بیوگرافی
کلارنس لئون براون (10 مه 1890 – 17 اوت 1987) یک کارگردان فیلم آمریکایی بود.
پس از خدمت به عنوان خلبان جنگنده و مربی پرواز در نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در طول جنگ جهانی اول، براون اولین اعتبار کارگردانی مشترک خود را (با تورنر) برای فیلم «مُنجی بزرگ» (1920) دریافت...
کلارنس لئون براون (10 مه 1890 – 17 اوت 1987) یک کارگردان فیلم آمریکایی بود.
پس از خدمت به عنوان خلبان جنگنده و مربی پرواز در نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در طول جنگ جهانی اول، براون اولین اعتبار کارگردانی مشترک خود را (با تورنر) برای فیلم «مُنجی بزرگ» (1920) دریافت کرد. در همان سال، او بخش عمده‌ای از «آخرین موهیکان‌ها» را کارگردانی کرد پس از آنکه تورنر در اثر یک سقوط آسیب دید.
براون در سال 1924 به یونیورسال منتقل شد و سپس به مترو گلدوین مایر رفت، جایی که تا اواسط دهه 1950 در آنجا ماند. در MGM او یکی از کارگردانان اصلی ستاره‌های زن بزرگ آن زمان بود و شش بار با جین کراوفورد و هفت بار با گرتا گربو کارگردانی کرد.
براون پنج بار برای شش فیلم (به شرح زیر) نامزد جایزه اسکار به عنوان کارگردان شد، اما هیچ‌گاه اسکار دریافت نکرد. با این حال، او جایزه بهترین فیلم خارجی را برای «آنا کارنینا»، با بازی گربو در جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز 1935، کسب کرد.
فیلم‌های براون در مجموع 38 نامزدی جایزه اسکار داشته و نه اسکار کسب کرده‌اند. خود براون پنج نامزدی جایزه اسکار برای شش فیلم دریافت کرد و در سال 1949، جایزه آکادمی بریتانیا را برای نسخه فیلم «مزاحم در گرد و غبار» اثر ویلیام فاکنر برنده شد.
در سال 1957، براون جایزه جورج ایستمن را که توسط خانه جورج ایستمن برای مشارکت برجسته در هنر فیلم اعطا می‌شود، دریافت کرد. براون به خاطر سرمایه‌گذاری‌های املاک و مستغلاتش، به عنوان یک مرد ثروتمند بازنشسته شد، اما از تماشای فیلم‌های جدید خودداری کرد، زیرا از این می‌ترسید که ممکن است او را به آغاز دوباره حرفه‌اش وادار کند.
تئاتر کلارنس براون، در محوطه دانشگاه تنسی، به افتخار او نام‌گذاری شده است. او رکورد بیشترین نامزدی برای جایزه اسکار بهترین کارگردان بدون برنده شدن را با شش نامزدی دارد.
نمایش بیشتر
