آمریکا می‌رویم" در سال ۱۹۹۲ پیدا کرد. در پایان فیلم‌برداری، کراوچوک تصمیم گرفت که ریاضیات را رها کند و به یک فیلم‌ساز تبدیل شود و او به موسسه سینما و تلویزیون سن‌پترزبورگ پذیرفته شد. پس از فارغ‌التحصیلی، او در تلویزیون روسیه کار کرد و گفت: "تلویزیون امروز در روسیه، قابل دسترس‌ترین راه برای ساخت فیلم حرفه‌ای است." بین سال‌های ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۱، او فیلم‌های زیر را نوشت و کارگردانی کرد: "ایندونزی – عشق من"، "بازتاب‌ها و سایه‌ها"، "عصر و صبح" و "معجزه کریسمس؛" مستندهای "کودکان در کشور اصلاحات"، "گمرک" و "مارلن شپیندلر؛" و اپیزودهایی از سریال تلویزیونی "خیابان‌های چراغ‌های شکسته" و مینی‌سریال تلویزیونی "عامل امنیت ملی." در سال ۲۰۰۲، او فیلم "کلاغ سیاه" و مستند "سیمون آرانوویچ: آخرین شات" را کارگردانی کرد که به مستندساز سیمون آرانوویچ ادای احترام بود، کسی که او در موسسه سینما و تلویزیون زیر نظرش آموزش دیده بود.
زمانی که اقتصاد روسیه در سال ۱۹۹۹ فروپاشید و بسیاری از کودکان یتیم مجبور به زندگی در خیابان‌ها شدند، فیلمنامه‌نویس آندری رومانوف با مقاله‌ای از یک روزنامه درباره یتیمی که خود را خواندن یاد داده بود تا بتواند مادر بیولوژیکی‌اش را پیدا کند، به کراوچوک نزدیک شد. این دو از سال ۲۰۰۰ شروع به همکاری کردند و کراوچوک که قبلاً مستند کوتاهی درباره یتیم‌خانه‌ها ساخته بود، تصمیم گرفت داستان را به یک فیلم به نام "ایتالیایی" تطبیق دهد.
نمایش بیشتر
