Billy Wilder

بیوگرافی

بیلی وایلدر (۲۲ ژوئن ۱۹۰۶ – ۲۷ مارس ۲۰۰۲) کارگردان، فیلمنامه‌نویس و تهیه‌کننده‌ای متولد اتریش بود که به عنوان یکی از بهترین فیلمسازان دوران طلایی هالیوود شناخته می‌شود. امروز او بیشتر به خاطر کمدی‌هایش شناخته شده است، هرچند که درام‌ها و فیلم‌های نوار سیاه نیز کارگردانی کرده است. وایلدر یکی...

بیلی وایلدر (۲۲ ژوئن ۱۹۰۶ – ۲۷ مارس ۲۰۰۲) کارگردان، فیلمنامه‌نویس و تهیه‌کننده‌ای متولد اتریش بود که به عنوان یکی از بهترین فیلمسازان دوران طلایی هالیوود شناخته می‌شود. امروز او بیشتر به خاطر کمدی‌هایش شناخته شده است، هرچند که درام‌ها و فیلم‌های نوار سیاه نیز کارگردانی کرده است. وایلدر یکی از تنها پنج نفری است که به عنوان تهیه‌کننده، کارگردان و نویسنده برای یک فیلم (آپارتمان) جوایز اسکار را دریافت کرده است. حرفه وایلدر در آلمان آغاز شد، جایی که او از سال ۱۹۳۰ به عنوان نویسنده برای فیلم‌های کمدی کار می‌کرد. پس از به قدرت رسیدن نازی‌ها در سال ۱۹۳۳، او به ایالات متحده مهاجرت کرد و به نوشتن فیلمنامه‌ها ادامه داد، از جمله نینوتچکا (۱۹۳۹) اثر ارنست لوبیچ و بال آف فایر (۱۹۴۱) اثر هاوارد هاوکس. از اوایل دهه ۱۹۴۰، وایلدر اجازه یافت تا فیلمنامه‌های خود را فیلمبرداری کند و بدین ترتیب نام خود را به عنوان کارگردان مطرح کرد. در ابتدا، بزرگ‌ترین موفقیت‌های او شامل عمدتاً فیلم‌های نوار سیاه دراماتیک مانند بیمه دوگانه (۱۹۴۴)، آخر هفته گمشده (۱۹۴۵)، بلوار سانست (۱۹۵۰) و آس در سوراخ (۱۹۵۱) بود. تنها پس از آن بود که او به تدریج به کمدی روی آورد، از جمله استالگ ۱۷ (۱۹۵۳)، سابرینا (۱۹۵۴) و خارش هفت ساله (۱۹۵۵)، هرچند که او به طور کوچک به درام دادگاهی با شاهد برای تعقیب (۱۹۵۷) انحراف پیدا کرد. با برخی آن را داغ (۱۹۵۹) و آپارتمان (۱۹۶۰) او مشهورترین و احتمالاً موفق‌ترین فیلم‌های کمدی خود را ساخت که دومی حتی پنج اسکار دریافت کرد. در یک، دو، سه (۱۹۶۱)، وایلدر به شرایط زمانه در کشور پذیرای سابقش، آلمان، پرداخت و کمدی عاشقانه موفق ایرما لا دوس (۱۹۶۳) را ساخت. در دو دهه بعد، وایلدر هفت فیلم دیگر ساخت که با استقبال کمتری از سوی منتقدان و تماشاگران مواجه شد، هرچند که درام آلمانی-فرانسوی فدورا (۱۹۷۸) امروز از سوی عمدتاً کارشناسان فیلم خودپسند به طور مثبت‌تری دیده می‌شود. مدتی بعد، وایلدر به عنوان کارگردان برای فهرست شیندلر مورد بحث قرار گرفت، که او می‌خواست به عنوان پایان کارنامه طولانی خود باشد، اما در نهایت به دلیل سن بالای خود مجبور به رد آن شد.